Lahat ng Kabanata ng Kissing The Scars: Kabanata 11 - Kabanata 20

BitinI stared at the ceiling as I remembered what had happened last night. I sleepily close my eyes back because of the slightly spinning vision.After a few minutes, I slowly got up and couldn't help but be agitated because of the pain. I felt sore in my core. Katunayan lang na totoo ang nangyari.I blew a loud breath as the door opened. Iniluwal no'n si Kaleb na may dalang tray ng pagkain. Basa pa ang kaniyang buhok at tanging nakapatong na tuwalya lamang ang nagtatakip sa kaniyang katawan. He showered.Ngumiti siya nang tumingin sa akin. "Gising kana pala. Nagluto ako ng agahan at gumawa ng sabaw..."Napaiwas ako ng tingin sa kaniya dahil sa kahihiyan. Hindi ko lubos maisip kung tama ba ito. Hindi ko siya gano'n kakilala pero bumigay na ako.Masiyado akong nagpadala sa bugso ng damdamin.Nilapag niya ang tray na dala sa gilid ng kama at umupo sa tabi ko. Hinaplos niya ang ulo ko at para akong hinehele nito."Are you still sore?"Namula ako sa tanong niya kaya hindi ako sumagot at

Official (R-18)Kumalas ako nang pagkakayakap sa kaniya sa at tumingala. Nakapikit ang kaniyang mga mata na para bang kinakalma ang sarili.I take this chance to stare at him and observe my inner self to what I truly felt for this man. I grew up without my parents beside me. I've been distant from other people. But for him, I feel comfortable and secure.And now while staring at him intently, one thing I am sure of, I am in love with this man. I am really in love with him. Siya lang ang taong simula pa lang ay hindi umalis sa tabi ko kahit na ilang beses kong pinagtabuyan.He also became my savior these past few weeks, and I can't blame myself if I already fell in love with him, even if it's too early.He's too kind and gentle to resist. He's also persistent to me, and now, I officially admit that this man in front of me is already part of my half.Dahan-dahan dumilat ang kaniyang mga mata at marahang tumungo ang ulo at tumitig sa akin. His hands lifted up and tenderly cupped my face

EverythingMahina akong napadaing dahil sa nakakakiliting sensasyon ang gumagapang sa buong sistema ko."Sleepyhead, wake up..."Nalukot ang noo ko at ramdam ko ang mainit na hiningang tumatama sa mukha ko ngunit hindi ko magawang magmulat dahil sa pagod na pakiramdam."Hmm..." mahina akong napadaing at napabuka ang bibig nang maramdaman ang kamay na marahang humahaplos sa mukha ko pababa sa leeg.Gusto kong dumilat ngunit naaakit ako sa magaspang na kamay na patuloy pa rin sa paghaplos na nagdudulot ng pamilyar na epekto sa kalamnan.Am I dreaming? Or is it real?"Baby, wake up..." muling bulong ng pamilyar na tinig.Napaliyad ako nang naramdaman ang pagpatong ng mabigat na bagay sa ibabaw ko. Mas lalong nagwala ang kalamnan ko at bumilis ang tibok ng puso."I-I'm sleepy..." I uttered as I realized Kaleb's husky voice.Sumiksik ang kaniyang ulo sa leeg ko at mas lalo pa akong nadadarang sa init dulot na dulot ng kaniyang buhok at nagbibigay kiliti.Muli akong napadaing nang pinagapan

PrivateNatigilan ako habang nakatitig sa kaniya.Nag-igting ang kaniyang bagang, seryoso ang mukha at mabilis na tumalikod. I was hoping that he would help me to get up yet, he left me.Dali-dali akong tumayo at hindi na tinanggap ang tulong ng tatlo. Patakbo kong hinabol si Kaleb kahit na mahapdi ang tuhod ko dahil sa pagbagsak ng katawan sa buhanginan. Hindi ko na rin pinansin ang pagtawag sa akin nina Vixon, Niguel at Yhael. All I want is to reach Kaleb and explain to what he saw."Kaleb!" I called him.Nag-init ang bawat sulok ng mata ko dahil hindi man lang siya lumilingon sa akin. Binilisan ko ang takbo at ininda ang mahapdi sa tuhod hanggang sa maabutan ko siya.Agad kong hinagilap at hinawakan ang kaniyang braso kaya napahinto siya sa paghakbang. Napayuko ang ulo ko dahil sa hingal."M-Mali ang iniisip mo..." hinihingal kong sinabi.Hindi siya sumagot kaya nag-angat ako ng tingin sa kaniya at saktong lumingon din siya. He looks so serious and a bit intimidating. Magkasalubo

Hug"Dito na ako," sabi ko at nilingon siya.Nakapamulsa siya habang nakatingin sa gate ng school. Tumango siya at lumapit ng husto sa akin kapagkuwan ay tumitig sa akin ng taimtim.Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa."Your uniform is too short..." nakanguso niyang komento.Tinaasan ko siya ng kilay at hindi napigilan ang matawa. "Ang haba na kaya nito, Kaleb."Lalong humaba ang nguso niya at mabilis na hinapit ang baywang ko. Niyakap niya ako mula sa likuran kaya tumambol nang malakas ang dibdib ko.Pumatong ang baba niya sa balikat ko at bahagya pa akong inamoy-amoy."Enjoy your first day, if you need anything don't hesitate to call me," bulong niyaTumango lamang ako.Humawak ang kamay ko sa kamay niyang nakayakap sa baywang ko. "Ngayon ka na rin ba mag-uumpisa sa trabaho mo? Hindi tayo magkikita mamaya?"He chuckled a bit as he pecked a soft kiss on the side of my cheek. "Why it seems like you don't want me to go? You don't want me to work there?"Napalabi ako.