Chapter 5- He followed her

Tiim bagang na napasunod ang kanyang paningin sa lalaki. Hindi siya makapaniwala na nakaharap siya nang ganitong lalaki sa buong buhay niya. Sabagay, sanay kasi siya na laging lalaki ang lumalapit at ibinibigay lahat ng kanyang gusto. Pero ngayon nagbago na ang panahon, siya na ang may kailangan. Kaya mahirap mang gawin kailangan niyang ibaba ang kanyang pride. Humakbang siya palapit dito. Nakaupo ito sa single chair malapit sa glass wall.

"I'm sorry sir. Nabigla lang po ako. Hindi ko naman po kasi kasalan ang nangyari kanina. Nasa trabaho po ako pero pilit niyang idinadawit ang personal naming problema." Paliwanag niya sa lalaki na patuloy sa paglagok ng inumin nito.

"I don't care about your personal problem. And please, next time be professional in front of our costumers. Hangga't kaya pa nang pasensya mo, pakibagayan mo sila." sagot nito sa kanya.

Labag man sa kalooban, dahil hindi siya sanay na inaapakan siya wala siyang choice kundi umayon dito."Okay sir."

"You can go back now!"

"I am not fired?" gulat niyang sambit.

Tumingin sa kanya ang lalaki. "You want to?"

"No! Of course not. Thanks!" Iyon lang at mabilis na siyang tumalikod bago pa magbago ang isip nito.

Napangiti si Adrian sa inasta nito. Why do he find her reaction cute? Naipilig niya ang kanyang ulo sa naiisip. Remember your plan dude! Sigaw ng kanyang isipan.

Kinabukasan walang pasok si Luna kung kaya may oras siya para bisitahin ang kanyang ama. Pagdating niya sa hospital naabutan niya ang kanyang ama na gising. Halos buto't balat nalang ito na nakaratay sa higaan. Tumulo ang kanyang mga luha habang hinahaplos ang noo nito.

"Daddy, I am here." umiiyak na sambit niya. Dahan-dahan itong tumingin sa kanya. Nag-unahan sa pagpatak ang mga luha nito. Parang dinudurog ang puso ni Luna habang pinagmamasdan ang ama. "Don't cry dad, sige papangit ka niyan." Saad niya sabay yakap dito.

"A-anak, I felt bad for leaving you like this. H-hindi k-ko na kaya, napapagod n-na ako." Napahagulgol nang iyak si Luna sa narinig mula sa ama.

"I'm sorry daddy, for everything. Naging pasaway ako sa'yo, hindi ako naging mabuting anak." Palahaw niyang sabi, habang yakap-yakap ang ama na nakahiga sa hospital bed.

Walang humpay ang pagtulo ng mga luha nito.

"N-no my princess, alam kong mabuti kang tao, malinis ang iyong kalooban. P-pinalaki kita nang may pagmamahal. Huwag mong pabayaan ang s-sarili mo. K-kung wala ka nang matuluyan, puntahan mo ang lolo't lola mo sa Mindanao. Ask your Tito Jose about thier address." May namuong ngiti sa mga labi ng kanyang ama. Alam niya na nahihirapan na ito, ngunit nahihirapan din siyang tanggapin na tuluyan na niyang hindi masilayan ang mukha ng kanyang ama. Tumango-tango siya bilang sagot."Good girl!"

Pinunasan ni Luna nang maligamgam na bimpo ang katawan ng kanyang ama. Nasasaktan man sa nakikitang kalagayan nito ngunit nanatili siyang matapang sa harapan nito, upang hindi ito mag-alala. Mayroon silang binabayarang nurse na siyang nag-aalaga sa kanyang ama habang wala siya. Tinawagan siya ni Attorney Reyes noong nakaraang linggo, sinabi nito ang tungkol sa nakatagong pera ng kanyang ama. Naka-deposit sa bagong account na nakapangalan sa kanya ang pera, dahil ayaw umano ng kanyang ama na malaman ni Mercedes ang tungkol dito. Laking tuwa ni Luna dahil nabawas-bawasan ang kanyang alalahanin sa panggastos ng kanyang ama sa hospital. Ngayon niya napatunayan kung gaano kahalaga ang pagtitipid, dahil hindi lahat nang panahon ay sagana. Malaki ang pasasalamat niya sa kaibigan ng kanyang ama dahil hindi sila nito iniwan at pinabayaan hanggang sa huli.

Pansamantala siyang nagpaalam sa ama, upang bumalik sa kanyang tinutuluyang paupahan na kwarto. Umalis siya sa tinutuluyang accomodation na pag-aari ng restaurant, dahil ayaw niyang makipag-away sa mga kasamahan niya doon. Malaki ang naitulong sa kanya ng kalahating milyon. Pinaghahati niya ito sa lahat nang gastusin sa hospital. Pinagkasya niya ang kanyang sahod para sa kanyang pang araw-araw na pangangailangan. Kinausap niya ang nurse na kanyang binayaran upang magbantay sa kanyang ama.

"Vivian, ipagkatiwala ko saiyo si daddy. Kung may problema tawagan mo ako kaagad. Malapit lang ang pinapasukan ko rito." Pakiusap niya sa nurse.

