KINABUKSAN ay na-discharge din agad ako. Buong akala ko ay si Trisha ang maghahatid saakin pauwi mgunit nagulat ako nang pagdating namin sa parking lot ay kotse ni Damon ang naghihintay."Trish, what's this? Akala ko ba ay ikaw ang maghahatid saakin?" reklamo ko."Sorry ma'am but Sir Damon insisted. Ayaw niya naman daw na madagdagan ang galit sa kanya ng dad mo."Tss, sa palagay niya hundi magagalit si dad sa gagawin nita g paghatid saakin?""Hayaan mo na lang siya. Sige na sumakay ka na. Kanina pa 'yan naghihintay.""Gish, hindi na lang sana ako nagpa-discharge kung alam kung gan'to ang mangyayari. " patuloy kong reklamo.Tinawanan lang ako no Trisha kaya mas lalo pang nadagdagan ang pagkainis ko.Nang makasakay ako ay hindi ko man lang pinansin si Damon. Basta lang ako umupo sa passenger seat at itinuon ko ang aking paningin sa unahan ng kotse.Subalit bago pa man umandar ang kotse ay nagulat ako nang biglang ilapit ni Damon ang mukha niya saakin."What are you doing?" pagri
TATLONG araw na akong nakatunganga lang dito sa bahay. Nagsasawa na rin akong umiyak at makipag-usap kay mom kaya't mas pinili ko na lang na libangin ang sarili ko sa panonood ng mga tv show at sa pagbabasa ng libro dito sa aking kuwarto. Lumalabas lamang ako sa tuwing nakakaramdam ako ng gutom at kapag sa pakiwari ko ay nasa silid nila ang aking ina.Ngayon ay nasa sixth page pa lang ako ng story na sinulat ni Colleen Hoover na pinamagatang "It ends with us" nang muling may kumatok sa pintuan ng aking silid.Lumapit ako sa pinto at hinintay kong magsalita ang kung sino man'g tao na kumakatok."Ma'am, it's me, Trisha. Will you please open this door?" sigaw niya kaya't bigla akong nakaramdam ng kasiyahan.Ilang araw ko na rin na hinihintay ang pagdalaw niya. Tanging siya lamang ang pwede kong pagsabihan ng lahat ng rants ko sa buhay."OMG! Thank you for-" bahagya akong natigilan nang makita kong hindi lang si Trisha ang bisita ko ngayon. Nandito rin si Ernest at may dala p
IT'S been a week since the doctor had removed the cast in my forearm. And it's also one month has passed since I get back in the company. One month ko na rin na kinakaya ang pakikisama kay Damon.Next week ay magla-launch ulit ng bagong product ang kompanya kaya naman nagiging busy na kaming lahat. Hindi na kami nakakaroon ng pagkakataon nina Ernest at Trisha na lumabas at mag-enjoy. Puro na lang meetings and paper works ang inaatupag namin. Ngunit nagulat ako isnag umaga nang pagdating ko sa office ay may dalawang bungkos ng bulaklak sa table ko.Gulat akong napatingin kay Trisha. "Kanino naman galing ang isang bulaklak?""I don't know. Magkasama tayong dumating kaya wala rin akong ideya. Basta ang isa, for sure na galing 'yan kay Sir Damon. But the other one...hmm, baka galing sa investor." Giit pa ni Trisha.Nilapitan ko iyon at agad kong binasa ang card na nakadikit."Hey, beautiful Freya! Let's have a dinner at exactly 7pm... Ernest."I secretly smiled then I crumple
ANG daming sinabi ni Damon para lang makumbinsi ako na huwag makipag-dinner date kay Ernest. Subalit hindi ko pa rin siya pinakinggan. This is my life at ako ang dapat na magdesisyon.Kaya naman nang makaalis na sa office ko si Damon ay agad akong nagtungo sa parking lot. It's already six forty five in the evening at paniguradong naroon na si Ernest.Pagdating ko doon ay labis ang aking pagkadismaya nang hindi ko makita ang kotse ni Ernest. "Hmm, where is he?" hindi ko maiwasan'g itanong sa aking sarili."He's not coming with you!" anang tinig na labis kong kinaiinisan. Akala ko ay tuluyan na iting umalis. Ngunit hindi ko inaasahan na pati sa parking lot ay susundan niya pa ako."Will you stop pestering me, Damon? I'm not in the mood to entertain you!" I yelled at him but to my surprised, he stood infront of me. "What the-""Let's go!""What? I won't go with you, asshole! I will wait Ernest here!""I already told you that he won't go with you, today.""Liar!""Tss, Freya...
