All Chapters of Marrying A Probinsyano? : Chapter 101 - Chapter 110

"Sebastian, ang kamay mo!" Mahina kung bulyaw habang ang mata ay nasa sketchpad na nasa lamesa ko. Nakapatong na kasi ang kamay niya sa kandungan ko at umaakyat baba na ito sa paghaplos niya. Hindi nito tinanggal kaya tinignan ko siya ng masama. Mabuti at inilayo niya rin naman, pero ang mga daliri ko naman ngayon ang pinagkaabalahan niya, kung nasaan ang wedding ring namin. I've been wearing our wedding ring for a few days now, and it's good that no one has noticed; even Sandara, who is with me in the condo, doesn't notice because she's too busy. Muli kong nilibot ang tingin ko at tahimik naman ang iba. May napapatingin, pero sigurado naman ako na hindi nila nakikita ang kamay ko na hawak niya. Pero hindi kaya sila magtaka kung bakit ganito kalapit ang probinsyanong 'to? Teka nga. Bakit ko nga ba tinatago na magkakilala at close kami ng probinsyanong 'to? Haist! Zari, stop thinking! Focus on your work! Laglag ang panga ko at ng mga katrabaho ko nang ipatawag kami sa conference r

"Aray! Damn! Stop it, Baby! Maliit lang ang palad mo, pero nakakapanakit ka na!" Sunod sunod na sambit at daing ni Sebastian habang hinahampas ko siya ng palad ko.Pagkapasok na pagkapasok niya sa condo niya ay pinaghahampas ko na siya agad sa inis. Nauna ako rito sa condo niya. He told me his passcode so I could enter his condo freely."Kulang pa 'to!" Bulyaw ko pabalik at pinagpatuloy ang paghampas sa kanya, hanggang sa mapaupo na siya sa sofa."Baby, stop." He said as he deflected each of my blows. I was only stunned when he was able to grasp both of my hands and pull me to sit beside him."Bitawan mo ako, hindi pa ako tapos hampasin ka! Why do you need to act like that? Sa harap pa talaga ng katrabaho ko? Nakakainis ka!" Bulyaw ko sa kanya."Bakit kasi hindi po pinaalam sa kanila? What if one of your coworkers is interested in you? They will court you because they are unaware that you are married. I want them to know that you are mine. Masama ba 'yun?" Nakasimangot na sambit niyo.

"Sebas-" Pinutol niya agad ang sasabihin ko."Aalis rin ako. Kung gusto mong manatili muna rito, hindi kita pagbabawalan. May kukunin lang ako kaya ako umuwi," sambit nito pagkatapos niyang tanggalin ang kamay niya sa noo ko."Pero-" Muli ay pinutol niya ang sasabihin ko sa pamamagitan ng pagtalikod at paglabas sa kusina.Dali-dali naman akong naglakad para sundan siya, pero sadyang mahaba ang binti niya dahil naglalakad na ito paakyat. Bakit ba kasi ang tangkad niya?!"Why are you acting like this?! Bakit ang cold cold mo?! Ano ba, Sebastian! It's been a fucking week! Anong plano mo!?" Hindi ko na maiwasang bulyaw, lihim akong napangiti nang natigilan ito.Mabilis na ang paglalakad ko para malapitan siya. Halos dalawahin ko na nga ang paghakbang sa hagdan para malapitan siya agad. Nakatalikod ito kaya linagpasan ko siya at umakyat ng isa pang baitang para maharap siya."Mag-usap muna tayo, please," humihingal na sambit ko nang nasa harap na niya ako. Nag-iwas ito ng tingin na para b

Umalis na si Mama Lani, pero bago ito umalis ay kinurot niya ang tagiliran ni Sebastian, pero walang wala lang ata iyon kay Sebastian dahil hindi natinag ang malamig na titig niya sa'kin. Kami na lang ang naiwan ni Sebastian."Hindi mo naman kailangang umuwi agad dito kung may importante ka pang trabahong gagawin," pagpuputol ko sa katahimikan. Nilagpasan niya ako at lumapit sa cabinet niya. Napasimamgot ako. Papanindigan niya ba talaga na huwag ako pansinin kahit nandito kami sa bahay niya?"So why are you here?" Tanong pa niya ulit at hindi pinansin ang sinabi ko."Sa tanong mo, iisipin ko na bang bawal ako rito?" Pabalik na tanong ko.Tinignan niya ako gamit ulit ang malamig na tingin. "Wala akong sinabi. Bumaba ka na. Hindi magandang tignan na nasa kwarto ka ng lalakeng hindi mo asawa," sambit nito at muling hinarao ang kabinet niya."Hindi naman ako pupunta rito kong nakipag-usap ka ng matino kanina! Bakit mo ba kasi ako iniiwasan? Sinanay sanay mo ako na nandiyan ka tapos bigl

I felt peaceful these past few days. Kontento na ako at masaya. Kahit na wala pang malinaw sa'min ay masaya na ako. I want to say that I'm inlove with him, pero hindi ko alam kung paano. Kinakabahan ako tuwing sinusubukan kung sabihin. Para akong bumalik sa pagka high school na takot umamin sa crush kasi baka mapahiya. I know that he loves me. He always does something to make me feel his love, kaya nga sabi ko sa sarili ko ay hindi na niya kailangan na banggitin na mahal niya ako, as long as pinaparamdam niya ay ayos na ako. "Oo, papunta na ako. Just wait me," sambit ko kay Sebastian sa phone. Inaayos ko lang ang lamesa ko. Kakain kami sa labas. Pinauna ko na nga siya sa restaurant dahil matatagalan ako. Gusto pa niyang pumunta rito para sunduin ako, pero shempre hindi ako pumayag. Siya ang pinakamalapit sa restaurant at may kotse akong gagamitin, ayoko ngang iwan dito ang kotse ko. "Mauna na ako," paalam ko sa mga kasamahang mag o-overtime ata. "Ang blooming natin ah? May date