All Chapters of Marrying The Arrogant CEO: Chapter 71 - Chapter 80

UMUWI muna ako sa bahay para makaligo at makapag-ayos ng aking sarili bago ako pumunta sa kompanya.Pagkabukas ko ng pintuan ay kaagad akong sinalubong ni mom."Where have you been?" "Sa bahay ni Trisha." kaswal kong tugon."Really? Doon ka din ba natulog kagabi?" bakas ang pagdududa sa kanyang tinig."Yes, mom. Kung ayaw mong maniwala ay pwede mo naman'g tawagan si Trisha." suhestiyon ko.Hindi na siya sumagot pa. Kapagkuwa'y walang imik na naupo siya sa couch. Naroon din pala ang aking ama at tila hinihintay talaga nila ang aking pagdating.Akmang lalampasan ko lang sila ngunit nagulat ako nang bigla na lang magsalita si dad."Congratulations, Freya!" anang aking ama dahilan upang mapatitig ako sa kanya."Huh? Why did you congratulate me, dad?""For doing a great job yesterday.""Pardon? I don't understand if what are you talking about dad!""The interview. You did a great job after confessing to everyone that you two are divorced.""Thanks dad.""Tss, talagang sinan

TATLONG araw na akong nakatunganga lang dito sa bahay. Nagsasawa na rin akong umiyak at makipag-usap kay mom kaya't mas pinili ko na lang na libangin ang sarili ko sa panonood ng mga tv show at sa pagbabasa ng libro dito sa aking kuwarto. Lumalabas lamang ako sa tuwing nakakaramdam ako ng gutom at kapag sa pakiwari ko ay nasa silid nila ang aking ina.Ngayon ay nasa sixth page pa lang ako ng story na sinulat ni Colleen Hoover na pinamagatang "It ends with us" nang muling may kumatok sa pintuan ng aking silid.Lumapit ako sa pinto at hinintay kong magsalita ang kung sino man'g tao na kumakatok."Ma'am, it's me, Trisha. Will you please open this door?" sigaw niya kaya't bigla akong nakaramdam ng kasiyahan.Ilang araw ko na rin na hinihintay ang pagdalaw niya. Tanging siya lamang ang pwede kong pagsabihan ng lahat ng rants ko sa buhay."OMG! Thank you for-" bahagya akong natigilan nang makita kong hindi lang si Trisha ang bisita ko ngayon. Nandito rin si Ernest at may dala p

ANG daming sinabi ni Damon para lang makumbinsi ako na huwag makipag-dinner date kay Ernest. Subalit hindi ko pa rin siya pinakinggan. This is my life at ako ang dapat na magdesisyon.Kaya naman nang makaalis na sa office ko si Damon ay agad akong nagtungo sa parking lot. It's already six forty five in the evening at paniguradong naroon na si Ernest.Pagdating ko doon ay labis ang aking pagkadismaya nang hindi ko makita ang kotse ni Ernest. "Hmm, where is he?" hindi ko maiwasan'g itanong sa aking sarili."He's not coming with you!" anang tinig na labis kong kinaiinisan. Akala ko ay tuluyan na iting umalis. Ngunit hindi ko inaasahan na pati sa parking lot ay susundan niya pa ako."Will you stop pestering me, Damon? I'm not in the mood to entertain you!" I yelled at him but to my surprised, he stood infront of me. "What the-""Let's go!""What? I won't go with you, asshole! I will wait Ernest here!""I already told you that he won't go with you, today.""Liar!""Tss, Freya...

Buong maghapon akong matamlayWala rin akong ganang kumain at walang laman ang isip ko kundi si Damon. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit bigla ko na lang na hinahanap ang ang bwisit na lalaking iyon.Kaya naman nang sumapit ang alas singko ng hapon ay agad akong nagligpit ng mga gamit ko. Balak kong isauli ngayon ang kanyang coat para na rin malaman ko kung maayos na ba ang kanyang pakiramdam.Biglang tumunog ang cellphone ko. At kahit hindi ko tingnan iyon ay sigurado akong si Ernest ang tumatawag saakin. Wala naman'g ibang nakakaalam ng number ko kundi si Ernest lamang.Hinayaan ko lang na magpatuloy iyon sa pagtunog. Dahil kapag sinagot ko iyon ay natitiyak kong pipigilan niya lang ako sa plano ko ngayon.Nang matapos akong magligpit ay nagmadali akong lumabas ng opisina. Kapagkuwa'y nag-abang ako ng taxi papunta sa bahay nina Damon. Agad naman akong nakasakay at makalipas ang halos kalahating oras ay narating ko agad ang bahay nila.I press their door bell at ma

PAG GISING ko kinabukasan ay muli na naman akong nakaramdam na parang hinahalukay ang loob ng aking tiyan. Kaya't patakbong tinungo ko ang banyo sa loob ng guest room at doon ay walang humpay na naman ako sa pagsusuka."What the hell is wrong with me?" bulalas ko habang patuloy pa rin ako sa pagsusuka. Halos maiyak na ako. Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko nang mga sandaling iyon. Ngunit nagulat ako nang bigla kong maramdaman na may humahagod ng kamay saaking likuran.At kahit hindi ko lingunin kung sino man ang may-ari no'n, batid kong si Damon iyon."What happen to you?" puno ng pag-aalala sa kanyang tinig."I don't know!" I respond while my face was still facing on the bowl."Tss, get up and fix yourself. I think we need to consult a doctor. You look pale and according to mom ay kahapon ka pang nahihilo at namumutla.""You don't need to do that! At saka paano ka nakapasok dito?""Tsss, what kind of question is that? Ofcourse this is my house at pwede akong lumabas at