Lahat ng Kabanata ng Reclaiming Property: Kabanata 1 - Kabanata 10

"Make sure to collect your classmates' papers before lunch and bring them to the faculty.""Yes, ma'am," I said as our professor turned away from me and exited the classroom.I licked my lips unconsciously and looked around at my classmates, who were busy answering their quizzes.Ito na ang last class namin sa umaga at may urgent meeting ang mga professor and as the classroom president, tungkulin kong siguraduhing maayos na matatapso ng mga kaklase ko ang quiz bago lumabas ng classroom para mananghalian.Bumalik ako sa upuan ko at tahimik lang na naupo doon. "Did you hear the news, Roxana?" Mahinang bulong saakin ni Cleofa na s'yang katabi ko. Tingnan ko s'ya at napansin kong nakatakip na rin ang papel niya at mukhang tapos na kaya bumabaling na saakin para dumaldal. "What?" I asked.Nang-aasar ako nitong tiningnan. She chuckled and put the tip of her finger on my nose, slightly poking it. "

Malayo ang tingin ko sa labas ng bintana nitong sasakyan na maghahatid saakin pauwi. Hindi ko alam kung paanong napapayag ako ni Lofranco na ihatid n'ya ako pauwi. Basta ang alam ko lang ay ilang ulit akong tumanggi sa kanya. Sinabi kong mag-aantay ako ng tricycle na s'yang madalas kong sinasakyan pauwi saamin. Naiinis pa nga ako sa pangungulit niya pero siya naman itong hindi tumigil. Ilang ulit ko ding ibinabalik sa kanya ang jacket n'ya pero hindi n'ya tinatanggap. Sumasakit lang ang ulo ko sa kanya kaya mas pinili kong h'wag nalang pansinin habang nag-aantay ng tricycle nguni't kumakagat na ang dilim, wala pa'rin. Lofranco didn't leave the school; he patiently waited for me. At hindi ko alam kung bakit n'ya iyon kailangan gawin. Then he suddenly asked me again. Sabi n'ya ihahatid n'ya nalang daw ako, magdidilim na rin daw. I said no again, motorcycle kase ang sasakyan. Hindi ako sanay na sumakay sa motor, takaw aksidente iyon k

"Wala ka bang practice sa majorette ngayong month? Next next month na ang intrams, diba?" Tanong Cleofa saakin. Inayos ko ang gamit ko. Tapos na ang klase namin ngayong araw at parehas silang nagpasiyang sasama saakin para manood ng practice. Out of nowhere nga ang pagyaya ni Imperial kanina matapos malamang may practice ako ngayong araw. "Meron next month pa, mga third week siguro next month. Kailangan ko kasing munang kumuha ng special exam, alam mo naman 'yon." Sabi ko. Kailangan kong kumuha ng special exam lalo pa at may mga araw o linggong hindi talaga ako nakakadalo ng klase. May mga activities kasi akong dahilan kung bakit lagi akong wala.Tumango s'ya. "'E, sa competition? May balita ka bang ngayong taon ay magkakaroon ka ng tournament?" Napalabi ako. "Wala pa, hindi ko pa nga nakakausap si coach. Hindi rin naman s'ya tumatawag saakin." We're talking about the rhythmic gymnastics tournament. Last year ay

Hindi mo makikilala ang isang tao kung ang pagbabasehan mo ay ang panlabas nitong anyo at ang panglabas nitong ugali na ipinapakita sa 'yo. You will know someone well when you choose to see the different sides of him. Makikilala mo lang talaga ang isang tao kung pipiliin mong tingnan ang bagay na hindi n'ya naman basta ipinapakita. "He's good in arts pala, 'no?" Out of nowhere ay nasabi ko iyon sa mga kaibigan ko. Nasa iisang lamesa na kami at may kanya-kanyang ginagawa. My mind seems off. Hindi ko kasi maalis sa isipan ko 'yung napakagandang pinta na nasa gilid lang namin. Nag-angat ng tingin saakin si Imperial na busy naman sa pagsusulat sa sarili n'yang notebook. Bahagyang kumunot ang noo. "Sino?" "Si Gideon..." Bahagyang napaawang ang labi n'ya. Bahagya pang kinagat ang dulo ng ballpen n'ya at napatango-tango saakin."Sandali, sandali lang!" Cleofa interrupted. Nasa tabi ko lang ito at nakahawak

"Anong ipinaparating mo? May gusto ka saakin, gano'n ba?" Tanong ko kay Gideon. Naghuhurumentado ang puso ko na s'yang hindi ko maintindihan. Bakit kinakabahan ako sa mga lumalabas sa bibig ni Gideon samantalang ilang beses ko na itong narinig galing sa iba... "Paano kung gano'n nga?" He marvelously smiled at me. Hindi ko mapigilang mainis sa pagpapaligoy-ligoy nito. Mas lalo ko tuloy naisip na baka nga pinaglalaruan niya lang ako. I glared at him at hindi na makapagpigil na ipakita sa kanya ang naiinis kong mukha. "Stop playing with me, Gideon." "I thought you guys had already changed! Nagpahinga lang pala." Malalim ang naging buntong-hininga ng guidance counselor namin. Madiin ang bawat salitang binibitawan at tila nagpipigil na sigawan ang mga taong nasa harapan n'ya. Nakagat ko ang ibabang labi. Iniiwasang maging ako ay hindi makapagpigil dito. Makailang beses akong nagpakawala ng buntong-