Lahat ng Kabanata ng Marrying The Arrogant CEO: Kabanata 91 - Kabanata 100

WALANG humpay ang aking pag-iyak simula pa kanina pag-alis ko sa bahay nina Damon.Hindi ko rin alam kung saan ko ba sisimulan ang paghahanap kay Damon. Kagabi pa akong binabagabag ng aking konsensiya. Kaya naman naisip ko na bumalik na lang sa kompanya nang sa gayo'n ay magkaroon ako ng makakausap.Biglang tumunog ang aking cellphone at pangalan ni Trisha ang agad kong nakita sa screen."Trish!""Where are you?""I'm on my way to the company. Why? What happened?""Bilisan mo!" giit pa niya na tila nagpa-panic sa kabilang linya."Nasa taxi ako, Trish. Bakit? Ano ba ang nangyayari diyan sa kompanya?""It's not about the company. It's all about Damon!""Huh? Where is he? What really happened to him?" I'm also panicking inside the taxi kaya naman ang drayber ng taxi ay agad kong sinabihan na bilisan pa ang pagpapatakbo ng kanyang sasakyan."Gosh, what's really happening, Trish?""Damon is in the hospital right now!"Nang marinig ko iyon ay tila gumuho ang mundo ko."Saang hospi

FOUR weeks has passed and Damon was still not awake.Kaya naman walang araw na hindi ako umiyak. At patuloy ko pa rin na sinisisi ang aking sarili. Araw-araw, sa tuwing didilat at pipikit ang aking mga mata ay wala akong ibang hinihiling sa Diyos kundi ang sana ay magising ma si Damon.Hindi rin ako makapagtrabaho sa kompanya dahil hindi ko magawang mag-focus. Kaya't walang choice si dad kundi ang bumalik sa kompanya kahit pa nga hindi rin maganda ang kanyang health condition.Ngayon ay naka-schedule ang next check up ko sa OB Gyne and mom insisted to accompany me. The OB also said that we're going to have my first ultrasound today."Bilisan mo na! Masyado ng traffic ang gan'tong oras." Anang aking ina na kanina pang naka-ready."I'm done mom.""What? Don't tell me that you're just going to wear a shirt and pajama papunta sa-""Mom, this is okay and am comfortable wearing it." pangangatwiran ko pa."Gosh, para ka lang matutulog." giit pa niya ngunit hindi ko na iyon pinansi

SA muling pagdilat ng aking mga mata ay nakahiga na ako sa hospital bed. Bigla kong naalala ang nangyari saakin bago pa man ako nawalan ng malay kanina. Kaya naman puno ng pag-alala na napahawak ako sa aking tiyan."My babies! How's my babies?" bulalas ko ngunit walang sumagot saakin. I'm alone again in this room."Mom! Mom!...Mommy!"Paulit-ulit kong pag tawag sa pangalan niya.Maya-maya lang ay may biglang nagbukas ng pintuan ng ward. "Mom!" bulalas ko nang mapansin kong si mommy ang pumasok."Gosh, thanks God, you're awake now! Masyado kaming nag-alala sa'yo.""Mom, how's my babies?" umiiyak na tanong ko sa kanya."They are fine now! How about you, okay ka lang ba? May masakit ba sa'yo? May kailangan ka bang-""I'm fine, mom. 'Yong mga babies ko, sila ang inaalala ko ngayon.""They are safe now. You don't have to worry. Now, tell me...ano ba talaga ang nangyari? Bakit nagkaroon ka ng bleeding? Kung hindi dahil kay Trisha ay baka namatay ka na kasama ng mga anak mo na w

TULALA pa rin ako matapos sabihin no Damon ang ginawa nina mom at Trisha. Labis ang paghihirap nila para lang maisalba ako at ang magiging anak ko."Freya, if you don't mind...we can live together after we both discharge in the hospital." He insisted causing me to get back in my senses "Huh? How? How about your mom and-""Mom has nothing to do with us since she has a restraining order against you.""Bakit bigla mong naisip 'yan? Damon, hindi madali ang gusto mong mangyari lalo pa't you still have an amnesia at paniguradong hindi papayag ang mom mo. ""Because that's the best way that I need to do for you to be safe.""Baka naman napipilitan ka lang dahil naaawa ka saakin. Damon, huwag mong pilitin ang sarili mo sa bagay na hindi mo naman gusto. Alam kong gagaling ka kaagad lalo pa't temporary amnesia lang 'yan.""Freya, I have talked to my dad and she told me everything kung bakit biglang naging ganyan katindi ang galit sa'yo ni mom. I tried to analyze everything. Kaya lang

NANG matapos kaming mag-impake ay agad na binuhat ni Ernest ang aking maleta. Isinakay niya ito sa kanyang kotse at binalikan ang ibang gamit ko na nakalagay sa eco bag.Kapagkuwa'y nagulat ako nang biglang dumating si mom."Here's the key in your house." Aniya dahilan upang mapaawang ang aking labi."Armando gave that to me yesterday." muling sambit ng aking ina."Okay. Thanks, mom.""Be safe. Just call me once you get there."I just nodded at her. I badly wanted to ask her kung paano niya nalaman na babalik na ako sa bahay namin ni Damon. Kaya lang ay baka magbago na naman ang mood ni mom at kung anong masasakit na salita na naman ang aking matanggap mula sa kanya."Hey! Let's go!" Ani Ernest na tapos na pala sa pagbuhat ng akong mga gamit."Thank you, Ernest.""Hmm, stop saying thank you. Baka singilin na kita kapag sinabi mo ulit 'yan.""Tss, okay. I won't say it again.""Good." natatawang sambit niya. Nang makarating kami sa tapat ng bahay ay nagulat ako nang may dalaw