All Chapters of A Wife for Him: Chapter 71 - Chapter 80

Mailap ang tulog kay Caleb. He was wide awake from two in the morning up until this moment. Nasisilip na niya sa bintana ang dahan-dahang pagbubuka ng liwayway. Nagiging klaro na ang silhouette ng mga puno sa labas ng bintana. Paano ba siya makakatulog kung ginigising ng mahal niya ang buong kamalayan niya? He just can’t take his eyes off his wife. Natatakot siyang kumurap at baka sa isang iglap, maglaho ito. Gusto niyang nakatuon lang sa magandang mukha nito ang mga mata. Pero kailangan niya ring kumilos. Kumakalam na ang sikmura niya. Siguradong gutom na rin ang asawa niya pagkagising nito. Buong ingat niyang inalis sa pagkakaunan sa kanyang braso ang ulo ni Mere ngunit umungot ito at nagsusumiksik sa kanya lalo. His lips curved into a genuine smile. “Sounds like someone miss me so much.” Hindi napigilang paraanan niya ng daliri ang hugis ng ilong nito. Kailanman, hindi siya magsasawang titigan ang kagandahan ng asawa niya. He kissed the tip of her nose. Bumaba ang labi niya sa ba

Caleb and Mere spent the rest of the day at the mansion. Ang anak nilang si TJ ay halos hindi na humihiwalay sa Lolo Manolo nito, na kahit si Mommy Audrey ay nahirapang sumingit. Iba ang enerhiya ni Lolo Manolo kapag kasama ang anak nila. The two were inseparable. Ang sarap lang titigan na masaya ang dalawa habang magkasama. They even slept side by side on Lolo Manolo's bed. Nakapatong pa ang maliit na braso ni TJ sa dibdib ni Lolo Manolo. Moments like these were priceless. It needed to be captured. “They look perfect together,” ang nanay niya na nakatayo sa tabi niya at nakatitig din kina Lolo Manolo. “Indeed, Mom.” Isinuksok niya ang phone sa bulsa at pinag-ekis ang mga braso sa tapat ng dibdib. Nakikiramdam siya sa ina. Kapansin-pansing nawala na ang serious treatment nito sa kanya. Kinakausap na siya katulad ng dati. “Naghihikab na ang asawa mo. Ihatid mo na siya sa silid ninyo.” Awtomatiko siyang napalingon sa katabing ina. Naibaba niya ang magkasalikop na mga braso nang wala

"Caleb?"Nakapa ni Mere ang tapat ng kanyang dibdib nang bigla na lang siyang makaramdam ng kakaibang kaba. Si Caleb kaagad ang naisip niya. Hinawakan niya ang suot na Braille watch. Mag-aalas tres pa lang ng hapon at sigurado siyang nagkukumahog ito ngayon sa opisina. “This is mouth-watering.” Naagaw ng masiglang boses ni Mommy Aud ang atensyon niya. Simula kaninang dumating sila sa sikat na cake shop na ito, hindi na matigil ang mga pamumuna ng biyenan sa iba-ibang sample flavors ng cakes para sa wedding reception. Napapangiti na lang si Meredith habang pinakikinggan si Mommy Audrey. Sa kabila ng hired wedding planner, ini-insist nito na personal na mamili ng wedding cake. In Mommy Audrey's words, 'I want to accord you the best wedding any bride could ever wish for.' Magmula sa wedding gown, reception, food. Lahat ay metikulusong pinaghahandaan. Malayong-malayo sa naunang kasal nila ni Caleb. Spoiled bride nga ang tawag ni Hannah sa kanya. Noong nakaraang linggo lang ay nasa Mani

Ginising si Meredith ng magandang musika sa paligid- huni ng mga ibon, pagaspas ng mga dahon, marahang tunog ng daloy ng tubig sa ilog. Ang sarap sa pandinig. Higit na kaaya-aya sa lahat ay ang patag na paghinga ni Caleb sa tabi niya. Nahaplos niya ang braso nitong nakalingkis sa katawan niya. Nakasuksok pa talaga ang palad sa ilalim ng beywang niya na parang takot na iwanan niya.‘Where would a blind woman go?’Marahan siyang gumalaw at humarap sa asawa. Tumama sa mukha niya ang ritmikong paghinga nito. Dumikit sa balat niya ang hubad na katawan nito. Actually, they were both naked under the sheet. They hardly had time to wear anything. Maya’t-maya na lang kasi itong asawa niya decent. Habang pumapasok sa isip niya ang mga pinaggagawa nilang dalawa, hindi maiwasang makaramdam siya ng pag-iinit ng lahat ng sulok ng kanyang mukha. They were just unstoppable. Parang unang beses ulit nila. Lagi namang parang first time kapag naghaharutan na sila. Laging panibago ang enerhiya na tila wala

“Bumaba na ang lagnat niya, Ma’am.” Mula sa paghahalo ng gatas sa baso ay napalingon si Ashley sa pintuan. Naroroon si Aling Choleng, nakataas sa kamay nito ang hawak na thermometer. Tinawagan niya ito kanina. Wala naman siyang ibang maisip na lapitan maliban dito. She didn’t know what to do. Wala siyang firsthand experience sa pag-aalaga ng bata lalo na at may sakit pa. Bahagya niya itong tinanguan at ibinalik ang pansin sa ginagawa. Para kasing hindi niya matagalan ang pagtitig sa mga mata nito. She always had that feeling that people are judging her. Or maybe, paranoid siyang masyado. Narinig niya ang mga hakbang ni Aling Choleng. Tumabi ito sa kanya, nanahimik. May gusto itong sabihin, nagdalawang-isip lang. “May sasabihin po kayo,” siya na ang nag-ungkat. Itinabi niya ang baso ng gatas at ang mansanas naman ang hinugasan sa ilalim ng gripo. “Hindi siya maaaring maging pamalit sa nawala sa’yo.” It rendered her speechless. Pansamantala siyang napahinto sa ginagawa. Wala naman si