All Chapters of I Want Romance For A Lifetime: Chapter 61 - Chapter 70

PUMATAK ANG gabi at oras na para maghanap ng babysitter sa online. Kanina nang magtanong-tanong ako sa mga katrabaho ko, puro sa online nila nahanap ang mga katulong nila. Hindi na kasi uso ang magpapaskil sa mga pader para sa hiring.Habang nagba-browse nang mga prospect applicants na agad sumagot sa post ko for wanting babysitter, bigla ay sumagi sa isip ko si Mommy Rose. Hindi niya pa nakikita si Raizel. Hindi naman kasi maganda ang nangyari nang huli naming pagkikita. Maging si Ate Julie, napagsalitaan din ako ng masama. Halos lahat ng masasakit na salita na kayang ibigay ni Mommy Rose ay binitawan niya sa amin ni James.In the past three years, inisip ko na lang na kaya nila iyon nagawa ay dahil hindi nila alam ang totoo. Mali ko rin kasi nanahimik ako. And James keep on saying na hintayin ko munang kumalma ang mga ulo nila bago ako magpaliwanag.But he is not around to help me explain to them.“Bakit ko ba iniisip na humingi ulit ng tulong kay

I LET OUT a frustrated sigh. I locked myself in my room all these years after I recovered from the accident three years ago. Halos isa’t kalahating taon bago ako tuluyang gumaling. Dumagdag pa ang pamimilit ng nanay ko na umalis kami ng bansa at magpakalayo-layo na sa gulo.It was a good suggestion given my state way back. Ang kaso, palagi kong naiisip—paano si Lyn?Madalas din kami mag-away noon ni Mom dahil wala na akong ibang inisip kung hindi puro na lang ang asawa ko. Hindi rin ako makapasok sa trabaho dahil baka makapatay pa ako imbis na manggamot ng pasyente.My mind is full of her image from when I last saw her. Mataba siya, lalong lumaki ang hinaharap niya at nakasuot ng bestida. A typical image of a mother who is breastfeeding. Ang swerte nga ni James, may anak na siya sa babaeng kinababaliwan ko. Babaeng pinangarap ko na magdadala ng mga paslit ko sa mundo.Sa loob ng ilang taon, hinahangad ko na maghiwalay sila. Aakuin ko ang pag-a

NAANTALA ANG pag-iisip ko nang tumunog ang phone ko.“Kuya John, Tita Rose said nakalabas ka na sa lungga mo. How are you? Nasaan ka ngayon?”“Ninong! Punta ka muna sa bahay. Laro tayo ng chess.”I smiled. Bisitahin ko muna si Nemuel. Tanungin ko na rin si Julie kung may alam siya sa nangyari sa asawa ko sa loob ng apat na taon.“Bakit sa akin mo kinukumusta ang asawa mo? Sa loob ba naman ng apat na taon na wala ka, malamang sa malamang, may iba na iyon.”Bakas sa boses ni Julie na inis siya nang mabanggit ko ang pangalan ni Lyn.“Ba’t parang galit na galit ka? Nag-away ba kayo ni Lyn?’We are in their garden. Katatapos lang namin maghapunan at hinila ko agad si Julie dito para kausapin. Ayaw kong ipaalam kay Uncle Rod. Hindi na kami nag-usap pa ni Uncle mula nang ma-kidnap ako at ikulong sa torture room dahil na rin sa wala ako sa sarili ko at puro si Lyn na lang

I WAS TOLD that what comes after a couple fight is a hardcore sȇx until dawn. Pero itong ginagawa namin ay para kaming magnanakaw sa gitna ng gabi. Isang oras na ang nakararaan mula ng tumunog ang sirena, tanda na curfew hours na! And Ja suggested that we should take a walk at the beach nearby. “Nababaliw ka na! May curfew dito pati sa apartment. Bukas na lang,” iiling-iling na sabi ko. “Walang problema dito sa building. I bought this. Hindi mo ba alam na dito ako kumukuha ng ihuhulog sa bank account mo?” Napangiwi ako sa sinabi niya. He said it proudly despite the timing. “Alam mo, hindi ko alam kung marunong ka mag-timing ng mga revelation mo, ano? That’s not the issue right now!” Sinagot niya lang ako ng mahinang tawa at hinila patayo. Nagpahila na lang din ako sa kanya dahil mukhang hindi na siya magpapapigil pa. Palinga-linga siya sa bawat corner na madaanan, tinitingnan kung may tao. Natawa na lang ako sa ginagawa niya dahil kung kanya i

WE LIVE IN this small apartment with our Raizel and Blue running around. Paminsan-minsan, sa tuwing maaga akong nakakauwi galing sa trabaho at nakapaghanda na ng hapunan si Ja, pumupunta kami sa dalampasigan at naglalakad-lakad lang.Sabi nga ni Ja, kahit huwag na akong magtrabaho dahil kaya niya naman kaming buhayin ng anak niya. Kung alam niya lang na hindi ko ito ginagawa solely for raising our son. If only I could run away from the responsibility to my family, matagal ko nang ginawa. Pero ramdam ko sa likod ko na hinahabol ako ng mga sumbat nila, na unti-unting nagiging bangungot lalo pa’t dinamay nila ang anak ko.Hindi ko na lang muna iisipin pa ang bagay na iyon.Tinuon ko na lang ang isip sa mag-ama ko. Lalong lumiwanag ang mukha ng anak ko sa tuwing lumalabas kami ng bahay kahit pa hindi naman sa amusement park o mga pasyalan talaga ang punta. Enjoy niya lang ang walang direksyon na paglalakad namin. Minsan din na inabot kami ng alas-otso sa daan,