"Buti naman nakarating ka na." bungad 'yan saakin ni Imperial nang makapasok kami sa bahay nila.
Naroon silang apat sa living room. Makahulugan ang tingin ng dalawa kong kaibigan habang iyong dalawa naman ay nagtataka kung bakit kami magkasama ni Gideon.
I clicked my tongue in annoyance. "I brought my laptop." Sabi ko at naupo sa tabi ni Cleofa. Napansin ko ang mga gamit nila sa ibabaw ng coffee table. Ibig sabihin ay dito nila balak mag-aral ngayon.
Napansin kong tahimik sila bigla. Nag-angat ako ng tingin at nasalubong ko ang kunot na noo ni Gideon at kulang nalang ay magsalubong ang kilay niya.
"Kuya pakisabi naman kay manang na dalhan kami ng pagkain, oh?" Biglang pagsasalita ni Imperial sa pinsan.
Nilingon s'ya ni Gideon bago nagpakawala ng buntong-hininga at tumango. "Alright,"
Ibinaba ko ang tingin sa mga gamit namin. Kinuha ko ang bag ng laptop ko at binuksan iyon para ilabas na. Narinig ko naman ang pap
"Anong ipinaparating mo? May gusto ka saakin, gano'n ba?" Tanong ko kay Gideon.Naghuhurumentado ang puso ko na s'yang hindi ko maintindihan. Bakit kinakabahan ako sa mga lumalabas sa bibig ni Gideon samantalang ilang beses ko na itong narinig galing sa iba..."Paano kung gano'n nga?" He marvelously smiled at me.Hindi ko mapigilang mainis sa pagpapaligoy-ligoy nito. Mas lalo ko tuloy naisip na baka nga pinaglalaruan niya lang ako.I glared at him at hindi na makapagpigil na ipakita sa kanya ang naiinis kong mukha. "Stop playing with me, Gideon.""I thought you guys had already changed! Nagpahinga lang pala."Malalim ang naging buntong-hininga ng guidance counselor namin. Madiin ang bawat salitang binibitawan at tila nagpipigil na sigawan ang mga taong nasa harapan n'ya.Nakagat ko ang ibabang labi. Iniiwasang maging ako ay hindi makapagpigil dito. Makailang beses akong nagpakawala ng buntong-
"What did you say?"Gulat akong umayos ng upo."Break na kami..." Pag-uulit ni Cleofa sa sinabi n'ya kanina t'yaka nagsimulang lumuha. "Nakipaghiwalay ako...kay Jam.""Cleofa," nag-aalalang tawag ko sa kanya. Sunod-sunod na nagpatakan ang luha n'ya kaya wala akong nagawa kung hindi ang yakapin nalang ang kaibigan ko.Tahimik s'yang umiiyak. Bawat hikbi n'ya ay mahina rin. Hindi ako sanay na makitang ganito ang kaibigan ko. Ito ang pangalawang beses na umiyak s'ya saakin ng dahil sa lalaki. Hindi s'ya humahagulhol ng iyak nguni't sa bawat hikbi nya ay malalaman mo kung gaano s'ya nasasaktan at nasasaktan din ako kapag nakikita s'yang ganito."What happened? Bakit ka nakipaghiwalay? Sinaktan ka ba n'ya? Niloko ka ba? May ibang babae ba?" Nagtitimpi kong tanong nang medyo kumalma ito.She chuckled. Tumatawa s'ya nguni't nandoon pa rin ang luha sa mga mata. Napalabi naman ako habang nakatingin sa kanya.
