Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Ugly Bride: Kabanata 21 - Kabanata 30

THIRD PERSON's POVSinundan ni Kallen ng tingin ang asawa niyang hindi na talaga siya kinausap. Hindi niya inaasahan na ganoon ang magiging epekto ng sinabi niya. He's just saying it casually. And it hurt her feelings to the point na hindi na lang ito kumibo at hindi rin siya kinausap. Sinundan niya ito sa kwarto pero wala doon si Amarra noong pumasok siya. Nang tingnan niya ang pintuan nang veranda, nakabukas iyon kaya naman humakbang siya papunta doon. May kausap ito sa telepono.Huminto sa paglalakad si Kallen. At sa halip na lumapit sa asawa, tumalikod na lang siya at saka nagtungo sa banyo. Maliligo na muna siya bago humingi ng pasensiya. *****Humarap si Amarra sa kanilang kwarto habang nakasandal ang likuran niya sa pasamano ng veranda. May gusto pa siyang gawin kaya naman hindi muna siya nahiga sa kama. Kaya ang ginawa niya ay tinawagan si Mina at kinausap ito patungkol sa kaibigan nitong handler na si Carmelita. Makalipas ang sampung minuto ay nagpaalam na si Amarra. Kumu

AMARRA's POVNapahinto ako sa paglalakad noong makarating ako sa may garahe. Ang sabi ni Kallen ay pumili ako ng sasakyan.Pero ano itong kulay puting celebrity van na pinupunasan ni Mang Rudy?''Good morning Ma'am Amarra," mabilis akong binati ni Mang Rudy noong makita niya ako. Nangingislap ang kanyang mga mata habang pinupunasan niya ang customized van na ngayon ko lang nakita. Pumasyal na ako dito sa garahe kahapon, pero wala naman akong nakita na celebrity van. "Kailan po ito dumating Mang Rudy?" Tanong ko na hindi mapigil ang pagtataka. Pinasadahan ko ng tingin ang celebrity van na nasa harapan ko. Hindi bababa sa dalawang milyon ang presyo noon. 'Hmmm, I really catched a big fat fish,' hindi ko rin naman akalain na ganito pala ka-generous ang napangasawa ko. "Kaninang madaling araw lang po Ma'am. Nagbilin si Sir Kallen kagabi na customized van daw ang gagamitin natin kapag aalis na kayo. Nagtaka pa nga po ako kase wala naman akong nakita na ganitong van kagabi. Pagpunta ko d

AMARRA's POVNanlaki ang mga mata ko. Habang pinakikinggan ko ang magkakapitbahay na nag-uusap kanina, wala lang iyon sa akin. Feeling ko normal na ang ganoong bagay sa mga ganitong klase ng lugar. Pagti-tsismisan nila ang kung sino man na gusto nilang pagtsismisan. Pero hindi ko inaasahan na ganito pala kalala ang nangyayari sa taong 'to."Ano?! Magpapanggap ka na naman na nawalan ka ng malay? Bumangon ka diyan na p***ng ina mo ka! Kailangan ko ng pera ngayon kaya ilabas mo na ang pera mo!" Nanlilisik ang mga mata ng lalaki habang patuloy na sinisipa sa likuran si Marimar.Para bang hindi man lang nito nakikita ang dugo na masaganang umaaagos mula sa ulo ni Marimar. "P*ta 'tong baklang 'to. Wala na ngang trabaho wala pa—,"Bago pa tuluyang sumayad ulit ang paa nito sa likuran ng walang malay na si Marimar ay sinipa ko na kaagad siya sa sikmura. Dahil sa nangyari sa akin noon, marunong akong makipagbugbugan. Itong matangkad pero payat na boyfriend ni Marimar ay walang-wala sa mga

AMARRA's POVPagkatapos kumain ng hapunan ay kaagad akong nagtungo sa malawak na living room para i-practice ang script na ibinigay sa akin ni Tita Ika. I really like the story and the character that I will portray. Maikli lang ang napili niyang scene na gagawin ko para bukas sa audition.Ang napiling scene ni tita Ika ay 'yung part na umiiyak ang kontrabiding si Luna. Despite not having any intention of turning into a villain, circumstances forced her to become one. The whole world seemed to have turned against her, and she had no choice but to adopt a darker persona. She was raped and then got pregnant. Her young daughter was raped, too, due to her young age, the young girl's body could not take the abuse and died. Nobody helped Luna during those times. Instead of help , people cursed her and blamed her for everything that happened. I pursed my lips. Alam ko ang pakiramdam kung paano ang mapagkaisahan. That's why I'm so thankful that I have Kallen back then.Ilang beses kong prin

AMARRA's POV"Mara Wei!" Suot ang lumang-lumang duster at buhat-buhat ang isang manika na parang totoong bata. Umakyat ako sa make shift stage. Tiningnan ng mga taong nasa ibaba ng stage ang larawan sa resume ko. Si Mina mismo ang nagbigay noon kay Tita Ika."You can start now, Miss Mara," Sandali akong lumingon sa babaeng nagsalita. Para sa isang batikang direktor, masasabi kong napakabata pa ni Direk Atasha. Feeling ko ay nasa mid thirties lang ang edad niya.Hindi nakaligtas sa paningin ko ang munting ngiti sa gilid ng labi ni Direk. Maging ang pagkinang ng kanyang mga mata ay hindi maitatanggi.Malakas ang kutob ko na natuwa siya dahil umakyat ako sa stage na in-character na. Inilagay ko sa bandang unahan ng stage ang manika. Binalikan ko sa alaala ang nskakadurog puso na eksena. Nasa labas ng kanilang bahay-kubo ang batang si Lala, nag-aagaw buhay. Dumating si Luna na pagod na pagod. Hindi lang siya pagod mentally, kung hindi pati na rin physically. Wala na siyang ibang mala