All Chapters of FORGOTTEN: Chapter 1 - Chapter 10

 TOBI's POV Nandito ako ngayon sa tabi ng babaitang hindi ko alam kung pa'no ko naging kaibigan.Dahil simula nang makilala ko 'to, mas lalong naging nakakaloka ang lokaret kong buhay. Pero noon pa man, baby sister na ang turingan namin sa isa't isa kahit na minsan eh nasasapawan na niya ang katarayan ng lola niyo.Sobra na rin ang stress ko. Yung feeling na nasa pagitan ako ng problema nilang dalawa ni baby girl Zenice.Naaksidente pa siya matapos niyang magpaharurot ng sasakyan niya paalis sa bar ilang araw na ang nakakalipas. Tulala lang na nakatingin sa kanya ang eyes kong malaki na rin ang eyebags.Hindi pa nga ako nagkaka-lovelife pero mamamatay na ata ako sa pag-aalala. Nagising ang pretty kong diwa nang gumalaw siya.Nakita ko ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata niyang nakapikit pa hanggang ngayon.Parang hindi ko kinakaya ang mga n

  THREE YEARS AFTER. . . VIAH's POV "Viah giiiiirl! I missed y--- Oh wow. Red! Love that!" 'Yan ang bungad sa'kin ng baklitang si Tobi na sinugod na naman ako dito sa office. He's talking about my hair color.Yeah. I've been changing it for... three years. Three years... gano'n na pala katagal."Kinumpleto mo talaga ang ROYGBIV colors ah. Bongga! Hahahahaha!" he said while slouching back on the couch in my office. I just rolled my eyes on him.He looks tired. We haven't seen each other for days. He must've been busy with his botique. "This would be my last Tobi. I'll change this into my natural black hair color... soon," seryoso kong sabi without looking at his eyes. Patuloy lang ako sa pagkalikot sa laptop ko. I casted a short glance at him and I saw th

 ELA's POV "Isela..." narinig ko ang pagtawag sa'kin ni Elise.Hindi ko alam kung bakit parang may kakaibang haplos sa puso ko sa tuwing naririnig ko ang sarili kong pangalan.Nakakatawang isipin pero masyado ko atang mahal ang sarili ko."...ayos ka lang ba? Kanina ka pa walang masyadong imik," dagdag na sabi ni Elise. Napatingin ako sa kanya. Bakas ang pag-aalala sa mga mata niya.Humahanga talaga ako sa ganda ni Elise kahit napakasimple lang nito. Napakaamo din ng mukha na akala mo ay hindi marunong magalit.Naalala ko tuloy kapag sinusubukan niyang maging istrikta sa mga batang tinuturuan niya sa isla. Mukhang epektibo naman sa mga bata dahil tumatahimik naman sila pero iba ang dating saakin no'n. "Ayos lang ako. Napagod lang ata ako sa dalawang oras na biyahe sakay ng bangka," sagot ko sa kanya sabay ngiti nang bahagya. Mula kasi

VIAH's POVTahimik lang kami simula nang magdrive ako.Pasulyap sulyap lang din ako sa kanya sa rearview mirror.Pero...Ang sakit lang pagmasdan.Masakit makita ang sobrang pag-aalala niya sa ibang tao maliban sakin at sa pamilya niya. Na halos hindi niya 'ko mapansin kahit magkasama kami ngayon.I scratched the thought.Wag kang ganyan Viah. Baka masakal si Zenice sa'yo 'pag nagkataon. Lalo na't hindi ka naman niya naaalala. Be patient enough.Nagfocus na lang ako sa pagda-drive. Hindi naman gaanong malayo ang condo ko. A fifteen-minute drive will do.Maya-maya ay nakarating na kami. Tinulungan ko siyang alalayan ang kasama niya na mukhang lamig na lamig pa rin hanggang ngayon.Hindi ko maalis ang tingin kay Zenice. Gano'n din siya. Kaso sa iba nga lang at hindi sa'kin. Hindi niya maalis ang paningin sa kasama niya.I'm really happy that she's here... that she's well and alive.Pero hindi ko maiwasan ang malungkot dahil gustong-gusto ko na siyang yakapin at hawakan pero hindi ko mag

VIAH's POV"Z-Zenice... Zenice wake up. Zenice!"Bigla akong nataranta nang bigla na lang siyang mawalan ng malay.Marahan pero sunod sunod ang ginawa kong pagtapik sa pisngi niya.Hindi ko alam ang gagawin. Mga ilang minuto na rin ang nakalipas pero wala akong magawa.Hindi naman ako pwedeng tumawag ng ambulansiya. Hindi pa pwedeng malaman ng lahat na buhay siya. Sigurado akong may makakakilala sakanya lalo na sa mga ospital na malapit dito. Hindi ko siya pwedeng biglain. Lalo na't nawala ang mga alaala niya. Baka hindi niya kayanin na pagkagising niya ay bigla na lang nagbago ang buhay na kinagisnan niya sa isla na 'yon. At isa pa, di ko pa sigurado kung may gustong humamak sa kanya kaya nangyari ang insidente three years ago.Hindi ko naman mahingian ng tulong si Tobi dahil siguradong nasa ospital siya para sa Dad niya. Ayoko nang dumagdag sa mga problema niya ngayon.But what should I fckn' do?!"Zeni---" bigla akong napatigil sa paghinga."Uhmm..."Gumalaw siya!"...inaantok na '