"Grabe talaga, akala ko tatamaan na tayo dito no'ng bola. Lalo na ikaw, dadaplis lang saakin 'yun kung sakali pero sa 'yo naman sakto ang bola! Buti naharangan agad ni kuya, pero sigurong masakit 'yon..."Pinaglapat ko ang labi ko habang patuloy na nakikinig sa kung ano-anong sinasabi ni Imperial. Para s'yang nangungunsensya na ewan.Tapos na ang practice ng basketball at meron pa kaming kailangan gawin kaya nagyaya na ako paalis."Oo nga, tapos 'yung isa d'yan 'di man lang nagpasalamat do'n sa tao. Basta nalang umalis..." Cleofa murmured.Napalabi ako, totoong natatamaan sa mga ibinabato nilang parinig saakin.Gusto ko naman kasi talagang magpasalamat kay Gideon kaya lang ay nahiya ako. Inunahan ako ng hiya kanina at nawalan ng lakas ng loob na harapin s'ya.I wanted to thank him for protecting me.But then I remember how I've been treating him over the last few days.Simula noon
Hindi ko alam kung kailan ako naniwala at kung kailangan ko natagap. I always told myself, "No, he's bluffing." He's just fooling around with me. He was out for vengeance. But since then, since the day he has held my hand...looked me in the eyes and said that he really likes me.My mind and heart began to argue, and at the end of the day, I just found myself believing him. Believing that Gideon Lofranco likes me..."Para kanino naman 'yan?"Kinuha ko ang tatlong box ng paper puzzles t'yaka iyon nilagay sa hawak kong basket. Nandito ako ngayon sa national bookstore sa city kasama si Gideon.He insisted on accompanying me. Hindi ko alam kung paano n'ya ako napapayag.Linggo ngayon at bukas naman ang start ng activities sa school. The truth is, may plano talaga akong pumunta dito ngayon sa Ayala. I need to buy some things na kailangan ko para bukas katulad ng barrette at bagong sapatos para bukas. Boots and hanap ko, iyong high calf.
"Kanino galing iyong mga bagong laruan ni Miro? Ikaw ba lahat ang bumili, Roxana?"Nagulat ako sa tanong na iyon ni mommy. Hindi agad nakasagot nang mag-angat ako ng tingin sa kanya. My parents are looking at me with a puzzled expression on their faces."Uh--" Pangunguna ko. "Hindi po..."Bahagyang tumaas ang kilay ni mommy bago n'ya ibinaba ang hawak na kubyertos. "Kanino kung gano'n? I should thank that person. Sobrang nagustuhan ng kapatid mo iyong mga robot." Sumilay ang ngiti n'ya sa labi matapos sabihin iyon.Sumulyap ako kay Miro na busy naman sa pagkain. Mag-isa itong pinapakain ang sarili n'ya nguni't nasa tabi naman ang kanyang nanny na nakabantay, kasabay din namin itong kumain.Hindi ko maiwasang lihim na mapangiti matapos malamang nagustuhan at naging masaya pala si Miro sa mga natanggap n'ya."Sinong nagbigay, Rox?" Tanong pa ulit ni daddy.I licked my lips. I get nervous, iniisip kong
"Tara na?" It was Sunday morning.Gideon called me last night. Nagyayayang lumabas daw kami ngayong linggo.Everything happened so fast. Hindi ko makalimutang sa unang pagkakataon ay overall champion ang Stem noong intramurals. Ilalaban pa ang mga varsity namin sa regional.Natapos ang buong isang linggo ng intramurals na puno ng issue ang school tungkol saamin ni Gideon.Noong una ay naiilang talaga ako, but he didn't seem to mind. Ni hindi n'ya binibigyan ng pansin ang mga usapin tungkol saamin. Lagi pa kaming magkasama sa school.Kung siguro hindi kami nagkaayos, talagang maiinis ako sa pabuntot-buntot n'ya. But then everything changes. I'm comfortable with him. I liked the way he cared for me.Nakikita at mas nakikilala ko ang totoong side ni Gideon.He's sweet and protective. Hindi lang saakin na nililigawan n'ya kun'di maging sa pinsan n'yang.Nililigawan na rin kasi noong si Jere
"Sigurado ka bang papasok ka na?" Nag-aalalang tanong ko kay Cleofa.She smiled at me. Bakas pa rin ang lungkot sa ngiti n'ya saakin habang inaayos ang suot n'yang uniform."Oo, wala namang magagawa ang pagmumukmok ko... Alam kong hindi magugustuhan ni lola kung magpapaloko-loko ang pag-aaral ko. Gusto n'ya akong makapagtapos, kaya papasok na ulit ako." She mumbled before facing me."Hindi ako p'wedeng tumigil, ano! Mahaba pa ang tatahakin ko para maging isang ganap na doktora." Nangingiting sabi ni Cleofa.Almost two weeks have passed since we mourned for Lola Melva.Hindi ko akalaing napakabilis ng pangyayari samantalang ayos naman s'ya noong araw na iyon tapos biglang wala na...Inatake daw ito sa puso.Grabe ang pag-aalala ko kay Cleofa at kahit dis-oras ng gabi ay tumungo ako papunta sa kung nasaan s'ya. Hagulhol ng iyak n'ya ang tanging narinig ko habang yakap yakap ko ang kaibigan ko.
"Bend you back a little bit."Lumapit saakin si coach Nella bago hinawakan ang likod ko. Inalalayan n'ya ang likod ko sa paraang gusto n'ya.Kasalukuyan akong may practice ngayong araw. Papalapit na nang papalapit ang araw ng competition ko. Next week na iyon at ngayon palang ay halo-halo na ang nararamdaman ko.Nagbigay na rin ako ng excuse letter sa school. Ilang araw akong hindi papasok hanggang matapos ang competition ko.Madalas pumunta dito sila Cleofa at Imperial pagkatapos ng klase nila, nanonood ng practice ko. Si Gideon naman ay halos araw-araw na narito saamin pagkatapos din ng klase.Sa ilang linggo ay focused kami ni coach Nella sa pag-e-ensayo ng mga bagong movements. May mga movements na nahirapan akong makuha nguni't nagagawa ko naman. Naging strict din si coach sa pagdating sa kinakain ko.Buong araw ay wala akong ginagawa kun'di ang mag-ensayo. Kapag pagod na ay tumitigil naman din kami dahil h
"Bakit hindi mo pinansin iyong nag-iisang anak ng Fabrejas?" Napatingin ako kay mommy nang tanungin n'ya nalang ako bigla matapos kong seryosong sundan ng tingin ang batang babaeng iyon na sa tingin ko kasing edad ko din naman na halos malukot ang mukha sa pagkasimangot nang hindi ko pansinin matapos kaming ipakilala sa isa't isa ng mga magulang namin. I blinked. "Mukhang masungit," wala sa sarili ko nalang na nasabi na s'yang ikinailing ng mga magulang ko saakin. "Hindi masungit ang batang iyon, Gideon. Mas matanda ka lang doon ng isang taon. Napakalambing ng batang iyon, mabait at maganda." Oo nga... Malambing nga, lalo na ang boses. Mabait naman talaga at maganda...sobra. "Hayaan mo na, Louisa. Kilala mo naman ang anak mo, halos lahat ata ng babae ay iniiwasan n'yan. Umiiwas din ang babae sa kanya dahil akala ay laging may galit sa mundo ang itsura." Nakuhang biro pa ni daddy bago bahagyang ginulo ang buhok ko. I licked my lips as I look at 'that girl' again. She's so fine. S
"Edi hindi ka na talaga babalik dito? Doon na kayo titira sa La Castellana?" Tanong saakin ni Sandra nang bumisita s'ya sa condo ko sa Manila. Kahapon pa kami nakaluwas dito at ngayong umaga dumating si Sandra. Tulog pa ang sila Gianna at Gideon kaya kaming dalawa ni Sandra ang magkatulong sa paggawa ng agahan."Bibisita rin kami paminsan-minsan dito, nandito din naman ang ibang business ni Gideon." Sabi ko sa kanya. Bigla n'ya namang hinampas ang braso ko. "Intrimitida ka talaga, buti nalang ayos na kayo 'no? Happy ka na ulit!" She said and smiled at me. Bahagya akong napatawa at tinanguan s'ya. "Masaya ako noong kayo lang ang kasama ko, mas lalo nga lang akong sumaya nang magkaayos na kami ni Gideon..." I said. "You know what Sandra? You're right, lahat ng sinabi mo saakin noon at lahat ng advice...Lahat 'yon tama at hindi ako nagsisising sinunod ko. Ngayon masaya na ako kasama si Gideon at Gianna." "And I'm happy that you're happy..." She uttered and held my hand. "Rox, you ar
"Good morning, Atty. Fabrejas!" Nakangiting bati saakin ni Yael at ng ilang naroong lawyer sa law firm namin. Binigyan ko sila ng ngiti at tinanguan. "Good morning din," Naramdam ko ang marahang paghawak ni Gideon sa likuran ko at iginiya ako papunta sa ilang pang hindi ko kilalang under ng law firm namin. I will start working here. Inaayos ko na rin ang pag-alis ko sa dating pinagtatrabahuhan. Maybe one of this days babalik kami ng Manila. Hinayaan ko ding si Gideon na ang may hawak nitong firm dahil kahit papaano ay naging malaki na rin ang ambag n'ya rito."This is your office," binuksan ni Gideon ang isang k'warto at ganoon nalang ang pasinghap ko nang mapagtantong iyon ang office ni daddy noon. "Where is your office?" I asked.He smiled at me. "Sa kabila," "Thank you," I said, smiling. Before walking to my table, I gave him a quick hug.Hinawakan ko ang lamesang bago at hindi mapigilang mapadapo ang tingin sa titulong naroon. "Your father used to own the majority of this la
You're an idiot, Roxana Imelda. You're an idiot. Pinunasan kong muli ang luha ko bago tuluyang bumaba ng sasakyan. Kauuwi ko lang nguni't hindi pa rin maalis sa isip ko ang naging usapan namin ni Yael. Shiela, Shiela Angela. Yes, I remember now. She's Imperial's sister. How could I have forgotten?!How can I assume that she's Gideon's mistress?She's also a brat... It was her fault. How can he say that she was Gideon's girlfriend? Bakit n'ya akong pinaglaruan noon? Anong ginawa ko sa kanya? Ugh! She's a real brat! Gideon chose to fail his engineering course and switch to his college course... He's a lawyer, so it's possible that he was the one who opened the case. Possible din na s'ya ang nagpanalo ng kaso... Gideon... What did I do to deserve you? Tulala ako ng pumasok sa loob ng bahay namin. Inaasahan kong wala akong maabutan ni isang tao lalo na at maghahating gabi na. Pagkatapos kasi naming mag-usap ni Yael ay mas pinili kong bumisita muna sa puntod ng pamilya ko at ni Cleo
Gideon was nowhere to be seen when I woke up.And it makes me very nervous.Natulog ako kagabi kakaiyak nguni't hindi ko namang nagawang sabihin sa kanya ang gusto kong sabihin. Hindi ko nagawang sabihin sa kanya na gusto kong magkaayos na kami dahil natakot ako no'ng sabihin n'yang pagod na s'ya. I broke down in tears. I cry uncontrollably in his arms, as if that's what I needed before.Naalala ko kung paano din s'yang umiyak kagabi nguni't matapos noon ay parang ako pa 'yung kailangang patahanin saamin dalawa. I recall the last thing I said to him last night.I told him I was tired and that I wanted him to sleep next to me.I remember how I felt.I cuddled him because I was scared I'd lose him if I didn't.But the next morning, he wasn't beside me anymore. Wala na rin s'ya sa kwarto. "Ma'am!" Tila nagulat si ate Melody nang sumulpot ako sa kusina at naka pajama pa. I brushed my hair using my hands. Dali-dali pa akong naghilamos kanina. "Si Gideon?" Tanong ko agad kay ate. Sand
I don't know what I should do. Should I watch their reactions? Kailangan ko bang panoorin kung paanong malaglag ang panga nila matapos kong ihayag kung bakit wala na ang best friend ko? Alam ko na, alam ko na ni isa sa kanila ay wala talagang halos kaalam-alam. The night that Cleofa took her own life. I called for some help. Humingin ako ng tulong pero iisang tao lang yung nandoon. Si ate Jess lang. S'ya lang yung tumulong saakin na alisin si Cleofa doon upang madala namin sa hospital kahit wala na talagang pag-asa. I was the one who drove the car. Kahit wala na halos akong makita pinilit naming dalhin s'ya sa ospital. Walang dumating na tulong. Walang police. Walang kapitbahay na dumulog. Wala lahat. Wala kun'di kaming dalawa ni ate Jess. I didn't bring her to her home or have a decent funeral. I chose to mourn her in the hospital, doon sa punerarya nila doon ko s'ya pinagluksang mag-isa. And after that night, We've already laid her to rest. No one knows what really happened,
