Lahat ng Kabanata ng Kissing The Scars: Kabanata 41 - Kabanata 50

Case “Hija, inumin mo muna ito…” Ma’am Fiona handed me a glass of water. Umangat ang ulo ko at tinanggap ko iyon sa kabila nang panginginig ng mga kamay ko. “Thank you, po.”She nodded with a little smile on her lips and slowly sat down beside me as she caressed my back and seemed to be consoling me.“How are you? Vixon already told us what happened,” she said.Muling nanubig ang aking mga mata. Sinubukan kong magsalita ngunit walang lumalabas na kataga sa bibig. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita.“It’s okay. Don’t force yourself to speak…”Tumungo ako at pinilit uminom ng tubig. Hindi pa rin bumabalik ang lakas ko dahil sa nangyari. “Wait, I’ll just get some first aid. You have wounds on your arms,” she noticed. Tumango lamang ako kaya umalis na siya. Dahan-dahan kong nilingon ang braso ko na halos tuyo’t na ang pulang likido.Mukhang nakuha ko ang sugat nang umakyat ako sa bintana para makatakas.Nangangatog pa rin ang kamay ko nang inangat ang baso at mu

Truth“See, it was you?!” I hissed after showing his scandal as I turned off his phone and threw it at him. My tears continued streaming down as my heart felt so heavy. Gusto ko lang naman malaman kung saan ako nagkulang sa kaniya.Yes, I may be young at the time when we entered into a relationship. Though I still always understand him. I do always my best to be mature enough so that my young age would not be a burden to us. “Do you really believe in that?”Payak akong natawa. “Bakit hindi Kaleb, huh? Hindi posibleng gawin mo nga iyan dahil palagi kang nawawala noon! Palagi akong nagtatanong pero paulit-ulit mong iniiba ang usapan. At kahit isang paliwanag mula sa’yo ay wala akong narinig!” sikmat ko sa kaniya.Nabigo ako sa planong hindi na muli siyang kakausapin. Nabigo akong huwag nang halungkatin ang nakaraan. Subalit heto ako ngayon, kinokompronta siya, sumisigaw at umiiyak para sa katotohanan na matagal niyang itinago sa akin.Nandoon na rin ang pagnanais na malaman kung anon

Breathe "Kyline!" sigaw nila sa akin ngunit agad na akong patakbong lumabas ng kotse. Nanlabo ang paningin ko dahil sa nakahambang luha. Ang sinungaling niya! Napakasinungaling niya! Sasabihin niyang mahal niya ako pero may anak pala siya sa iba? Malalaki ang hakbang kong naglakad nang maramdaman ang kamay na kumabig sa akin. Napaharap ako sa taong iyon at napasubsob sa kaniyang dibdib. "Tumatakbo ka naman palayo…" bulong niya. Mariing pumikit ang mata ko at pilit tinanggal ang luha. Ayokong ipakitang apektado ako sa nalaman. Ayokong ipakita na pagdating sa kaniya ay nanghihina pa rin ako.Mabilis ko siyang itinulak palayo at matapang na sinalubong ang kaniyang mga mata. "Kailangan ko ng makuha ang anak ko...""You shouldn't run again with me, Kyline. This place is dangerous," bulong niya. Tinanggal ko ang kaniyang kamay na nakahawak sa akin at lumayo. "Kailangan ako ni Khloe—""No, you will stay inside the car. And we'll save our daughter.""Hindi puwede! Sasama ako sa loob!

ForgivenessWhen Papa brought me to Australia after knowing that I am pregnant. He stayed with me for a couple of months. I also met his parents who are already old but unfortunately, Lolo died after.Papa took care of me. He paid attention and he always gave me everything that I needed.He's been good to me and I could see how he regretted leaving my mother, the reason why as time passed by, I slowly genuinely accepted him being part of my life."Sweetie, I have to go back to the Philippines. But I will be back here," aniya. Tumango ako kay Papa habang nanonood ng TV. "Ano po bang business n'yo?" tanong ko. Tumawa lamang si Papa at ginulo ang buhok ko. He's always like that. Every time I was asking about his business he constantly changed the topic. "Do you want to meet your sister? She can go here if you want," Papa said. Naninikip ang dibdib ko. Pilit kong tinatago ang pait na nararamdaman. But this is one of my dreams… having a family aside from my mother. "If that's okay wi

Home"Nasaan tayo?" tanong ko nang makababa mula sa sasakyan.Sinarado niya ang pinto bago diretsong lumapit sa akin. Umakbay bigla ang kaniyang braso sa aking balikat."Wait, I need to cover your eyes," halakhak niya at sunod na tinakpan ng tela ang aking mga mata.Sumimangot ako."Ano ba ‘tong pakulo mo Kaleb? Baka pinagtitripan mo ako, ah," sambit ko.Mahina lamang siyang tumawa at inalalayan akong humakbang nang matapalan ng tela ang aking mata."You will like this for sure," paninigurado niya.Hindi na ako umimik pa. Malakas na tumatambol ang dibdib ko habang sinusunod ang kaniyang mga sinasabi.Hanggang sa unti-unti kong naririnig ang pagaspas na alon ng tubig at ang preskong hangin na humahampas sa mukha ko.Napangiti ako, na-relax ang sarili at naalala ang mga biglaang pangyayari sa mga nakalipas na buwan.After the unexpected tragedy, everything prevailed. Villaruz's hidden enemies planned everything to try them down but Villaruz's siblings are too good to be defeated.Furthe