Lahat ng Kabanata ng Marrying A Probinsyano? : Kabanata 111 - Kabanata 120

We were completely silent in the car. Their cars were left at the bar. I secretly looked at Trixie, who was quietly looking out the window. I kept my gaze fixed on Miguel. I kept glancing at Miguel. When he caught a glimpse of me, I signaled to him to talk to Trixie, who was sitting in the backseat, but he ignored me and just closed his eyes.Bumuntong hininga ako. Kung pag-untugin ko kaya silang dalawa? They in love with each other, pero masyado silang ma-pride."Hindi niyo babalikan ang kotse niyo?" Tanong ko na lang para maputol ang katahimikan."Hindi," sabay pa nilang sambit.Okay sabi ko nga. Inabala ko na lang ang sarili sa pagdrive. Kung ayaw nila mag-usap, bahala sila.Una kong hinatid si Miguel dahil ito naman ang mas malapit. He just said thank you to me, and he didn't even say goodbye to Trixie. When Trixie and I were alone, I felt even more awkward. We never talked properly, but earlier, we were able to talk without fighting, and that was because of Miguel. She also hugge

"Ibenta mo sa'kin," seryosong sambit ko sa may-ari ng condong nasa tabi ng condo nila Zariah.Who cares if I look like a stalker right now?"Pero naibenta ko na nga sa iba. Hindi ka ba nakakaintindi? Marami pang condo diyan na mas maganda. Bakit hindi ka maghanap?" Irita na nitong sambit.Napapikit ako. Kanina pa niya sinasabi na hindi na siya ang may-ari, pero kapag tinatanong ko naman kung sino ang may-ari ay ayaw naman sabihin. I fucking want to stay on that condo!Ayoko sanang gamitin ang pagka Sarmiento ko, but I need it to get the fucking condo! Ibinaba ko ang calling card ko. Nang mabasa niya iyon ay nanlaki ang mata niya."Do-doublehin ko kahit magkano. Just name the price," simpleng sambit ko."P-Pero hindi na talaga sa'kin ang condo na 'yun. Naibenta ko na. Gusto mo ay kausapin mo siya. Heto ang calling card niya. Mag-asawa ang nakabili. Ikaw na lang ang bahalang kumunbisi sa kanila, wala na talaga akong magagawa," sambit nito at walang pagdadalawang isip na niyang binigay a

"Are you serious, Son?" Natatawang tanong ni Papa habang prenteng nakaupo sa sofa sa office ko.Sinabi ko sa kanya ang totoo. Kilalang kilala ako ni Papa. Kakasabi ko lang kasi kay Mama na huwag na muna makipag-usap sa Daddy ni Zari. My mom wants to say sorry to Zari's Daddy about the wedding, but I stopped her. Sinabi ko na hindi na kailangan na sabihin na hindi kami kasal ni Zari dahil ayos na kami. My mom was really happy after hearing that. She really like Zari for me."Pa, I'm working," sambit ko, pero hindi niya ito pinansin."Akala ko ba ayaw mo siyang itali? Kaya nga sinunog mo ang importanteng dokumento na 'yun. What happen, Son? Bakit mo 'to ginagawa?" Umiiling-iling na sambit nito."Stop asking, Pa. You know the answer. I fall. I fell for her so fucking hard," I admitted."But she is in love with someone else." I stopped. I leaned on the backrest of my office chair. I close my eyes."I saw her eyes, Pa. I know I will have made a change in her life, in her heart. I will gra

We need to go to her family's house. Today is the dinner that his Daddy said, but he doesn't seem to have any plans to go. I know I shouldn't force him, pero paano kung pwede pa nila maayos 'yung relasyon nilang mag-ama?"Kapag umiyak ako, pumikit ka. Kapag napahiya ako, magbingibingihan ka. I hate it when someone sees how my dad and his family treat me. Ayokong kaawaan ako," seryosong sambit nito at hindi na hinintay ang sasabihin ko. Binuksan nito na ang pinto ng kotse ko at lumabas na.Bumuntong hininga ako. Ayaw niya talagang pumunta rito. Hindi ko tuloy maiwasan na isipin kung tama ba na pumunta nga kami rito. Tahimik ito pagpasok nito at hindi man lang pinansin ang ama. Habang nakikipagusap ako sa ama niya ay nasa kanya pa rin ang atensyon ko. Tahimik lang ito na para bang bawal siyang magsalita. Nakatitig lang ito sa baso sa harap niya at minsan ay bumubuntong hininga.Pansin na pansin na hindi talaga ito malapit sa pamilya niya. Ang kaninang stepmom niya ay nakangiti, pero hi

Zariah's POV"Hindi ba si Mr. Sarmiento 'yun?" Mula sa pagkatulala ay napaayos ako ng upo at sumulyap sa sinabi ni Danica.It's really Sebastian. Seryoso itong naglalakad habang nasa likod nito ang secretary niya. Nang masulyapan ako ng secretary ni Sebastian ay nginitian niya ako. Hindi ko nagawang nguniti pabalik. Titig na titig lang ako kay Sebastian, umaasa na mapasulyap rin siya sa'kin, kahit saglit lang."Pag-uusapan ata nila ang tungkol sa ipapatayong bagong branch," sambit ng isa sa kasamahan pa namin.Nakauwi na pala siya. Kinabukasan pagkatapos nang nangyare noog gabing 'yun ay nag out of town ito. Hindi niya man lang ako binigyan ng pagkakataon na makausap siya. Kasama pa niya si Sandara dahil si Sandara ang pinadala ng Daddy niya para i-substitute siya. Sabi ni Sandara ay may importante raw na gagawin ang Daddy niya.Bumuntong hininga ako nang tuluyan silang makapasok sa office ni Ms. Zoler."Hindi ka niya nakita?" Tanong ni Danica na nasa tabi ko na nakatayo.Hindi ko siy