All Chapters of The Billionaire's Real Daughter (Taglish) : Chapter 1 - Chapter 10

[“Hindi ka na ibang tao sa akin, Reese. Kaya kahit anong mangyari, hindi kita iiwan. I willl treat you as my own sister.”] Iyan ang pangako na binitawan ko kay Reese noon. Kaya naman nang malapit na sa bingit ng kamatayan, inasahan ko na niya rin ako iiwan. Pero anong sinabi niya sakin habang nasa selda ako?[“Alam kong hindi ikaw ang pumatay kay sir Sorren. Pero kailangan mong mawala, Harriet. Para sa kaligayahan ko, kailangang mamatay ng tunay na tagapagmana. Gagawin mo naman iyon bilang kaibigan ko, hindi ba? Nadia Wyatt. Ikaw ang tunay na Nadia Wyatt, Harriet. Pero huwag kang mag-alala. Sa oras na mawala ka, gagampanan ko ng mabuti ang posisyon mo. We’re friends after all.”] ‘Kaibigan?’ Isang kaibigan na umagaw ng posisyon ko at humiling na sana mamatay na ako?I looked at Reese who is smiling at me while standing at the open door of my room. Suot-suot ang pang-katulong na uniporme, nakangiti siya sa akin matapos ibalitang nais ni lolo Sorren na kumain ng umagahan kasama ako.S

Tahimik na kumain ng umagahan ang pamilyang Fabroa kasama ang sekretarya ng Chairman na si Harriet Avellino. Tanging tunog lamang ng pagtatama ng kutsara at plato, mahinang pagnguya at pagbubuntong hininga ang maririnig sa paligid.Habang nakatutok ang lahat sa kanilang sari-sariling pinggan, kinuha ni Zion ang pagkakataon na ito upang tignan si Harriet na nakaupo sa tabi ng kaniyang lolo.Harriet is so beautiful today.Nakapustura ito at nakalugay ang mahabang tsokolateng buhok.Naalala noon ni Zion ang sabi ng mga kaklaseng lalaki sa highschool. They said Harriet is so pretty that everyone in the school has a crush on her. Zion felt proud when he heard that. Kapatid na ang turing niya kay Harriet at masaya siya kapag nakakarinig ng magandang balita para rito. But he never sees her as a woman, not until today.Dahil ba sa pink lipstick sa labi ng dalaga?O dahil suot ni Harriet ang dilaw na damit na iniregalo ni Zion noong nakaraang kaarawan ng dalaga?Anyway, Zion feels odd because

Isa lang naman ang pangarap ko noon; ang makasama si Zion ng mas matagal at ang mahalin niyang pabalik. Kaya kahit anong pang-aalipin ang ginagawa sa akin ng pamilya niya, tiniis ko ang mga ito habang umaasa na balang araw, matatanggap din naman nila ako. Ngunit tuluyang naglaho ang natitira kong pag-asa ng araw na arestuhin ako ng pulis sa salang pagpatay sa lolo ni Zion.I can still remember that very day when Zion left me: “Hindi! Hindi totoo ‘yan! Maniwala kayo sa akin! Hindi ako ang pumatay kay lolo Sorren!” Kinakaladkad na ako ng pulis papalabas ng mansyon ng Fabroa. I was crying so hard as I tried to pull myself from their tight clutches. Nang lumingon akong pabalik at nakita si Zion na nakatitig sa akin, parang nagkaroon ako ng karagdagang lakas, anupat naitulak ko pareho ang dalawang pulis na nasa aking mga tabi.Pagkatapos itulak ang mga ito, dali-dali akong tumakbo papunta kay Zion. Ang una kong ginawa? I knelt down. Lumuhod ako sa harapan ni Zion at nagmakaawa. “Paki

Harriet’s POV Nang makatapos sa trabaho ngayong araw, nanatili ako sa loob ng kwarto upang makapag-isip isip.Hangga’t hindi sumisikat ang panibagong umaga, nangangamba ako na baka panaginip lamang ang araw kung kailan bumalik ako sa nakaraan.‘Even though the day felt so really long.’ Nais ko mang makatulog at magpahinga ay hindi ako dinadapuan ng antok. Kaya naman tumungo ako sa harap ng study table, kumuha ng papel at ballpen, at saka isinulat ang mga bagay na dapat kong gawin kung paggising ko, nandito parin ako sa nakaraan.‘Mga dapat gawin:’ I wrote in the paper.Una, upang magkaroon ng sapat na kapangyarihan, kailangan kong makuha ang posisyon bilang ang nawawalang anak ni Mr. Astell Wyatt. Hindi ko hahayaang manakaw ni Reese ang katauhan ko bilang Nadia, ang tunay na tagapagmana.Kung ganoon, dapat kong alam kung paano nagkita sina Reese at Mr. Astell, at kung paano nalaman ni Reese na ako si Nadia.Pangalawa, alamin kung sino ang pumatay kay lolo Sorren.Isang taon pa ang l

Cassius Fabroa. Sa edad na bente sais, nakapagtapos si Cassius sa unibersidad ng Harvard sa kursong arkitektura. Dahil sa taglay na talento at talino, maraming kompanya ang nag-alok ng magandang oportunidad kay Cassius. Pero ni isa, wala siyang tinanggap.Marami tuloy ang nanghihiyang sa kaniya. Iniisip nila na sinasayang ni Cassius ang panahon sa pag-aatubili sa tuwing may darating na biyaya. Subalit lingid sa kaalaman ng mga nakakakilala rito, hindia na kinakailangan pa ni Cassius na magtrabaho ng higit upang buhayin ang sarili.Ulila sa mga magulang at nakatirang mag-isa sa New York, iyan lamang ang pagkakakilala ng mga kaklase noon at kaibigan ngayon ng binata. About his real background? No one knows. Ang alam lang nila, gumugugol si Cassius ng malaking panahon sa pagmamasid sa paligid at pagguhit ng magagandang gusali.They pitied him, thinking he has no goal in life. Sa simpleng pamumuhay nito, walang mag-aakala na siya pala ay isa sa mga apo ng bilyunaryong may-ari ng Fantell