TITA ROSE kissed my cheeks as she guided me to sit on the couch.
“Welcome home, Hija,” she said in a low voice.
I examined her complexion, hindi na ito katulad ng dati na masigla at puno ng kulay. Ang mga alahas na suot niya ay tila naging bato dahil sa lungkot na sumasalamin sa bawat pagpilig ng ulo ni Tita.
Maging ang dating ng buong bahay ay walang kabuhay-buhay.
“Tita, kumusta na po kayo?” tanong ko nang makaupo ako.
Every after two weeks, pumupunta ako rito para kumustahin si Tita Rose. She is like a mother to me simula nang mawala ang Mommy Mira ko noong walong taong gulang pa lang ako. Palagi rin ako rito sa bahay nila noon. Kung hindi ako pinupuntahan nina John sa amin, pinapakuha ako ni Tita Rose.
Ang mga panahon na iyon ay masasayang alaala ko. They were there for me when I have no one to lean on.
At ngayon nga ay kailangan kong bumawi sa lahat ng magagandang ginawa para sa akin ni Tita. It’s ti
I LET OUT a frustrated sigh. I locked myself in my room all these years after I recovered from the accident three years ago. Halos isa’t kalahating taon bago ako tuluyang gumaling. Dumagdag pa ang pamimilit ng nanay ko na umalis kami ng bansa at magpakalayo-layo na sa gulo.It was a good suggestion given my state way back. Ang kaso, palagi kong naiisip—paano si Lyn?Madalas din kami mag-away noon ni Mom dahil wala na akong ibang inisip kung hindi puro na lang ang asawa ko. Hindi rin ako makapasok sa trabaho dahil baka makapatay pa ako imbis na manggamot ng pasyente.My mind is full of her image from when I last saw her. Mataba siya, lalong lumaki ang hinaharap niya at nakasuot ng bestida. A typical image of a mother who is breastfeeding. Ang swerte nga ni James, may anak na siya sa babaeng kinababaliwan ko. Babaeng pinangarap ko na magdadala ng mga paslit ko sa mundo.Sa loob ng ilang taon, hinahangad ko na maghiwalay sila. Aakuin ko ang pag-a
UNTI-UNTI kong nilapit ang mukha ko sa mukha ni Mia. Pero nang magtama ang tungki ng ilong namin, bigla kong narinig sa likod ng isip ko ang malambing at puno ng emosyon na tinig ng asawa ko.“Ja…”“Fuvk!”Lumayo ako kay Mia at tumanaw sa malayo. I can’t. Ayaw ko nang dagdagan ang isang pagkakamali na ginawa ko noon na si Mia rin ang kasama ko.Kahit pa sabihin na lasing ako noon at wala sa tamang pag-iisip, at ang nakikita ko sa mga oras na iyon ay sarili kong asawa—an affair is still an affair. It is a sin I shouldn’t do when I am married.Kailangan kong umuwi, humingi ng tawad at ayusin itong pagsasama namin.“John?”I smirked. I miss the wayshecalled my name.“I’m sorry about this, Mia. You should hang out with your girlfriends, not me. I need to go,” sabi ko na hindi tumitingin sa kanya.Sa loob ng tatlong ta
NAANTALA ANG pag-iisip ko nang tumunog ang phone ko.“Kuya John, Tita Rose said nakalabas ka na sa lungga mo. How are you? Nasaan ka ngayon?”“Ninong! Punta ka muna sa bahay. Laro tayo ng chess.”I smiled. Bisitahin ko muna si Nemuel. Tanungin ko na rin si Julie kung may alam siya sa nangyari sa asawa ko sa loob ng apat na taon.“Bakit sa akin mo kinukumusta ang asawa mo? Sa loob ba naman ng apat na taon na wala ka, malamang sa malamang, may iba na iyon.”Bakas sa boses ni Julie na inis siya nang mabanggit ko ang pangalan ni Lyn.“Ba’t parang galit na galit ka? Nag-away ba kayo ni Lyn?’We are in their garden. Katatapos lang namin maghapunan at hinila ko agad si Julie dito para kausapin. Ayaw kong ipaalam kay Uncle Rod. Hindi na kami nag-usap pa ni Uncle mula nang ma-kidnap ako at ikulong sa torture room dahil na rin sa wala ako sa sarili ko at puro si Lyn na lang
I NEVER CHANGED. Akala ko ay kaya kong kontrolin ang katawan ko, but I still behave like a slave of his touch. Uminom na rin ako ng beer para magkaroon ng lakas ng loob para sigawan at awayin siya. But with just a kiss, I easily give in. It’s his fault that I am like this. It’s his fault that I enjoyed being caressed and kissed. Nanatili lang ang kamay niya sa beywang ko habang patuloy ang dila niya sa paggalugad sa loob ng bibig ko. Kinakapos na rin ako sa paghinga but he just tilted my head up and deepen our kiss. I like how our tongue overlapped with each other creating sounds that turned me on even more. He lifted me to the sink without pulling from my lips. I can feel his hard-on on my fully covered treasure as he pressed it on me. Hindi nagtagal ay ang dibdib ko naman ang pinagpyestahan ng dalawa niyang kamay. After a few more squeezing, his right hand slide down to my belly and inside my pants. This jerk easily slid a couple of fingers
