Semua Bab A Wife for Him: Bab 81 - Bab 90

"I lost our child, Caleb, ours.” His head was spinning around. Nahihirapan siyang iproseso. Kung kanina ay halos magwala siya sa galit, kinain naman siya ng kalituhan sa mga sandaling ito. Hindi niya magawang magsalita.“We almost had a child,” hilam na sa luha itong nagpatuloy. Kagat nito ang ibabang labi na parang pinipigil ang mapahagulhol pero natigmak pa rin ito ng mga luha. Sinikap niyang balikan ang mga huling sandaling nagkasama sila ni Ashley. Gaano ba siya naging kampante at iresponsable? Hindi na niya maalala. Malaking parte sa kanya ang ayaw maniwala. Hinanap nya ang katotohanan sa mga mata ng babae. “We had protection,” he tried to reason out. “Not all the time, Caleb. Noong mga huling beses natin, we became more reckless. I stopped taking my pills, too. I am so sorry, but I so badly wanted to keep you. A child was all I could think to make you stay.” ‘Yon ang mga panahong buo na ang desisyon niya na piliin ito. “I know it was selfish. I was just so desperate, Caleb.

“It was a dying wish of my mother to donate her cornea to your wife.”The man seated opposite him was undeniably powerful. The del Blanco's empire ranged from construction to yacht-building. Sa iilang pagkakataon, nakasama na niya ang mga ito pero hindi sila nabigyan ng pagkakataong personal na makasalamuha. Iba ang industriyang kinabibilangan ng mga angkan nila. “Paano nakilala ng ina mo ang asawa ko?”"Through art." Kinuha ng kaharap ang phone at may ini-scroll. Nag-flash sa screen ng nakataas na phone ang larawan ng iilang artworks. “These artworks were my mother’s companion when she was alone and sick. Napapasaya siya ng mga ito. Editha made her smile. When she learned Editha was blind, she made it a point to make her the beneficiary of her cornea.”Everything felt surreal. Over the years, ilang subok ang ginawa nila pero mukhang hindi umaayon ang pagkakataon. Out of the blue, sa isang pitik ng mga daliri, may nagmagandang loob na tulungan sila. Finally, an answered prayer.“I ca

Pinasadahan ni Meredith ng titig ang sarili sa malaking salamin sa kanyang harapan. Kuntento siya sa nakikita. Bumagay sa kanya ang black cocktail dress na abot lang hanggang itaas ng tuhod niya. Nagsisilbing accent sa kabuuan niyang ayos ang emerald earring at necklace na iniregalo nina Mommy Audrey at Daddy Henry noong birthday niya. The jewelry made her look exquisite. Manipis lang din ang make up niya at maayos na naka-bun ang mahaba niyang buhok. Finishing touches niya ang pagwisik ng perfume sa katawan. Her favourite vanilla scent. Caleb's fave also. Nang masiguradong okay na ang lahat, pinulot niya ang purse sa ing babaw dresser at naglakad palabas ng silid. Para siyang naninibago sa taas ng takong pero kinaya naman niyang dalhin nang hindi natutumba.Pababa na siya ng hagdanan nang hindi niya maiwasang libutin ng tingin ang kabuuan ng bahay. Tatlong buwan na rin silang bumukod nina Caleb. Mahabang paliwanagan pa ang kinailangan bago sila payagan ni Mommy Audrey. “Namatay na ng

Kanina pa nakatitig si Meredith sa name plate na nakapaskin sa pintuan ng silid na nasa harapan niya. She silently reading the name engraved on it in bold metallic color. Pangalan ng psychiatrist na nagmamay-ari ng clinic. It was a Sunday pero pinayagan sila ni Dra. Lutgardo na pumasok dito. Sitting beside her felt like… Hindi niya maipaliwanag. Ilang minuto na rin silang magkatabing nakaupo sa bench sa lobby ng private office. Kung siya lang, makakaya niyang huwag kausapin ang katabi kahit magdamagan pa, pero iyon ang ipinunta nila dito. Para sa kanya, ito ang perpektong lugar para mag-usap. Sa kanyang peripheral view, nakita niya ang katabi na tahimik lang ding nakaupo. Her hands were clasp on her thighs. Kabado ito. Kanina nang dumating ito, hindi ito makatingin sa kanya ng tuwid. Ramdam niyang nahihiya ito. Dapat lang. Once she unleashes her fury, baka kung saan ito pupulutin. However, she’s here to know her side of the story, and she had to start somewhere. “I used to spend cou

May mainit at malambot na bagay na dumampi sa kanyang punong-tainga. May tila rin naghalong tila tumutusok at nakakakiliting kung ano sa balat niya. Was she still dreaming? Sumamyo kasi sa ilong niya ang pamilyar na scent ng asawa niya.Nasa Japan pa si Caleb. Kausap niya ito kahapon."Hmm, it smells nice."Boses iyon ni Caleb. Ibinuka niya ang namimigat na mga talukap. And there, Caleb's playful grin and lustful stares greeted her eyes. Tuluyan na ngang nagising ang diwa niya. Umangat ang mga kamay niya at hinaplos ang pisngi ng asawa niyang nakaluhod sa harapan niya. Nakabakod sa katawan niya ang matititpunong mga braso na nakatukod sa sandalan ng upuan. Kung alam lang nito kung gaano siya kasaya na sa wakas ay nahahawakan at naaamoy na niya ito. She couldn’t contain her happiness."Caleb…""Hello baby."He moved his face closer to her. Naglapat ang mga labi nila habang masuyong humahagod ang buko ng mga daliri sa kanyang mukha. Malambing ang pagkakahagod na tila nag-i-engganyo sa ka