"Nasaan na ba is Mang Carlos?!" nagmamaktol kong tanong kay Maris. Anong oras na at halos lahat ay umuuwi na pero ang sundo ko wala pa!
"Sumabay ka na sa'kin, I'll drop you sa gate ng MGS," Maris told me but I declined. Nakakahiya sa kaniya dahil may pupuntahan pa raw siya.
"I'll just wait for Mang Carlos na lang, thank you and ingat ka." She raised her brows, still don't want to leave me here alone.
"Are you sure?" I nodded and smile.
Pagkaalis niya ay kaagad akong umupo sa bench habang matiyagang naghihintay. Unti-unti na ngang nagsisiuwian ang ibang estudyante at dumidilim na rin. "Ten more minutes," I said to myself while looking at my wristwatch.
Ngunit lumipas ang halos isang oras ay wala pa rin talaga. Tumayo na ako at akmang lalakad na sana ng makita
"Siguraduhin mong tutupad ka sa pangako mo..." Lucas said, but I remained silent. "Kung hindi... Ipapa-expel na kita," giit niya pa.Sa puntong ito'y wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. Ni hindi ko nga masyadong narinig kung ano ba ang ipinaglalaban niya! Ang iniisip ko lang ngayon ay ang galit ni Daddy pagka uwi ko. Siguradong kikinang ako sa kasasabon niya, at paniguradong mag mimistula na naman siyang si Francis M!"Where do you live?" Napalingon ako kay Lucas ng tanungin niya 'yon. Hindi niya ba alam ang daan papunta sa MGS? Paano ko naman ipapaliwanag sa kaniya kung paano kami makakarating sa amin, ni hindi ko nga rin alam kung saan ang tamang daan!"S-sa MGS," halos pabulong kong sagot. Napakamot pa ako sa ulo ko dah
"Where have you been?" seryosong tanong sa akin ni Daddy. He looks mad as well, pero kasalanan ko pa ba?"Dad, please... I'm tired," I told him. I'm about to walk away but he holds my wrist."Magbihis ka na, we're going to a birthday party." Matapos niyang sabihin 'yon ay binitawan niya rin ang kamay ko.As I went to my room I saw Mang Carlos, running towards me. I look at him and waited because he looks like he wanted to tell me something. "Sorry Lyka, nasiraan kasi kanina kaya natagalan akong sunduin ka. Pagkarating ko naman doon, wala ka na. Saan ka sumakay? Sinong naghatid sa'yo?" sunod sunod niyang tanong, halatang nag aalala. I smile and tapped his shoulder. "Okay, lang po... B-but someone gets my wallet po," I told him then vowed my head. "Na holdup po ako kanina," nakayukon
"What happened to your dress Lilac?" Mom looks disappointed as she looks at me from the head down to my toes."Sorry, Mom it-""Anyway, let's eat. Your Dad and our business partner Nicholai were already there." She pointed me to the table for six beside the long table where all the foods were placed."We're here, sorry fo-""Where have you been Lilac?" Dad asked me, looking at my dress seriously. He didn't let Mom finish what she was talking about. "What are you wearing?" He asked again. I was about to answer him but we got distracted by the presence of Lucas."Sorry I'm late," he said, doesn't sound apologetic. I vowed my head trying to calm myself as I remember what he told me when we were in his room.
