Chapter 3 - Adrian found Luna

Nagulat si Luna dahil kahit ang atm card niya ay naka-freeze. Ano ba ang nangyayari? Naguguluhan s'yang napaupo sa bakanteng upuan sa tabi ng park. Pakiramdam ni Luna isa na siyang pulubi sa lansangan. Nag-scroll-up and down siya sa mga friend list niya at sinubukang tawagan, ngunit ni isa sa kanila walang sumasagot. Nawalan na siya ng pag-asa. Tumulo ang kanyang mga luha habang nakayuko at nilaro-laro ang kanyang mga daliri. Nag-iisip siya ng paraan, saka niya naalala ang mga gamit na pwedeng isanla at ibenta, ngunit hanggang magkano lang ang aabutin ng mga ito. Dahil alam n'yang tatawaran din s'ya ng mga buyers if ever na ibenta n'ya. Mayroon pang bill sa hospital ng kanyang ama na kanyang inaalala. 'Laban lang Luna makakaraos ka rin,' bulong niya sa sarili.

Kakatapos lang na pirmahan ni Adrian lahat ng papeles sa mesa ng tumawag ang kanyang ina.

"Mom! Napatawag po kayo?"

"Son, can you come back home early tonight?" Pakiusap ng kanyang ina na si Jenny.

"Bakit po anong meron mom? Himala ata na pinapauwi mo ako ng maaga, did you miss your son?" biro niya sa kanyang ina.

"Ang dami mong alam iho, nakalimutan mo na ba? Darating ngayon ang anak ni Tito Zack mo galing States, kaya nagpaluto ako kay Manang Sharon ng kanyang mga specialty na recipe." sagot ng kanyang ina.

"I'm sorry, nawala sa isip ko mom."

"No problem son, don't be late okay?" Malambing na pakiusap nito.

"Okay,"

Natapos siya alas-singko na ng hapon tinawagan niya ang kanyang assistant upang ihanda ang sasakyan. Binati siya ng mga empleyadong nakasabayan habang palabas ng kompanya. Isa sa pinakamalaking building ang De Vera Holdings sa buong Pilipinas, abot ito hanggang sixty palapag. Sinalubong siya ni Nikko, at pinagbuksan ng sasakyan. Mayamaya habang nasa daan ay naalala niya si Luna.

"Nick, did you investigate kung ano na ang nangyari roon sa anak ni Mr. Salvacion?"

"Yes, napag-alaman kong pinalayas siya ng kanyang step-mother sa mansion." Sagot nito sa kanya.

"I expect that to happen. Do you think maka-survive siya sa labas? Parang walang alam na trabaho ang babaeng 'yon!" Tanong niya habang nakatingin sa labas ng bintana. Pagdaan nila sa park, mabagal lang ang takbo ng sasakyan dahil rush hour. Nagulat siya, namamalik-mata lang ba siya? Ang babaeng pinag-uusapan nila ay nakita niya sa park?

"Stop the car!"

Nagulat man ang driver, ngunit wala itong nagawa kundi itabi ang sasakyan.

"Nik, did you see, what i see?"

Nalilitong palinga-linga si Nikko. Mayamaya natagpuan din ng kanyang mga mata ang ibig nitong sabihin. Nagtataka man sa inaasal ng kanyang kaibigan, ngunit tumango nalang si Nikko bilang sagot.

"You know what to do."

Nanatiling nakatitig si Nikko sa kanya. Halatang nalilito ito sa ibig n'yang sabihin. Tinaasan lang niya ito ng kilay sabay turo sa pintuan ng sasakyan. Umiiling na lumabas si Nikko sa kotse.

"Haist! Ang hirap basahin ng isip mo Adrian! tsk." nagmamaktol na bulong ni Nikko.

Habang naglalakad palapit sa dalaga, nag-iisip si Nikko ng sasabihin. Napakamot siya sa ulo, saka nilingon ang sasakyan ni Adrian. Nababasa ata nito ang iniisip niya, dahil mayamaya may dumating na message galing dito. Napansin niya ang mapugtong mga mata ni Luna. Napatingin ito sa kanya nang mapansin nitong palapit siya rito.

"Hi! Are you, Luna? Yung anak ng dating may-ari ng Salvacion Company?" Nakita n'yang napatango ito. "Ba't ka andito?" Tanong ni Nikko sa dalaga.

Nakita niyang napangiti ito nang mapakla sabay sabi. "I am one of them now." Tinuro nito ang mga batang naglalatag ng cartoon na higaan sa tabi ng park. "I'm homeless."

Nakaramdam naman ng awa si Nikko sa dalaga.

"Gusto mong magtrabaho sa restaurant na pag-aari ng boss ko? May free accommodation para sa mga walang matirahan or malayo ang mga bahay." alok niya sa dalaga. Bigla itong napatingin sa kanya.

"Are you sure? Hindi ba scam yan? O di kaya ay, baka kikidnapin ninyo ako?" puno ng pag-asang tanong ni Luna sa kanya.

Napatawa siya nang malakas. "Malabong mangyari yan Miss Salvacion, kilala po ang may-ari ng restaurant na iyan, hindi lang po yan ang negosyo nila."

Nagulat si Luna sa narinig mula sa lalaki. Nag-aalangan man ang isip ngunit wala na siyang ibang mapupuntahan. Napatingin siya sa lalaki, mukhang hindi naman ito masamang tao. Tantiya niya nasa early 30's palang ito. May kagwapohan rin ang mukha saka makisig ang pangangatawan. Napakurap si Luna sa naiisip. Wala siyang oras para magpantasiya sa mga lalaki. Kailangan niya munang isipin ang sarili. Mukhang nagtaka ang lalaki kung bakit siya nakatitig dito ng matagal.

