All Chapters of We'll Be Counting Stars ( The Billionaire Series 3 ): Chapter 1 - Chapter 10

"No! This is impossible! Hindi puwedeng babagsak ang kompanya ni dad, pinaghirapan n'yang itayo ito!" Umiiyak na sigaw ni Luna. Kausap siya ng isa sa pinagkakatiwalaan ng kanyang ama sa kompanya. "Wala na akong magagawa pa iha. May malubhang sakit ang daddy mo. Halos nagpull-out na lahat ng investors kasi walang kasiguraduhan kung magiging stable pa ba ang takbo ng kompanya." Malungkot na saad ni Attorney Reyes kaibigan din ito ng kanyang ama. Nakaratay ang kanyang ama sa hospital halos tatlong buwan na rin, dahil sa sakit na lung cancer at may taning na ang buhay nito. Itinago ng kanyang ama ang karamdaman nito, dahil sa takot na patalsikin ito bilang Presidente ng Salvacion Construction Services Company. Hindi alam ni Luna kong ano ang gagawin. Nasa kompanya siya ng mga oras na iyon. Pinasadahan niya nang tingin ang opisina ng ama. Halos kasing-laki ito ng kwarto niya sa bahay. Napaka-simple ng opisina nito dahil isa din itong simpleng tao. Sa harap ng mesa nito, may sofa at lame

Nanatiling nakatitig si Adrian sa monitor ng CCTV sa kanyang computer, habang pinagmamasdan ang bawat galaw ni Luna. Halatang pumayat ito, kahit mukhang haggard ang mukha lumilitaw pa rin ang angking ganda nito. Napakurap si Adrian sa iniisip, nakalimutan mo na ba ang ginawa niya saiyo? Sigaw nang isipan niya, nakarinig siya nang mahinang katok sa pinto at bumungad ang kanyang secretary na si Josie Abad. "Sir Adrian, ready na po ang conference room." Wika nito sa kanya. "Okay, thanks Josie."Habang nasa gitna ng meeting hindi niya magawang makinig sa mga report ng mga managers, dahil ang babaeng 'yon ang laman ng isipan niya. Mula noong nakita niya ito sa park ay nakaramdam siya nang awa rito. Nakita niya itong nakaupo at nakatitig sa mga daliri nito. Nakaramdam siya nang konsensya dahil, inutusan niya ang manager ng restaurant na pahirapan ito. Hindi niya inaasahan na ganito kalala ang kahihinatnan ng dalaga. Natapos na lang ang monthly meeting, ngunit ni isa walang pumasok sa isi

Maaliwalas ang mukha ni Adrian nang pumasok siya sa main building ng De Vera Holdings. Binati siya ng mga nakasalubong na mga empleyado ng kanilang kompanya. Nakasunod si Nikko sa kanya na pinagtitinginan din ng mga empleyado dahil sa kakisigan nito at gwapo na hindi pahuhuli kay Adrian. Wala silang imikan habang nasa elevator. Dalawa lang sila sa loob dahil nahihiyang sumakay ang mga babaeng empleyado na nag-aabang sa elevator. Pagdating nila sa malawak na opisina ni Adrian, mabilis niyang tinanggal ang kanyang suot na dark blue suit bago umupo sa kanyang swivel chair. Abala naman si Nikko sa pagbuklat sa mga hawak nitong files upang basahin ang schedule ni Adrian para sa araw na iyon. Nakatayo ito sa harap ng malapad na glass table ni Adrian. Hind nito napansin ang matalas na mga mata ni Adrian na nakatutok dito. "Huh!" Biglang nagsalita si Adrian na ikinagulat ni Nikko. Napahawak si Nikko sa suot na salamin sa mata nang mapansin ang kakaibang tingin ni Adrian sa kanya. "Is

Bigla na naging malungkot ang mukha ni Irish. Mayamaya ay tinungga nito ang alak sa baso. Ngunit nagulat si Adrian ng tinitigan siya nito. "I already love someone Adrian. I don't want to lose her."Tumaas ang kanyang kilay. "Her?"Ngumiti si Irish sa kanya. "Silly boy, until when you keep on pretending that you doesn't know anything about me?"Hinawakan niya ang ulo ni Irish. Hindi alam ng kanilang mga magulang na kilala niya ito mula pa noong kabataan nila. Alam niya na lesbian ito, ngunit pilit lang nitong tinatago dahil wala pa itong lakas ng loob na magtapat sa mga magulang nito. Ang ipinagtaka niya kung bakit pilit pa rin silang ipagkasundo ng mga ito.Bago natapos ang gabing iyon. Nagkasundo sila na aminin ni Irish ang totoong pagkatao nito sa mga magulang. Hanggang ngayon pala ay tinatago pa rin nito ang tungkol sa katauhan nito. Nais niya itong tulungan na ipaintindi sa mga magulang nito, dahil alam niya na mahirapan sila na tanggapin ang katotohan.Araw ng lunes, maaga palan

Nag-aalalang umakyat si Luna sa opisina ng Manager. Kakarating lang niya sa restaurant ngunit pinatawag na kaagad siya sa taas. Hindi mapakali na nagpalakad-lakad siya sa harap nang opisina nito. Wala siyang lakas nang loob dahil sa pag-aalalang patalsikin siya sa trabaho. "Oh, Luna, bakit hindi ka pa pumasok hinihintay ka ni Sir Jason." Puna sa kanya ni Ricky nang mabungaran siya nito sa harapan ng pintuan. "Ahh-ee kakatok na sana ako!" Sagot niya sa kinakabahang tono. "Bakit mukhang kinakabahan ka? Kung wala kang ginawang masama, relax lang hindi ka niya kakainin." Biro nito sa kanya saka tuluyang umalis pabalik sa baba. Naiwan nitong bahagyang nakabukas ang pintuan kaya sumilip muna siya sa loob kung galit ba ang mukha nang kanilang manager. "Pumasok ka na ano pa ang sinisilip-silip mo diyan." Narinig niyang saad ni Jason. Dahan-dahan siyang humakbang palapit sa mesa nito. Bitbit pa niya ang kanyang bag, dahil pagdating niya agad siyang pinaakyat dito. "Sir, I'm sorry for