All Chapters of Marrying the Devilish CEO: Chapter 61 - Chapter 70

#MTDC30: Warning Pt.1 I had never been this nervous for a long time. The last time I felt this way, was way back when I found out that I am pregnant.Iyong tipong pakiramdam ko ay ano mang oras ay bigla na lang akong bubulagta sa sahig dahil sa sobrang bilis ng kabog ng puso ko. My body is terribly trembling as Charitee’s words kept on ringing in my head. It is driving me crazy!Napatalon ako sa kinatatayuan nang biglang tumunog ang cellphone ko. Mama’s name was registered on the caller ID. I drew a huge sigh before swiping the screen to answer the call.“Ma…”“Symphony! How’s my apo? I’m sorry, hindi na ako nakapagpaalam. Bigla kasing tumawag ang staff ko at sinabing may emergency raw rito sa restaurant. Umalis na ako kaagad kasi nandiyan ka na rin naman pati si Wesley. I just called to check on Melody’s condition.”“Melody&rsq

#MTDC31: Cut Ties Pt.1 I breathe as I watch Mrs. Borromeo went inside her car. Wala pang ilang minuto ay binuhay niya na ang engine at saka umalis. Para akong nabunutan ng tinik habang unti-unting nawawala sa paningin ko ang sasakyan niya. “Anong napag-usapan niyo ni Mama?” Wesley asked. My eyes diverted to him. Medyo kunot ang noo habang puno ng kuryusidad ang mga mata. Tinitigan niya rin ako saka humakbang palapit sa ‘kin. “Anong nangyari diyan sa pisngi mo?”He was about to reach my face but I instantly stepped back. Mas lalong kumunot ang noo niya. I pursed my lips. “This is just nothing, Wesley.” It was a good thing those words came out so natural. Pero nanatili ang nagtataka niyang reaksyon at mukhang hindi siya naniniwala sa sinabi ko. I gave him my reassur

#MTDC32: Threat Pt.1 Bumagsak ang nakalahad kong kamay sa kaniya. What Melody told me took away the remaining strength I was trying to keep up.Gusto ko na lang na lamunin ng lupa at mawala. Muling binuhay ng kuryusidad niya ang takot na pilit kong tinatakasan.Sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong niya.“Of… course! Of course that’s not true!” I looked away and went to my vanity table. I tried busying myself just so I can get away from all the questions she might ask again. “Do you remember that I told you Mommy’s joining a collaboration? Maybe that day, nakita ako ni Charitee na kasama ang ibang mga artists. She was just mistaken, Melody.”Sinilip ko siya mula sa salamin at nakitang nakatingin siya sa ‘kin habang hindi pa rin nawawala ang pagnguso niya.Nangako akong hindi ako magsisinungaling sa kaniya. But just like how I promised to

#MTDC32: Threat Pt.3   Sobrang kinahihiya ko sarili ko. Ni hindi ko magawang muling tumingin kay Manang Ising habang tinutulungan niya ako sa paghahanda ng niluto naming pagkain. Everything she had said were all on point. At alam ko iyon. Alam ko simula pa lang na maling-mali ang nagawa ko. Sobrang tanga ko lang at hinayaan ko ang puso ko na masunod ang gusto nito, kahit na alam kong mali. “Ma’am Symphony, gising na po si Ma’am Stella,” sabi ng isang katulong na kapapasok lang ng kusina. Inilapag ko ang hawak na sandok sa pan at saka hinubad ang suot na apron. “Paki tulungan si Manang Ising sa paghahanda ng kakainin ni Mama. Mauuna na ako sa taas,” utos ko at dali-daling  tinungo ang kwarto nina Mama. “Ma…” tawag ko sa kaniya nang makapasok na ako sa silid nila. “Ma, ayos na po ba kayo? How are you feeling? Hindi na po ba kayo nahihirapang huminga?” sunod-sunod kong tanong nang malapitan na siya. I sa

#MTDC33: Pretend Pt.2 Umawang ang mga labi ko dahil sa sinabi niya. I can still feel his lips on my lips which made my heart thump even faster.“Mukha pa rin ba akong nagpapanggap?” pag-uulit niya sa tanong niya. I pursed my lips. Ilang beses akong napalunok habang diretso lang ang tingin sa kaniya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ako galit. Pero hindi ko rin naman nagustuhan ang ginawa niya sa akin. I just couldn’t understand my heart. “Symphony… answer me… do you still think I am acting right now?” mas naging malumanay ang paraan ng pagtanong niya. Bahagya pa siyang yumuko kaya muling nagkalapit ang mga mukha namin. Umatras ako para maiwasan ang kung ano mang maaaring mangyari. “Kailangan mo bang marinig kung ano ang sagot ko?” Gusto kong palakpakan ang sarili dahil hindi man lang ako nautal. I made it soun