"Okay! Pero sana hindi mo ako ipapahamak. Magtitiwala ako saiyo, may number ako sa mga pulis kaya wag kang magtatangka na lokohin ako." Sagot ni Luna sa lalaki.

Nakita niya itong tumawa.

"Okay, okay! Ikaw na nga itong tinutulungan, pagdududahan mo pa ako! Naku, pagnakita mo ang boss ko gwapo 'yon malabong maging kidnaper." Pagmamalaki ni Nikko sa kanya.

Nagtaka siya kung bakit laging ang boss nito ang binibida. Hindi ba siya ang nais tumulong sa kanya?

"Ikaw ba talaga ang nais tumulong sa akin? Bakit lagi mong nababanggit ang boss mo?!" Nalilitong tanong niya sa lalaki.

"A-a e, inutusan niya po ako naawa raw po siya saiyo. Kilala niya kasi ang ama mo." Napakamot sa ulo na sagot nito. Sinulyapan niya ang magarang sasakyan na naka-parking sa may hindi kalayuan sa kanila.

"Fine, papayag na ako. Wala na rin naman akong mapuntahan. Sasabay ba ako saiyo o ako nalang pupunta?" tanong ni Luna sa lalaki. Ngunit hindi niya naisip na wala pala siyang pera na pamasahe.

"Sumabay ka na lang sa amin." Sagot ni Nikko. Nakahinga siya nang maluwang sa sinabi nito.

Napansin niyang nakatanggap ito ng message saka napalingon sa magarang sasakyan. Ngunit unti-unti na itong umuusad paalis.

"Ohh! Iniwan na ako ni boss, magtaxi nalang tayo papunta sa restaurant, magdidilim na hindi safe rito para sa katulad mo." saad nito sabay, kuha sa bag niya.

"Thank you!"

Hindi naman kalayuan ang kanilang biniyahe. Mayamaya nakarating sila sa mamahaling restaurant. Napatingin siya sa kasamang lalaki. 'Ito ba ang sinasabi nito?' sigaw ng kanyang isip.

"We arrived." untag nito sa kanyang lumilipad na isip.

"Y-you mean this restaurant?" Nag-aalinlangang tanong niya sa lalaki.

"Yep! Bakit ayaw mo ba?"

"Yes! No, I mean dito ba ako magtatrabaho?" Hindi mawari ni Luna kong kakayanin ba n'yang magtrabaho rito. Paboritong restaurant ito ng kanyang mga kaibigan.

"Bakit may problema ba? Disenteng restaurant 'to mga mayayaman ang karamihan sa costumer dito, siguro naman isa ka na roon." sagot nito saka binuksan ang pinto ng taxi.

Kinakabahang sumunod si Luna rito. Nanatili s'yang nakatayo sa labas at nakatitig sa malaki at sikat na restaurant sa kanyang harapan. Ang DV Restaurant ay dalawang palapag. Masyado itong high-class tingnan sa labas. Both exterior and interior design was breathtakingly beautiful.

Sa harap ay may malawak na parking lot. Halatang hindi basta-basta ang may-ari nito. Ang mga empleyado rito ay nakasuot ng presentableng uniform.

Nag-aalangang sumunod si Luna sa lalaki. Ngunit kapag naiisip niya ang kanyang sitwasyon napanghinaan na siya nang loob.

"Ano sasama ka ba o hindi?" untag sa kanya ni Nikko.

"Makakaya ko kaya ang trabaho riyan?" Malungkot niyang sabi sa lalaki.

"Nasa saiyo na 'yan Miss Salvacion. Ikaw kung may iba ka pang mapuntahan. Ang sa akin lang naman naaawa ako saiyo dahil sa sitwasyon mo. Mahirap pa naman makapasok ang mga tulad mong walang experience." paliwanag nito kay Luna.

Tama rin naman ito, naisip ni Luna. Wala s'yang alam na trabaho, kaya yan ang isa sa kinatatakutan niya. Baka kung magkamali siya makakita pa siya ng away sa mga costumer.

Malungkot ang mukha na ginuyod niya ang kanyang bag. Sumunod siya kay Nikko papasok sa likurang parte ng restaurant. Namangha si Luna sa nakita sa loob ng kusina. It was the most spacious and best-equipped kitchen she had ever seen. Kung gaano pala ka-elegante sa labas gayundin sa loob ng kusina.

"Amazed?"

Tumango s'ya sa tinuran ni Nikko.

"Nikko, saan ba ako titira rito?" mayamaya tanong ni Luna.

"Nasa likod ang accommodation ng mga employees." Sagot nito at dinala siya sa katamtamang laki at napakalinis na opisina. "Kailangan mong pumirma ng kontrata, para bukas diretso kana mag-duty bilang trainee. Mayroong mag-train saiyo kung ano ang gagawin." mahabang paliwanag ni Nikko sa kanya.

"Okay! Thanks!"

Pagkatapos niyang pumirma ng kontrata. Dinala siya sa accommodation at pinaliwanag sa kanya ang mga rules and regulations sa loob ng bahay. Pangunahing nakasulat dito ay, bawal ang maingay, bawal makipag-away, bawal ang magkalat. Saka binalingan siya ni Nikko at tinanong.

"Okay na ba, Miss Salvacion?"

"Yes! At saka, wag mo na akong tawagin ng ganyan, Luna na lang. Anyway, thanks for everything Nikko." Nakangiting saad ni Luna sa lalaki, bago ito nagpaalam sa kanya at umalis.