All Chapters of My Cheating Wife: Chapter 1 - Chapter 10

"Where is he na ba?!" inis kong bulong sa aking sarili. Kanina pa ako nakaupo rito sa gilid ng daan, sa ilalim ng puno ng balete. Paano kung may malignong lumabas dito? Baka mawindang ang buong katawang lupa ko! I look at my wristwatch and see what time is it already. Ang aga-aga kong nakalabas ng Airport tapos magmumukha lang pala akong bilasang tilapya dito ngayon! Kung hindi lang dahil sa kumpanya ni Daddy nanaisin ko na lang talagang tumira sa America! Wala naman akong balak na umuwi rito, lalong wala sa isip ko na bumalik sa piling ng hambog kong asawa!  "Lord kung malakas talaga ako sa'yo, pwede bang magpatupad ka na ng diborsyo rito sa Pilipinas?!" Tumayo na ako at akmang aalis na sana, ng bigla na lang may bumusina mula sa likuran ko. "Anak ng tipaklong! Subukan mong lumabas diyan sa sasakyan mo! Makikita mo ang-"  

"Do you know a guy whose name or surname was Moris?" kuryosong tanong ko kina Belle at Maris. Wala si Sir Hari ngayon kaya wala akong math subject bago mag break time. Hindi ko rin tuloy nakita at nakatabi ang crush ko.  Belle and Maris were both taking up Interior Designing, kaya naman hindi ko sila kaklase. Ngunit matagal ko na silang kilala dahil sa iisang Subdivision lang naman kami nakatira. At ngayoy heto, hindi pumasok ang dalawang bruha sa subject nila ngayon kaya naman magkakasama kaming nakaupo ngayon sa oval, naghahanap ng pogi na mapapadaan.  "Who? Lucas?" balik tanong ni Maris sa akin.  "Yeah, the one we dared you to shout  'I love you, Lucas'?" dagdag na tanong naman ni Maris. "My god! Nicholas Moris, he's so gwapo ano? But I heard na he doesn't do girlfriend. Go, g

I cooked bacon, eggs, and also toast some bread for our breakfast. It was already nine in the morning but Lucas was still inside his room. Siguro ay galit pa rin dahil as halik na iginawad ko sa kaniya kanina. Umupo na ako at nagsimula ng kumain, hindi ko na siya hinintay dahil mukhang wala naman siyang balak na sabayan ako.  Nasanay na ako sa ganitong eksena noon hanggang ngayon. Ang kumain ng mag-isa sa isang mahabang mesa. Maghihintay sa wala, kahit na handa na ang lahat sa hapag. My parents weren't always in our house before when I was young. My brother Azul and Manang Hilda were the only people that left behind me. But still, it seems lonely. It feels empty... Just like now.  "Lock the door when you leave." Napatingin ako sa likuran ko ng marinig ko si Lucas. Naka-business attire na siya ngayon at handa ng umalis. 

"Lilac." I look at my Dad as he says my name. My parents were here now at napakalaking himala talaga noon para sa akin. Though I feel a little bit happy because finally, nakasabay ko silang mag breakfast. But hearing Dad's serious voice seems like I was sentenced to death. "Yes, Dad?" I asked, with my brows furrowed. Mom was silent and I don't know what she was thinking while eating her breakfast.  "How's school?" I feel relieved knowing that Dad was just asking about my school but... "I heard you have lots of failed grades!" I vowed my head, ready to defend myself but he add more. "You should act like a Dela Vega, nakakahiya sa anak ng business partner ko ang ginagawa mo. Anyway, we're going to a birthday after-party." He told me. Napakunot ang noo ko dahil doon. Wala naman kasi akong kilala sa mga business partners nila ni Mama, at lalong hindi ko pa nararanasang isa

"Siguraduhin mong tutupad ka sa pangako mo..." Lucas said, but I remained silent. "Kung hindi... Ipapa-expel na kita," giit niya pa. Sa puntong ito'y wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. Ni hindi ko nga masyadong narinig kung ano ba ang ipinaglalaban niya! Ang iniisip ko lang ngayon ay ang galit ni Daddy pagka uwi ko. Siguradong kikinang ako sa kasasabon niya, at paniguradong mag mimistula na naman siyang si Francis M!  "Where do you live?"  Napalingon ako kay Lucas ng tanungin niya 'yon. Hindi niya ba alam ang daan papunta sa MGS? Paano ko naman ipapaliwanag sa kaniya kung paano kami makakarating sa amin, ni hindi ko nga rin alam kung saan ang tamang daan! "S-sa MGS," halos pabulong kong sagot. Napakamot pa ako sa ulo ko dah