When Monday comes I become very busy at school. Montalban University got so many events that I almost went home late. Mayroon kasing sports fest na magaganap at maglalaban laban ang ibat ibang department para roon.Mayroon ding Mr. and Miss. Sports fest na magaganap. I will be the one who will represent the BIM Department because my classmates and Sir Hari voted for me. Sino ba naman ako para tumanggi pa?!"Unang lalabas ang juniors tapos sa kaliwa naman ang pasok. Pagkatapos noon ay susundan ng seniors at sa kanan naman pasok." Paliwanag sa amin ng coordinator. Kasama ang iba pang napili para sa representative ng iba't ibang department, ay narito kami ngayon sa stage at nag pa-practice. "Sino ba ang representative na lalaki para sa HRM senior department?! Bakit hanggang ngayon ay wala pa? Hindi tayo matatapos nito kung hindi k
I thought I'll be happy and get even with Lucas when I announced to almost everyone at the cafeteria, who will be my partner on prom. But when I heard him saying those words a while ago..."It wasn't my fault! Siya kaya ang nauna!" I shouted, walang pakialam sa mga napatinging estudyante. Hindi ko naman talaga gustong sabihin na si Art ang makakapartner ko sa prom! Sadyang nagipit lang ako!"Someone's grumpy..." I look at Art with my brows furrowed. "Are you okay?" tanong niya pa, halatang kabado."Sa ganda kong ito... Mukha ba akong hindi okay?!" Yeah, sa ganda kong ito kung deadmahin ako ni Lucas ganoon na lang! Kailangan kong kumalma. Kailangan kong matanggal ang lintek na masamang espirito na sumasanib sa katawang lupa ko! "Let's go shopping!" Hindi ko na bini
"Hey, love," I whispered to Lucas as he listened to what does Sir Hari talking about. He was so focused and serious as if Sir Hari was his lifeline. "Hey, talk to me naman," muli kong bulong sa kaniya. Nanatili lang siyang tahimik at nakatuon ang pansin sa harap. Para bang hindi ako nag e-exist sa tabi niya, at tila ba hindi niya rin ako naririnig. I was about to call him again but he raise his hand causing me to stop."Yes, Mr. Moris?" Lucas stands up then looks around. He seems to look for something, not minding us that looked at him curiously."Is there any vacant chair?" He asked Sir Hari, which made my eyes grow bigger. "Ayaw ko ng may katabing maingay. I don't need a distraction, I can't focus because of her voice." "Sorry, Mr. Moris bu
Until now, I still can not believe what happens between me and Lucas's last day. I can still remember his lips onto mine. How he kisses me that time and how he bit my lower lip as if he wanted to own it."May gatas kapa sa labi."Except for that one! How dare he say those words after he kisses me?! If I know, sarap na sarap siya sa kissable lips ko! Gosh, Lucas was my first kiss. Dream come true lang ang peg!"Lilac, are you okay?"Tila ba nagising ako sa napakagandang panaginip ng marinig ko ang kahindik hindik kong pangalan sa baklitang Art na ito!"I think this one is perfect for you," aniya pa bago inumang sa akin ang red overskirt dress na sadya nga namang nagustuh
"Let us all welcome our contestant number one. From BIM Department, Lilac Lyka Dela Vega!"I took a deep breath then smile as I hear my name. Some students were shouting for my name too, tho I don't have any idea that they know me. I went to the middle of the stage, facing the crowds with a smile on my lips."Are you ready? And since you were the youngest contestants, what do you feel right now?" The emcee asked me while placing the microphone in front of me. I look at the crowd, trying to find the man that I wanted to see. But, I can't see him in the middle of those students who are watching. Siguro nga ay hindi siya dumadalo sa ganitong program ng school."Nothing," baliwalang sagot ko, wala naman talaga akong nararamdaman. Should I feel nervous? Ano naman ngayon kun
