All Chapters of His Innocent Courtesan: Chapter 11 - Chapter 20

Halos magbalat na ang sarili kong mga daliri dahil sa kanina ko pang pagkukurot dito. Kanina pa ako titig na titig kay Ate Calli na lakad nang lakad at ang ibang mga katrabaho kong isa-isang nag-aalis ng make-up sa mukha nila. Ala-singko na sila naka-uwi at mabuti na lang ay nakatulog na ako at nakapag-alarm na rin. "Nasisiraan ka na ba Ada? Ayokong isugal kita roon dahil hindi kita masubaybayan kapag naroon ka na. Ayokong sisihin mo ako o ng mama mo kapag may nangyaring masama sa iyo," seryosong saad ni Ate sa akin na ikinasandal ko na lang. Desisyon ko naman iyon, e. Sure na talaga ako, wala na rin naman akong malalapitan at walang-wala na talaga. Bahagya akong tumango at ngumiti. "Gusto ko po talaga ate, kailangan ko na kasi, e," seryosong sabi ko saka siya tuluyang naupo. Kitang-kita ko ang pagbuntonghininga ni ate, para bang ayaw niya akong ipasok dahil nga kasi bago pa ako at baka may mapahamak pa. Pero uunahin ko pa ba iyon? Kailangan k

Suot ang maikling palda na na halos kita na ang aking hita ay agad ko iyon inayos bago bitbitin ang tray. Hindi ako sanay sa nakasabit sa aking mata lalo na't nangangati ito. Ang lahat kasi sa amin ay kailangan may suot na itim na maskara na parang masquerade mask na sinasabi ni Jona. Hindi naman ako masiyadong nailang o nahiya dahil walang makakakilala sa akin dito. Ang ibang kasamahan ko ay hindi ko na makita, kalat-kalat na kasi sila at nagkikita na lang kami tuwing ala-singko ng umaga sa mismong dressing room sa likuran. At tanging kailangan ko lang gawin ay ang magtrabaho ngayon. "Ada! Sis! Ikaw na magdala sa table 14 nito, rush kasi 'yong order ng VIP e," bungad sa akin ng babaeng hindi ko makilala kung sino. Tumango lang ako at ngumiti. "Okay lang, ako nang bahala," sabi ko rito na ikinatuwa niya naman at matapos magpasalamat ay tumalikod na. Napanguso na lang ako kasi nakilala agad nila ako, tapos ako ay nangangapa pa rin kung sino ang aking kausap. Sinunod ko ang sinabi n

Lumipas ang ilang buwan na naging maayos ang lahat. Sabihin na natin na naging maganda ang takbo ng trabaho ko kahit na nadumihan na ako... kahit na hindi na ako 'yong babaeng mahinhin na iniingatan nila Jona. Ano pa bang iingatan ko kung naibigay ko na sa isang lalaking hindi ko kilala? Na inalukan ako ng pera at saktong kailangan ko dahil sinugod sa hospital si mama... bakit kailangan ko pang tumanggi kung okay lang naman. Kung okay nga lang ba? Pakiramdam ko ay nag-iba ako sa maikling panahon, maraming buwan na ang lumipas pero pakiramdam ko ay bago pa rin ako rito sa trabaho. Sa tuwing may lalapit o 'di kaya'y hinahawakan ang aking katawan ay agad akong natatakot, na paano kung malaman ito nila mama? Paano kung may mangyaring masama sa akin? Nang matapos ako sa paglagay ng red lipstick ay muli kong itinaas nang kaunti ang suot ko. Mukhang ako pa rin naman 'yong Ada na iniingatan nila pero kailangan kong magtrabaho, lalo na't nagiging abala na si Adrian sa eskwelahan kaya hangga't

Nagsuot lang ako ng simpleng palda na siniguro kong hanggang tuhod ko. Isang sando na may kakapalan naman na naka tuck-in. Tinernuhan ko ito ng light brown flat shoes, at hinayaang nakalaylay ang buhok. Nang maayos na ay saka lang ako nagpasiyang lumabas ng kwarto at isa-isang pinatay ang ilaw. Holiday ngayon kaya walang pasok ang lahat, umuwi sila sa kanilang mga pamilya samantalang ako ay nanatili rito, gustuhin ko mang umuwi sa amin ay hindi rin ako tatagal dahil babalik din naman sa trabaho. Nagpasya na lang akong maglakad. Pinili kong alas-kwatro mamasyal para naman hindi masyadong mainit at paniguradong kahit gabihin ako sa daan ay marami namang tao. Nang makababa na ako mula sa jeep ay narating ko agad ang Mall na madalas naming puntahan ni Jona noon. Kabisado ko na rin ang pasikot-sikot dito kaya walang problema kung umikot ako. Balak ko rin kasi bumili ng mga gamit na puwede kong ipadala kina mama sa probinsya, o kaya kakain na lang siguro ako dahil hanggang ngayon ay hindi

Hindi ko alam na naging gano'ng kabilis ang paglipat ko. Biglaan man at naging mahirap no'ng magsimula ako ay hindi ko rin maitatanggi na masaya rito, ako ang pinaka bata kaya gano'n na lang ang pag-alalay sa akin ng iba, nakinig lang talaga ako sa mga iniuutos nila at sa tuwing pinapagalitan ako ay hindi mo iyon dinadamdam, literal na nagpapasalamat pa ako dahil mas lalo akong nag-improve. Wala namang problema rito, isang food court ang pinapasukan ko at mas malaki ang sakop, marami kaming mga server kaya hindi rin ako nahirapan, all around nga lang ako at sampung libo kada kinsenas ang sweldo ko, okay na rin iyon, at least panatag ako. Hindi gaya no'ng nasa club ako na madalas paranoid dahil baka biglang may sumabunot sa akin o patayin ako dahil sa mga asawa nilang lalaki na kusang lumalapit sa akin. At least dito, medyo maayos, may pagkakataon lang na pinagtitinginan ako ng mga kalalakihan dahil sa fitted ang suot ko at may kalakihan ang aking dibdib, lubog ang aking tiyan dahil