All Chapters of SOLD TO A HEARTLESS DEVIL ( MONDEÑEGO SERIES) : Chapter 1 - Chapter 10

"I'm sorry" Nakayuko'ng sambit ko.Palaging ito na lang ang sinasabi ko sa kanya. Sorry! Nasunog kasi ang polo nitong plinantsa ko. Iniisip ko kasi kung paano ko makakamusta ang mga kapatid ko. At namalayan ko na lang na umuusok na ang plantsa na hawak ko at sunog na ang damit ni Hace sa braso nito. Sinubukan ko itong maisalba at napaso pa nga ang kamay ko pero hindi ko iyon inalintana, ang mahalaga ay ang damit ni Hace. Hinila ako nito sa braso palapit sa kanya. Nagiguilty ako sa ginawa ng ama-amahan ko sa kanya kaya hinahayaan ko siyang saktan ako. "Sorry? Hoy tanga, hindi na mababago pa ng sorry mo ang nangyari!" Tiim bagang na bulyaw nito sa'kin. Alam kong doble ang meaning ng sinabi niyang iyon. Binitawan na ako nito at tumalikod. "Ano pa ba ang gusto mo'ng gawin ko?! " Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para magsalita nang ganoon.

Nang makarating sa trabaho ay nagsimula na agad ako. Isa akong waiter dito at nagpapasalamat ako at natanggap ako dito. Dati kong kaklase sa high school ang may- ari kaya natanggap ako at hapon ang shift ko. Matapos makapagbihis ng uniporme ay lumabas na ako at nagsimula ng magserve. Nakakapagod ang pabalik-balik na lakad at hindi ka halos makaupo kahit sandali sa dami ng custumer. Sikat ang restaurant na ito dito sa bayan naminat dinarayo talaga. Dahil bukod sa hindi kamahalan ang mga pagkain, afford na afford pa talaga at masasarap din. "Isang large burger at fries! " saad ko sa counter ng kitchen. Sa restaurant na ito ay hindi lang pang umagahan, tanghalian o hapunan, kundi pati na rin sa meryenda ay kumpleto sila.  "Oh, Nerissa nandito ka na pala?" tanong ni Echo. Siya ang dati kong kaklase at may - ari at isa din siyang chef dito. &n

“Everything is okay now,good thing you brought her here in time .”“ Oo nga dok,salamat po.”Naalimpungatan ako sa pagkakatulog dahil sa mga nag-uusap. “Ano’ng nangyari?” Kaagad naman na nabaling ang tingin nila sa’kin.Naupo ako habang hawak ang ulo ko.Medyo nahihilo pa ako at papikit-pikit pa.Dinaluhan naman ako ni Echo at hinawakan ang kamay ko.“Mabuti at gising ka na.Kumusta ang pakiramdam mo?”Napakunot ang noo ko ng mapagmasdan ang paligid.Ang huli kong naalala ay may mga lalaking gustong kumuha sa’kin.Pinipilit nila akong sumama kaya tumakbo ako.Pero naabutan pa rin nila ako at may tinurok sila sa’kin kaya nawalan ako nang malay.“Echo ,ano’ng nangyari?Ano'ng—bakit ako nandito?”Hindi ko alam kung anong mararamdaman ngayon dahil sa kaba.Baka madamay si Echo.Lalo na ng makita ko ang pasa sa mukha niya.Hinawakan naman nito ang magkabilang balikat ko at pinahinahon ako.“I’m sorry,kung sana ay hinatid kita sa sakayan ay hindi ito mangyayari sa’yo.I’m really sorry!”Naguguluhan a

“Ano’ng kailangan niyo?” Nanginginig kong tanong sa mga lalaking hawak ngayon ang pamilya ko.“Alam mo kung ano ang kailangan namin.O baka naman ,gusto mo na ang mga batang ‘to na lang ang kunin namin?”Nakangising tanong nito at itinutok ang baril sa mga kapatid ko.Nagsisigaw ang mga ito,kahit si tiyang at tiyong na nagpupumilit na makawala .“Huwag please,’wag ang mga kapatid ko! Wala silang alam dito!”Humagulhol na ako,hindi ako makalapit dahil na rin sa baril na nakatutok sa’kin.“Huwag niyong idamay ang mga pamangkin ko! Kung anu man ang kasalanang nagawa ng kapatid ko,sa kanya niyo ibaling huwag sa mga bata! Sinabi ko naman sa inyo na matagal ng hindi umuuwi ang kuya ko! Parang awa niyo na,huwag ang mga bata!”Umiiyak na rin si tiyang at umiiling.Wala rin magawa ang kapit -bahay namin dahil na rin siguro sa takot.Umiling -iling ako sa kanila at pinilit na makatayo para makalapit sa kanila,pero biglang nagwala si tiyong at nakawala siya .Pinagsusuntok niya ang mga kalalakihan na

Nagising ako na maasakit ang pantog ko.Dahil na rin siguro sa kakulangan ng tulog nitong nagdaang gabi ay napahaba ang tulog ko.Napabalikwas ako ng bangon ng maalala ang nangyari,at kung nasaaan ako ngayon.Inilibot ko ang paningin at mukhang nandito ako sa isang silid.Ang gara ng kwarto,malaki ang kama na hinigaan ko.Sobrang lawak,black at gold ang kulay ng paligid.Sigurado na lalaki ang nagmamay-ari ng silid na ‘to.Mabango din ang silid.Panlalaking amoy,at sa naalala ay tuluyan na akong napatayo.Naglibot ako sa buong kwarto at ng may unang pinto na makita ay mabilis na akong nagtungo doon. Napahinga ako ng malalim ng makitang banyo nga ang nabuksan kong pinto.Matapos makapagbanyo lumabas na ako at napaupo sa sopang naroon.Napatakip ako sa mukha ng namasa ang mata ko.Kailangan ko ng harapin ang kapalaran ko dito.Kailangan para sa mga kapatid ko.Kamusta na kaya sila ngayon?Baka hanggang ngayon umiiyak pa ang mga kapatid ko.Gustuhin ko man sila na matawagan ay hindi ko hawak ang cellph