My Cheating Wife has officially ended. Thank you for being with me all throughout the chapters. It has been a great story with all of you. I hope you learn a lesson or two from this story and I hope that lesson will stay with you forever. I would like to thank Melanie Ramos, Joan Ramos, Rovelyn Elerio, Kristinna Ian Vergara and Marilou Aparri for being a great supporters. Maraming salamat din po sa inyong lahat na sumubaybay sa istoryang ito at sumuporta sa akin hanggang sa dulo. Sana po ay suportahan nyo rin ang iba ko pang istorya at mabasa nyo haggang wakas tulad ng pagsuporta nyo rito. Again, maraming salamat po sa inyong lahat. I love you and god bless mga ka- PauWerful ❤ _PAUPAU_
It had been a wild and upside-down journey between me and Lucas. Pero sino ang makapagsasabi na heto kami ngayon at sa simbahan din pala ang tuloy.Hinawakan ni Lucas ang daliri ko at dahan-dahang isinuot sa akin ang sing-sing na siyang simbulo ng aming pagmamahalan at pag-iisang dibdib. "I give you this ring as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a reminder of the vows we have spoken today, our wedding day. This ring is a token of my love, and promise to hold your hands forever."Madamdamin niyang saad na nagpa-init ng sulok ng mga mata ko. Sa lahat ng nangyari at pinagdaanan naming lahat... lalo na kami ni Lucas, I can say that it was all worth it."I love you," I mouthed him which causes him to smile from ear to ear. Nakita ko rin ang dahan-dahang pag-agos ng luha sa mga mata niya na talaga namang nagpa-iyak na sa akin ng tuluyan.Sa pagkakataong ito'y ako naman ang humawak sa kamay
Months had gone fast and my wife Lilac is now inside the delivery room, giving birth to our first baby."Fuck! Marshal pa ba?!" Nag-aalalang taking ko sa mga baliw kong kaibigan na ngayon ay nakasalampak lang sa hallway ng ospital.They were busy eating chips and drinking soda while I was nervous as hell. Alam kong katulad din nila ako dati noong manganganak na ang mga may asawa sa kanila. Hindi ko naman aakalain na mangyayari rin sa akin ang ganitong klasi ng kaba."Bro, walang mangyayari kung magpapaikot-ikot ka riyan na parang ikaw ang dapat na manganak! Nakakahilo, sa totoo lang," singhal sa akin ni Steve."Mabuti pa umupo ka na lang at kumain na rin muna, ang dami pa namang binili ni Matteo na chips," sabat naman ni Daryl."Trust me, napagdaanan ko na rin yan. Mamaya lang, hihimatayin ka na rin," ani Justine na talaga nga namang kinakunot ng noo ko.As far as I remember, walang araw na hindi siya hinimatay noong nanganak ang asawa niyang si Zafira. Kung sa akin mangyayari 'yon ng
Akala ko, noong hinawakan niya ang kamay ko at sumama siya sa akin ay hindi na siya mawawala. But when that fucking scandal happened, our life become miserable. Bumitaw siya. Nawala siya sa akin. Iniwan niya ako.But after three years of waiting, she's back again. I don't know what's her plan. What she was trying to prove, but she said something that caught me off-guard."I need you, Lucas."How I wish that's true because, to be honest... I need her too. After three years of waiting and not sure kung babalik pa nga ba siya or hindi na, but still... siya pa rin talaga. "Puwede bang magmahalan na muna tayo kahit joke lang?" She asked me, pero bakit naman 'joke' lang? Hindi ba puwedeng totohanin na lang? Hindi ba puwedeng mahalin niya na lang ako ng tunay, dahil 'yon din naman ang gagawin ko."Hay buhay!" pabulong kong sabi.I was in the middle of a very important meeting when Steve came together with my wife. But what surprised me more was when Lilac wanted me to buy her food. Nakapagt
_Lucas POV_[Teen-age days]It was Monday morning, at wala sana akong balak na pumasok. Sa totoo lang tinatamad ako! Wala naman kasi talaga sa plano ko ang kursong ipinilit sa akin na ipakuha ng nga magulang ko. Ngunit ganoon pa man... sumunod pa rin ako."Bro, what if mag escape na lang tayo?" Seryosong tanong sa akin ni Steve, ang matalik kong kaibigan na handa akong damayan sa kahit na ano. Kaya nga pati ang kursong kinuha ko ay kinuha niya rin para BFF goals daw! Bahagya ko lang siyang binatukan at akmang lalakad na ulit ng may makabangga sa akin. At dahil mas malaking tao ako kaysa sa kaniya... sa lapag ang bagsak niya."Tumingin ka kasi sa daraanan mo," baliwalang saad ko pero sa totoo lang, I was shocked. She looks like an angel to me!With her blue eyes, pointed nose, curly eyelashes, and kissable lips... damn, ang ganda niya naman! Bakit ngayon ko lang nakita ang babaeng ito rito sa university?"Magagalit ba ang panatang makabayan kung ang iniibig ko ay ikaw?" Wala sa loob n
