"Miss Zoler, iba na lang ipadala mo. Just like what I said, hindi totoo na kasal kami ni Sebastian. Hindi kami mag-asawa," pagpipilit ko kay Miss. Zoler.Ilang beses ko nang sinabi kay Ms. Zoler na hindi kami mag-asawa ni Sebastian, pero hindi ito naniniwala. Sinabi pa nga niya na baka may misunderstanding lang kami ni Sebastian kaya ko nasasabi 'yun.Balitang balita ang tungkol sa engagement ni Sandara at Sebastian, pero hindi ko alam kung bakit ayaw pa rin maniwala na hindi kami kasal. Walang gaanong nakakaalam sa relasyon namin ni Sebastian kaya ang iba ay naniniwala roon kahit wala pang official na balita galing sa dalawang pamilya, pero ang mga nakakaalam sa relasyon namin ni Sebastian ay hindi naniniwala."I don't know what's happening to you and Mr. Sebastian, but I really don't have anyone else to send there. You and Danica are the only ones who won't be doing anything the whole week because you're already scheduled to go there. Puno na ang schedule ng mga kasamahan mo," said
Napasimangot ako nang makitang hindi si Sebastian iyon."Sino ka?" Taka kong tanong sa lalakeng nasa gilid ko ngayon. Mabilis kong tinanggal ang palad nito sa noo ko at tinignan siya nang masama. Kumunot ang noo ko nang ngumiti ito. Anong nakakatawa?"Nanghahawak ka nang hindi nagpapaalam, alam mo bang pwede kitang kasuhan ng harassment?" Ako habang tinitignan pa rin siya nang masama.Imbes na matakot ay sumandal ito sa kotse ko."Atleast ako hawak lang, eh ikaw? You tried to kissed me. Nakalimutan mo na? Siguro kung hindi ka hinila nong lalake nahalikan mo na ako," sambit nito habang umiiling iling.Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Nang matitigan siyang mabuti ay napagtanto ko na ang lalakeng 'to ay 'yung lalake sa bar na sinubukan kong halikan. Nakagat ko ang labi ko sa naramdaman na hiya."Ano... kasi lasing lang ako non. Kalimutan na natin 'yun pwede? Hindi naman kita nahalikan noon, muntikan lang, pero hindi naman," sambit ko sa kanya sabay ngiti."Isama mo ako palabas. Ang
Hindi ko ipagkakaila na masaya ako habang nakatitig sa marriage certificate na ako mismo ang kumuha sa PSA. Kasal nga kami. Gulat na ako noong makita ko ito sa phone ni daddy, pero hindi ko pa rin maiwasang magulat ngayong hawak hawak ko na ang marriage certificate namin ni Sebastian.Ano na bang paniniwalaan ko?Masaya ako, pero alam ko na hindi pwedeng maging masayang masaya. Kapag nalaman 'to ni Sandara, masasaktan siya. 'Yun ang ayaw kong mangyare. Ayaw kong masaktan siya. Hindi ko maiwasang isipin ang magiging reaksyon niya.Napahilamos na lang ako sa mukha ko. Anong gagawin ko? Ano ba! Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Paano ba kasing kasal talaga kami? Napasulyap ako sa phone ko. Am I going to call him? Am I going to inform him about this? Wala ba talaga itong alam? Nasa kotse na ako nang maisipan na tawagan siya. Napaayos ako sa pagkakaupo nang isang ring pa lang ay sinagot na niya. "Yes?" Nakagat ko ang labi ko. I miss him.This is not the time, Zari! Come on!"Let
"Oo na. Papunta na ako," sambit ko kay Danica habang nag dadrive."Kung bilisan mo kaya diba? Para akong ewan rito mag-isa," sambit nito."Malapit na nga ako. Sige na, ibababa ko na," sambit ko at pinatay na ang tawag para bilisan ang pagmamaneho. Nandoon na raw silang lahat at ako na lang hinihintay. Nang marating ko na ang bakanteng lote kung saan ipapatayo ang bagong branch ng ZC Company ay minessage ko na si Danica. Hindi ako nahirapan na maghanap ng pag papark'an ng kotse ko dahil malawak naman ang space.When I came out, I immediately took a picture of the front. Why do we need to come here? This is not our job. Danica waved when she saw me."Hindi pala tayo sa hotel mag i-stay," sambit agad niya nang makalapit siya. "Huh? Saan?" Taka kong tanong. Lumapit ako sa backseat para kunin ang bag ko kung nasaan ang ilang damit ko. Kaunti lang kinuha ko dahil isang linggo lang naman kami rito. Miss Zoler said that we would be spending our nights in a hotel."Really? Hindi mo alam?" n
"Dapat nag stay ka na lang sa bahay, Sandara," natigilan ako sa pagtingin sa pinapakita ni Danica nang marinig iyon galing kay Sebastian.Nasa site na kami at busy na ang iba.Pati si Danica ay natigilan na rin at napasulyap sa kanila. Tumikhim ako para bumalik ang atensyon ni Danica sa'kin."Ako na tatawag kay Miss Zoler para sabihin 'yung changes," sambit ko. Pinaalam na sa'kin ni Danica kung anong pinag-usapan nila ni Sebastian."Sige. Ako na ang maglilibot ngayon," sambit nito kaya tumango ako."Wala akong gagawin doon," rinig kong sambit ni Sandara kay Sebastian.Focus, Zari. Don't mind them."Maalikabok rito. It's not good for your heart, Sandara. You can use my car to go home," hindi ko na nagawang mag focus sa ginagawa nang marinig iyon.This is what I want, right? Bakit nasasaktan ako? Tumayo ako sa kinauupuan at kinuha ang phone ko. Mamaya ko pa sana tatawagan si Miss Zoler, pero hindi ko ata kayang magtagal pa roon at makinig pa sa usapan nila."Zari, saan ka pupunta?" Napa
Sebastian's POVNaihilamos ko ang kamay ko sa mukha at napamura nang makita ko ang pagmamadali ni Zari na umalis sa harap namin."I told you. Ngayon mo sabihin na hindi ako mahal ng bestfriend mo," sambit ko kay Sandara pagkaalis ni Zari sa kusina.Naabutan niya at nakita niya ang biglaang paghalik sa'kin ni Sandara. Hindi ko napaghandaan ang ginawang paghalik niya sa'kin kaya hindi ko siya naiwasan."P-Pero sinabi niya na hindi ka niya mahal," nauutal na sambit nito. Nakikita ko rin sa mukha nito ang gulat. "I'm sorry. Sinabi ko na susubukan ko siyang kalimutan, pero hindi ko kaya. I'm inlove with your bestfriend," sambit ko habang nakatulalang nakatingin sa dugong pumatak sa basag na baso.I already said that I love Zari, but she said that she doesn't care. I know that Zari doesn't want to let Sandara know that she has feelings for me, but I can't help but tell Sandara that. When I said that, she didn't believe it. She said that I was just assuming that Zari was in love with me.Na
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do