I WAS TOLD that what comes after a couple fight is a hardcore sȇx until dawn. Pero itong ginagawa namin ay para kaming magnanakaw sa gitna ng gabi. Isang oras na ang nakararaan mula ng tumunog ang sirena, tanda na curfew hours na! And Ja suggested that we should take a walk at the beach nearby. “Nababaliw ka na! May curfew dito pati sa apartment. Bukas na lang,” iiling-iling na sabi ko. “Walang problema dito sa building. I bought this. Hindi mo ba alam na dito ako kumukuha ng ihuhulog sa bank account mo?” Napangiwi ako sa sinabi niya. He said it proudly despite the timing. “Alam mo, hindi ko alam kung marunong ka mag-timing ng mga revelation mo, ano? That’s not the issue right now!” Sinagot niya lang ako ng mahinang tawa at hinila patayo. Nagpahila na lang din ako sa kanya dahil mukhang hindi na siya magpapapigil pa. Palinga-linga siya sa bawat corner na madaanan, tinitingnan kung may tao. Natawa na lang ako sa ginagawa niya dahil kung kanya i
HINDI KO alam kung anong reaksyon ni Ja sa paraan ng pagpapakilala ko sa kanya sa anak niya. Raizel already memorized his face, he just need to know his dad’s presence. Tanging mga munting hagikhik lang ni Raizel ang marirnig. He’s cute to look at and can make someone forget all the troubles just by looking at his monolid blueish eyes and natural pink lips smiling brightly. His hands intertwined, and he was swaying his body sideways. Mayamaya ay tumayo siya. Naramdaman ko na lang ang kamay ni Ja sa balikat ko. Ginugulo niya na rin ang buhok ng anak namin. Nagpakawala ng tila nahihiyang munting tawa si Raizel, “Daddy, welcome home po.” Matapos niyang sabihin ito ay agad namula ang buo niyang mukha. Mabilis din siyang yumakap sa ama niya. At pagkaraan ng ilang segundo, pinakawalan niya ang tila inipon niyang emosyon sa loob ng mga taon na wala ang ama niya sa tabi niya. I thought I can only feel pain whenever I see my son crying. But this is dif
WE LIVE IN this small apartment with our Raizel and Blue running around. Paminsan-minsan, sa tuwing maaga akong nakakauwi galing sa trabaho at nakapaghanda na ng hapunan si Ja, pumupunta kami sa dalampasigan at naglalakad-lakad lang.Sabi nga ni Ja, kahit huwag na akong magtrabaho dahil kaya niya naman kaming buhayin ng anak niya. Kung alam niya lang na hindi ko ito ginagawa solely for raising our son. If only I could run away from the responsibility to my family, matagal ko nang ginawa. Pero ramdam ko sa likod ko na hinahabol ako ng mga sumbat nila, na unti-unting nagiging bangungot lalo pa’t dinamay nila ang anak ko.Hindi ko na lang muna iisipin pa ang bagay na iyon.Tinuon ko na lang ang isip sa mag-ama ko. Lalong lumiwanag ang mukha ng anak ko sa tuwing lumalabas kami ng bahay kahit pa hindi naman sa amusement park o mga pasyalan talaga ang punta. Enjoy niya lang ang walang direksyon na paglalakad namin. Minsan din na inabot kami ng alas-otso sa daan,
I HAVE BEEN observing Lyn’s every action since she got that call from James and his wife three days ago. Hindi ko sila makita noon pero naririnig ko ang naging pag-uusap nila. James’ mom who has been staying overseas who named Regina knew my wife. Pinakilala naman ni Lyn ang anak namin.Ang pinakatumatak na sinabi ni Mrs. Regina patungkol kay Raizel ay ang sinabi niya na recessive ang genes ng Jaucian sa bata.Nang matapos ang tawag na iyon, malungkot namang yumakap sa akin si Lyn.“I feel like I lost a decade worth of memories.”As much as possible, I don’t want her to remember anything aside from the day she woke up and made that cute pinky swear with me. Sapat na sa akin na simula nang araw na iyon ay nasa maayos na kalagayan siya.Ngunit sa pinakita niyang mga reaksyon mula nang ihatid ni Ezekiel ang anak namin, masasabi ko na hindi maganda ang pakitungo ng pamilya niya sa kanya. I should have known, given
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.