"L-Lucas..." Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata, ngunit napapikit lang ulit ng masilaw mula sa liwanag ng ilaw. "Where am I?" I asked myself.I can hear some machines and smell medicine. Naririnig ko rin ang halos pabalik-balak na yabag ng mga paa at ang pagsara at bukas ng pinto. Muli kong idinilat ang mata ko at marahang pinagmasdan ang puting kisame at dingding. "Gising na si Lyka!"Dinig king sigaw ng kung sino man, pamilyar ang boses niya pero dahil sa bahagyang hilo na nadarama ko'y wala akong lakas para isipin pa kung sino man siya. Nang ibaling ko ang mukha ko sa kaliwang bahagi kung saan ako nakahiga... nakita ko ang nakayukong ulo ni Lucas sa hinihigaan ko.I was about to touch his hair and comb it using my fingers, ngunit ang kamay kong naka-akma pa lang na itataas ko ay hinawakan kaagad ng babae... a nurse. "Where am I?" I asked again, but this time sa babaeng nasagilid ko na at nakangiti sa akin."Montalban Hospital po Mrs. Moris," sagot niya naman bago may i-nin-je
I trust Lilac, hindi niya magagawa ang mga sinabi ni Vina. At naniniwala akong hindi siya ang nasa video na pinakita niya sa akin. "Definitely not my Lilac... hindi ganoon ang asawa ko," tiim bagang kong sambit pagkapasok sa unit ko.Kaagad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan si Lilac. I was just asking her if I'm going to fetch her or kung doon siya matutulog? But she said, uuwi siya. Ngunit makalipas ang tatlong beses na ring lang ng ring ang cellphone niya ng tinatawagan ko'y bigla akong nakadama ng kakaiba.Sa huling pagkakataon ay tinawagan ko ulit, pero ganoon na lang ang gulat ko ng may madinig akong boses ng lalaki sa kabilang linya.[Ang sarap mo... alam kong magugustuhan mo ang gagawin natin.] Parang may kung anong galit ang dumaloy sa bawat himay-may ng katawan ko."Whose that fucker?!" Galit kong tanong sa aking sarili bago nagmamadaling lumabas ulit ng unit. I had to go to my wife's unit.Hindi ako naniniwala sa mga pinagsasabi ni Vina dahil higit kanino pa man...
Habang pauwi kami sa unit ko ay tahimik lang kami ni Lilac. She didn't want to talk to me, and I don't know what should I say to her. Is she mad? Alam kong hindi ganoon kaagad mawawala ang galit niya kay Vina, but Vina came to me and asked me if we can talk. Hindi ko naman alam kung ano ang pag-uusapan namin, but I still said 'okay' which made Lilac feel mad."Where's your car, Vi?" I asked Vina whose comfortably sitting in the backseat. Katabi ko naman si Lilac dito sa harapan habang nagmamaneho ako.I hold her hand and squiz it gently, but when I look at her... she's looking at the road seriously. Hindi ko Alan king and ang iniisip niya, pero can't at hindi siya galit, 'di kaya'y masyadong nag iisip. Makakasama kasi 'yon sa baby namin."I left my car in my boyfriend's unit," baliwalang sagot niya. Mukha rin siyang seryoso ngunit kapag napapatingin kay Lilac ay nagtatagis ang bagang niya.Masyadong halata ang ipinapakita niyang pagka-inis, o galit kay Lilac. But whatever it is that m
"The baby is fine and healthy. Kailangan mo lang ng vitamins at seyempre bawal ang ma-stress," sunod-sunod na sabi ni doktora Pacheqo sa amin.Nakahiga ako sa hindi ganoon kalaki ngunit hindi rin naman maliit na hospital bed. Her clinic was small but clean at kumpleto naman sa mga kagamitan.Nang itinapat niya sa tiyan ko ang device kung saan maririnig ang heartbeat ng baby ay halos sabay pa kami ni Lucas na tumingin sa isa pang device na parang t.v. Makikita roon ang paggalaw ng baby sa tiyan ko habang pinapakinggan ang tibok ng puso niya.I was so happy that I didn't help but to cry with so much happiness that I felt right now. Kaagad namang lumapit sa akin si Lucas at hinawakan ang kamay ko."Why? What happens? Masakit ba?" Sunod-sunod at nag-aalalang tanong niya. Umiling naman ako bago muling bumaling sa parang t.v na nasa gilid ko."I'm just happy. See that?" Tinuro ko sa kaniya ang parang anino lang sa monitor ngunit gumagalaw. "That's my baby," maluha-luha pa ring saad ko sa ka