HINDI ako nakatulog ng maayos sa kakaisip kay Damon. Galit ako sa kanya pero hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala para sa kanya.Lumabas ako ng silid para sana magkape at mag-almusal ngunit bahagya akong natigilan nang maabutan ko sa sala si Ernest."Hey! What are you doing here?" bulalas ko dahilan upang mag-angat siya ng tingin."Oh, sorry. Hindi kita na-inform na pupunta ako dito. I just want to apologize about what happened yesterday." He seriously stated.Umupo ako sa tabi niya. "Uhm, sino ang nagbukas ng pinto pagdating mo?""It's your mom.""What did she say to you?""She just told me to wait you here in the living room. Then she hurried to go back in her room. I thought she already inform you that I'm here." he added."Oh, just don't mind my mom. By the way, you want coffee?""Nah, i'm fine here. I just came here to personally apologize to you.""Hmm, apology accepted, Ernest but will you please tell me if what's the real reason on why you did not show up? I waited
Buong maghapon akong matamlayWala rin akong ganang kumain at walang laman ang isip ko kundi si Damon. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit bigla ko na lang na hinahanap ang ang bwisit na lalaking iyon.Kaya naman nang sumapit ang alas singko ng hapon ay agad akong nagligpit ng mga gamit ko. Balak kong isauli ngayon ang kanyang coat para na rin malaman ko kung maayos na ba ang kanyang pakiramdam.Biglang tumunog ang cellphone ko. At kahit hindi ko tingnan iyon ay sigurado akong si Ernest ang tumatawag saakin. Wala naman'g ibang nakakaalam ng number ko kundi si Ernest lamang.Hinayaan ko lang na magpatuloy iyon sa pagtunog. Dahil kapag sinagot ko iyon ay natitiyak kong pipigilan niya lang ako sa plano ko ngayon.Nang matapos akong magligpit ay nagmadali akong lumabas ng opisina. Kapagkuwa'y nag-abang ako ng taxi papunta sa bahay nina Damon. Agad naman akong nakasakay at makalipas ang halos kalahating oras ay narating ko agad ang bahay nila.I press their door bell at ma
HINDI ako makatingin ng diretso sa ina ni Damon. Pakiwari ko ay ang laki ng kasalanan na ginawa ko matapos kong tumugon sa halik ng anak niya. "Uhm, sorry for disturbing you here. I just want to ask if you two wants to go out for dinner or should I bring your foods here?""We can go out mom. Actually we're about to go out. It's just that...I asked her something that's why-""Thanks mom, but I will go home now." Naiilang na sambit ko."No! It's getting late. You better stay here! You're not feeling well a while ago at ayokong may masamang mangyari sa'yo while on your way home. Tatawagan ko na lang ang mommy mo para ipaalam na nandito ka. That you're staying here for tonight." His mom still insisted."Yeah, mom is right." kaagad naman'g pag sang-ayon ni Damon."Sige na, kumain na kayo. Pilitin mong kumain 'yan si Damon. Simula pa kaninang umaga ay wala 'yang ganang kumain." Giit pa ng kanyang ina. "Ayaw rin uminom ng gamot."Napatakip ako sa aking bibig. "Tss, para kang bata ka
PAG GISING ko kinabukasan ay muli na naman akong nakaramdam na parang hinahalukay ang loob ng aking tiyan. Kaya't patakbong tinungo ko ang banyo sa loob ng guest room at doon ay walang humpay na naman ako sa pagsusuka."What the hell is wrong with me?" bulalas ko habang patuloy pa rin ako sa pagsusuka. Halos maiyak na ako. Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko nang mga sandaling iyon. Ngunit nagulat ako nang bigla kong maramdaman na may humahagod ng kamay saaking likuran.At kahit hindi ko lingunin kung sino man ang may-ari no'n, batid kong si Damon iyon."What happen to you?" puno ng pag-aalala sa kanyang tinig."I don't know!" I respond while my face was still facing on the bowl."Tss, get up and fix yourself. I think we need to consult a doctor. You look pale and according to mom ay kahapon ka pang nahihilo at namumutla.""You don't need to do that! At saka paano ka nakapasok dito?""Tsss, what kind of question is that? Ofcourse this is my house at pwede akong lumabas at
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly