All Chapters of Her Unexpected Marriage: Chapter 111 - Chapter 120

HANGGANG kinaumagahan, hindi pa rin maalis sa isip ko ang naging pag-uusap namin ni Beverly. Nararamdaman kong hindi niya basta-basta gi-give up si Zandy kahit harapan nang sinabi ni Zandy dito na ako ang mahal niya. Hindi ko alam pero palagi na lang akong maagang nagigising. Bumangon ako sa higaan ko. Pinilit kong alisin sa isip ko ang naging pag-uusap namin ni Beverly, sisirain lang niyon ang araw ko. Ngunit nang akmang tatayo na ako nang maramdaman kong umikot ang paligid ko. Nasapo ko ang sentido ko at muling umupo sa kama dahil pakiramdam ko'y matutumba ako. Napapikit ako ng mariin dahil bigla na lang akong nahilo. Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero ganoon pa rin ang nararamdaman ko, parang umiikot ang paligid. Epekto ba ito nang pagpupuyat ko nitong mga nakaraang araw? Bukod kasi sa maraming trabahong iniuuwi ko sa bahay, may ilang bagay pang gumugulo sa isip ko. Pinili kong ibagsak ang katawan ko sa kama para humiga uli dahil kung tatayo pa ako, pakiramdam ko'y babags

PASADO alas-nuebe na ng gabi nang magpasiyang umuwi sila Andrea, Melissa at Chad habang maaga namang nagpaalam ang mga magulang namin ni Zandy. Hanggang ngayon, binabalot pa rin ako ng labis na ligaya na nagbibigay sa akin ng kontentong pakiramdam. Masaya na ako at pakiramdam ko'y wala na akong mahihiling pa. Nandiyan ang pamilya namin, ang mga kaibigan ko at si Zandy na siyang dahilan ng sayang nararamdaman ko. Matapos kong linisin ang nagkalat na mga pinggan, bote ng alak at ilang plastik, ngumiti ako habang pinagmamasdan ang paligid. Nakikita ko pa rin doon ang tawanan at kulitan namin kanina kasama ang pamilya at mga kaibigan ko. Sobrang thankful ako na nandiyan sila para kasama kong mag-celebrate ng birthday ko. "I'm so happy because I know you're happy." Biglang sumeryoso ang mukha ko at humarap kay Zandy. Nakita ko siyang nakahilig sa pader, sa bukana ng kitchen habang nakangiti sa akin. Kapagkuwa'y, ngumiti ako na bakas doon ang saya. Lumapit ako kay Zandy at pinulupot ko an

NANGINGINIG ang mga kamay ko habang hawak ko ang pregnancy test na binili nila Andrea para malaman ko ang katotohanan sa kabila ng sinasabi nilang weird na nararanasanan ko. Kinabahan akong tinitingnan iyon habang nasa loob ako ng comfort room ng opisina. Ilang minuto na ako rito pero hindi ko pa rin nagagawa ang test. Hindi ko alam ang magiging reaction ko oras na lumabas ang resulta. Kinakabahan ako sa hindi ko alam na dahilan, dahil ba ayaw ko mabuntis o dahil gusto ko iyon? Hindi ko alam dahil hindi naman namin iyon plinano. Hindi ko rin alam kung ano'ng sasabihin ni Zandy if ever man mag-positive ang resulta. Pumikit ako ng mariin saka nagpakawala ng malalim na hininga para magkaroon ako ng lakas ng loob na gawin ang test. Inayos ko ang buhok ko na humarang sa aking mukha. "Kailangan mong gawin ito, Miles para mapanatag ka at malaman mo ang gagawin mo," bulong ko sa sarili ko. Binuksan ko ang pregnancy test na binili nila Andrea. Pumwesto na rin ako para kumuha ng urine sample

BINABA KO ang cellphone ko nang matapos ang tawag ni Ton para sa gagawin naming plano sa nalalapit na opening ng restaurant na matagal ng pangarap ni Zandy. Natawa nga ako sa pangalang naisip ni Zandy para sa restaurant. sMILES Restaurant na talagang ipinangalan pa niya sa akin. Sa dami ng magagandang pangalan na pwedeng maisip, iyon pa talaga ang naisip niya pero aaminin ko na natuwa ako at na-apppreciate ko iyon dahil sa pamamagitan niyon, naramdaman kong mahalaga talaga ako kay Zandy. Bumuntong-hininga ako habang nakaharap sa malawak na kalangitan. Tanghali na rin dahil mataas na ang sikat ng araw. Tumingin ako sa cellphone na hawak ko at nakita kong pasado alas-dose na ng tanghali. Malungkot akong pumihit at umupo sa upuan na naroon sa terrace. Nami-miss ko na agad si Zandy dahil kahit sabado, kailangan niyang pumasok sa kompanya kasama ang game developer ng kompanya para sa prototype g games na ila-launch nila. Gumising nga akong wala siya sa tabi ko at naiwan lang ang sticky no

HINDI KO inaasahang darating ang mga magulang ni Zandy kinaumagahan. Bakas ang pag-aalala sa mukha nila dahil sa kalagayan ko. Marahil alam na rin nila ang dahilan kung bakit ako nandito at ang nangyari sa amin ni Zandy. Kasalukuyan namang nag-aasikaso si Mama ng mga papel para sa paglabas ko ng hospital at si Papa ay nasa bahay dahil kailangan din nitong magpahinga. Ngumiti ako sa kanila kahit walang saya roon. Bahagya akong nagulat nang yakapin ako ni Tita Mandy bago siya umupo sa bakanteng upuan malapit sa akin. Habang tahimik lang si Tito Andrew na nasa parteng dulo ng hospital bed. "Kumusta ka na, hija? Are you feeling well?" puno ng concern na tanong ni Tita Mandy sa akin. Kinuha pa niya ang kamay ko at bahagya iyong pinisil. "I heard what happened between you and my son," panimula niya. "I'm sorry, hija for what he did to you. He's totally a jerk! Hindi ko kukunsintihin ang ginawa niya sa 'yo. Ang saktan ka niya habang nasa tiyan mo ang batang dinadala mo." Gumuhit ang sakit s