All Chapters of Talking To A Specter: Chapter 21 - Chapter 30

Natigilan ako at saka humarap ulit sa aking nilalakaran."Oo nga pala..." bulong ko bago mabilis na naglakad."Uy!" sigaw niya at saka hinabol ako.Nang magkapantay kami ay agad siyang nagsalita."Alam mo, mas kita ang tanawin sa bubong ng tricycle. Kay ganda ng mga ito kaya nag-enjoy rin ako habang nasa byahe tayo," paliwanag niya."Talaga ba?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya dahil hindi ko pa naman nasusubukan sumakay sa bubong ng tricycle."Oo. Gusto mo ba subukan? Sasamahan pa kita," saad niya."Gusto pero bawal. Baka maaksidente pa ako at saka bawal din naman talaga sumakay sa bubong ng tricycle habang umaandar ito," paliwanag ako sa kaniya.Saglit akong natigilan sa paglalakad nang matigilan din siya. Hinarap ko siya at saka ginawaran ng isang ngiti."Sabay nating gagawin 'yang gusto mo 'pag namatay na rin ako," ngiting sabi ko sa kaniya.Ngumiti rin siya sa akin ngunit kahit anong ngiting gawin niya ay hindi magawang maitago ng kaniyang mga mata ang lungkot na nadarama

Nang halikan niya ang aking noo ay may isang butil ng luha na tumulo sa aking kanang mata habang ako ay nakapikit.No one can understand how much pain and happiness I felt at the same time... only him."Open your eyes," he said.Sinunod ko ang kaniyang sinabi at tumingin sa papalubog na araw."Umuwi na tayo," wika niya.Tumango ako at saka pinunasan ang aking mga luha. Bago pa kami tuluyang umalis ay tumalon-talon pa ako para hindi mahalata nila Mama at Ate na umiyak ako.Napatingin ako kay Silas nang marinig ang kaniyang pagtawa."You don't need to do that because even though you did that, they will still notice that you cried. They will just stay silent about it," he explained.Napasimangot naman ako at saka sinundan na lang siya maglakad dahil may punto rin naman siya.Nang makahanap kami ng tricycle ay agad naman akong nagbayad at hindi gaya kanina ay sa tabi ko na umupo si Silas dahil wala naman nang sumakay na pasahero bukod sa amin."Salamat, manong," wika ko nang makababa na k

Silas' POV:Nang tuluyan nang bumigat ang kama ay agad kong pinunasan ang pagtulo ng luha sa mata ni Avery.Kinumutan ko siya nang maayos bago tumayo nang diretso.Hinalikan ko siya sa kaniyang noo at saka bumulong. "Pasensya na kung hindi kita natulungan nang mas maaga pa sa gàgong ràpist na 'yon. Kung tao lang sana ako..."Pagkatapos ay umupo ulit ako sa kaniyang tabi at sinandal ang likod sa head board ng kama at saka patuloy na hinaplos-haplos ang kaniyang buhok. Pumikit ako at saka pinakiramdaman ang nangyayari sa labas ng kwarto ni Avery. "They're quarreling," I whispered and opened my eyes.Pagbukas ko ng aking mga mata ay bumungad si Seya sa pinto kaya naman sinenyasan ko siya na tumahimik at saka tinuro si Avery na natutulog.Tumango siya at sumenyas din na tumahimik kaya natawa naman ako ngunit pinigilan ko ang sobrang pagtawa dahil baka magising ko ang natutulog.Dahan-dahan siyang pumunta papalapit sa akin at umupo rin sa tabi ko."She's asleep," she whispered."You nee

He just hummed while looking at me and waiting for my question to him."Napag isip-isip ko lang..." bulong ko, "ilang araw ka ng nandito at simula nang araw na humingi ka ng tulong sa akin, hindi pa rin tayo nagsisimula na hanapin ang katawan mo.""Ayos lang naman 'yon. Hindi naman ako nagmamadali," sabi niya sa akin.Agad akong napatingin sa kaniya at napaharap matapos iyon sabihin."Hindi iyon ayos, Silas," saad ko.Nangunot naman ang kaniyang noo dahil sa naging tugon ko."Bakit naman?" tanong niya."Hindi mo alam ang mangyayari kapag nagtagal pa sa lupa ang kaluluwa mo," paliwanag ko sa kaniya."Ano ba ang mangyayari?" tanong nito.Bumuntong hininga ako at saka nagpasiya na ipaliwanag sa kaniya ang lahat."Kapag unti-unti nang nasanay ang kaluluwa mo sa mundong ito ay unti-unti mo na rin maaalala ang lahat simula noong nabubuhay hanggang sa pagkamatay mo at maaari kang maghangad ng paghihiganti dahil unti-unting babaguhin ng sakit na naramdaman mo ang buo mong pagkatao," mahabang

Tumayo ako nang mapansin na nasa tagiliran ko na siya. "Pasimple pa 'yang galawan mo, ha," pang-aasar pa niya sa akin."Manahimik ka nga," bulong ko sa kaniya at may riin ang bawat salita para naman mahalata niya na hindi ako nakikipagbiruan sa kaniya.Nang makarating sa lugar ay nilibot ko ang bawat gilid ng daan at napangiti ako nang makita ang isang karatula na nagsasabi na isa iyong morgue.Dahil sa kasiyahan ay dali-dali akong tumakbo papunta roon habang hawak-hawak ang kamay ni Silas.Siyempre ay hindi ko nakalimutan na tumingin sa kanan at kaliwa pagtawid ko.Kumatok muna ako rito bago pumasok at maya-maya ay may nagbukas din ng pinto."Anong kailangan mo, Ineng?" tanong sa akin ni manong."Maaari ko po bang makita ang mga katawan na bagong dating dito o kahit noong isang linggo pa?" tanong ko sa kaniya."Ay, sige. Pasok. Baka ikaw na ang isa sa pamilya ng mga ito," wika niya.Tumango naman ako at saka pumasok. Sa aking pagpasok ay napatigil na lang ako sa aking paghinga dahil