"Huwag kang mag-alala Ms. Salvacion hindi ko po pababayaan ang iyong ama." Nakahinga siya nang maluwang. Sinulyapan niya ang kanyang ama na natutulog.

"Maraming salamat,"

Dumiretso si Luna sa supermarket malapit sa kanyang tinutuluyan upang mamili ng mga kailanganin niya sa bahay. Natuto siyang pumili ng mga mumurahing gamit. Noon hindi siya bumibili ng mga gamit na walang tatak. Pero ngayon ang presyo na ang kanyang tinitingnan hindi ang tatak nito.Huminga siya nang malalim, dahil sa kanyang iniisip. Pagkatapos niyang mamili, bitbit ang dalawang supot dahan-dahan siyang naglakad sa maliit na eskinita patungo sa kanyang maliit na inuupahang kwarto. Hindi niya napansin ang pagdaan ng isang pamilyar na kotse.

Pagdaan ng sasakyan ni Adrian sa isang eskinita sa Amorsolo Street. Napansin niya ang isang pamilyar na bulto ng katawan. Takip-silim na ngunit naaninag niya ang dalaga na may bitbit na supot.

"Dito ba siya nakatira Nick?" usal niya.

Napakunot ang noo ni Nikko. "Sino po ang tinutukoy ninyo sir?"

"Miss. Salvacion," saad ni Adrian habang nakatingin sa labas ng bintana. Unti-unti na niyang nakita ang mukha ni Luna habang papalapit sila rito. Hindi man lang lumilingon ang dalaga. Mayamaya lumiko ito sa isang malaking bahay. Malinis at maaliwalas ang garden sa harapan ng bahay.

Dumako rin doon ang tingin ni Nikko. "Baka kamag-anak niya ang nakatira riyan boss."

Kibit-balikat lang ang sagot niya sa kanyang assistant. Napansin niya na bahagyang umaliwalas ang mukha ni Luna kompara noong mga nagdaang araw. Masaya rin ito habang naglalakad sa daan. Nagbago na ba siya? Tanong ni Adrian sa kanyang isipan.

Maagang naghanda si Luna upang pumasok sa trabaho. Maliit lang ang kanyang kwarto na inuupan. Ang katabi niyon ay isang bed spacer room mga estudyante ang umuukupa. Kamag-anak ni Lea ang may-ari ng paupahang bahay. Mabuti na lamang at naalala niya na may paupahan ang tiyahin ni Lea na laon. Minsan na kasi silang nagawi rito noong magkasama pa sila sa eskwelahan. Among her friends, Lea is the sweetest one. Lagi siya nitong iniintindi at pinapaalalahanan sa mga maling kalokohan niya. Magkasalungat sila ni Beatriz, dahil masyado naman itong mapagmataas kaya rito siya naiimpluwensiyahan na gumawa ng mga kalokohan. Dahil marami silang nakatira rito kaya kinakailangan niyang pumila sa banyo upang maligo. Inihanda na muna niya ang kanyang simpleng agahan. Natuto siyang magluto ng piniritong itlog sa tulong ni Tita Melissa ang may-ari ng paupahan. Kahit ang lutuan ay nasa isang lugar lang din, pero maraming kalan ang available na na pwedeng gagamitin nila. Stress free ang bahay na'to kasi organize lahat, dahil metikulosa rin si Tita Mel. Sa labas ng bahay mayroong puno sa lilim nito ay may mga upuan at mesa na pwedeng tambayan. Kaya laking pasalamat niya nang maabutan ang bakanteng kwarto na kanyang inuukopa. Kaya hindi siya nagsisisi na umalis siya sa accommodation ng restaurant.

Pagkatapos niyang maligo, inihanda niya ang kanyang mga gamit saka mabilisang kumain at nagsipilyo ng ngipin. Habang isinusuot niya ang kanyang uniporme napansin niya ang kasiglahan ng kanyang katawan. Napangiti siya, ngayon unti-unti na niyang natatanggap sa kanyang sarili ang bagong mundo na ginagalawan. Maaliwalas ang mukha na lumabas siya sa kanyang kwarto. Handa na siyang harapin ang panibagong araw sa kanyang buhay.

Habang naghihintay siya ng jeep, hindi niya maiwasan ang mapabuntong-hininga. Marami ang nakapaligid sa kanya noon na mga kaibigan, ngunit ni isa wala palang nakakakilala sa kanya. Pilit niyang maging palaban lalo na ngayon na mag-isa na lamang siya. Habang sakay ng jeep nakaupo siya sa pinakahuling parte dahil puno na ito, katabi niya ang isang gwapong lalaki. Ngumiti ito sa kanya, ginantihan niya rin ito nang isang matamis na ngiti. Kasunod ng jeep na sinasakyan niya ang isang gray na Bentley Continental GT. Dumako roon ang mga mata ni Luna dahil mukhang familiar sa kanya ang driver nito. Mayamaya biglang bumilis ang takbo nito at nilagpasan sila. Ang gara ng sasakyan, sobrang yaman siguro nang may-ari, bulong ng kanyang isipan.

Kahit noong may pera pa sila, hindi naman masyadong magara ang kanilang sasakyan. Dahil ayaw ng kanyang ama na hahadlangan na naman ni Mercedes lalo na kung para ito sa kanya.