It's been a week since Gianna started studying at her new school. Naglakad ako papunta sa k'warto n'ya at naabutan ko s'ya roon na inaayos ang gamit niya.Ako palagi ang naghahatid sa kanya at pati na rin ang sumusundo. Kung minsan ay nagpepresinta rin si Gideon nguni't tinatanggihan ko. Sinasabi ko naman na kaya ko. Nito ring mga nakaraang araw mas napapadalas ang pag-iwas ko sa kanya. Hindi ko s'ya masyadong iniimikan at kahit maliit na bagay ay pinagtatalunan yata namin. Well, I know it's always my fault. Alam ko palaging ako ang mali nguni't ipinipilit kong ako ang tama. He was patient, and I hated it. I hate the fact that I will always start a fight and then, in the end, he will be the one who says sorry. He was the one who was going to apologize. I'm getting toxic. I'm making myself toxic because I wanted him to stop. I wanted him to stop trying to fix everything, but day by day, I'm realizing that I'm still finding his presence. Day by day, I'm getting attached again. It
"Rox," Napalingon ako sa gawi kung nasaan ang pinto ng bathroom nang sandaling may tumawag saakin. I stared at him coldly. Maaga pa at kagigising ko lang. Akala ko naman ay umalis na s'ya sa kuwarto at nandoon na ulit sa opisina n'ya. I pursed my lips as I remembered what happened last night. We almost did it and, in half, he left and said sorry. I am disappointed, yes. I hate him, yes. I'm mad at him, yes.Nahihiya ako kapag inaalala ko iyong nangyari kagabi sa pagitan namin pero mas namumukod ang galit na nararamdaman ko. Why? Why can't he do that thing to me? Why does it feel like he was afraid to do that to me but can do it to someone else?Maybe it's Shiela...Hindi ko s'ya inimikan at pinagpatuloy nalang ang pagtatali sa buhok kong maikli naman. I looked at myself in the mirror. I looked wasted. There are smudges of lipstick on my lips and on the side of it. I remember how everything felt last night... God gracious, Roxana! Magtigil ka nga! "May pupuntahan ka ba ngayon
Kinabukasan ay nagising akong wala na ulit s'ya sa kwarto. Maaga akong nagising dahil balak kong maaga ring pumunta ng eskwelahan nguni't mas maaga namang nagising si Gideon. Ganoon ba s'ya ka busy? Nagsuot ako ng medyo pormal na damit. I'm wearing a white blouse and fitted pants. Inayos ko ang maikli kong buhok at naglagay ng pulang lipstick sa labi ko. I don't actually know what has gotten to me to wear make-up. I just feel that I need it.Kinuha ko ang ilang papel ni Gianna na hindi ko nakalimutang dalhin, especially her birth certificate. Dala ko ang isang envelope at maliit na shoulder bag nang lumabas ako ng kuwarto at dumeretso sa kusina.Naabutan ko roon na nag-aagahan si Gideon at Gianna at may pinag-uusapan pa. Rinig ko ang hagikhik ni Gianna habang nagkukuwento sa kanya si Gideon. "Really tatay? You do those things before? That's crazy!" Napapalabi kong pinanood si Gianna na tumawa habang nakatingin sa kanya si Gideon."Maybe, maybe I'm that crazy... it's because of y