Semua Bab The Breakup Formula (Tagalog): Bab 1 - Bab 9

INILIBOT ni Paris ang paningin sa kabuuan ng restaurant na bahagi ng resort na pag-aari ng pamilya nila. Iniayos iyon at inihanda para sa isang mahalagang bisita at kaibigan pa ng kapatid niya. Ang bisitang iyon ay nirentahan ng isang buong gabi ang buong restaurant kaya naman naging abala ang lahat upang gawing maayos at espesyal ang kabuuan ng lugar.“Handa na ba ang lahat, Paris?” anang ng kapatid niya sa kabilang linya. Nasa Europe ang kapatid niya kasama ng asawa nito. Nasa honeymoon tour ang mga ito kaya si Paris ang naiwan roon upang i-take over ang resort pansamantala.“Oo naman, Kuya Franz. Ako na ang bahala. Sisiguraduhin kong magiging maayos ang okasyong ito para sa kaibigan mo.” aniya. Narinig pa niya ang buntong-hininga ng kapatid niyang si Franz.“Inaasahan ko iyan. Ipinagkatiwala pa naman sa akin ni Theon ang lugar ng paggaganapan ng mahalagang okasyong ito,” tukoy ni Franz sa kaibigan.T

TAHIMIK silang nagkaharap-harap sa mesa. After that bold introduction she made, maayos naman siyang tinanggap ng ginang. Katabi niya si Theon habang kaharap naman nito ang Lola nito. Ni hindi magawang salubungin ni Paris ang mga nag-aabang na tingin ni Theon. He was asking for a damn explanation on what on earth she was doing.Sa gulat nga niya’y hindi naman itinanggi ni Theon ang mga sinabi niya. Ewan ba niya kung bakit nakikisakay sa kalokohan niya ang binata. Marahil ay nag-aalangan itong sirain ang kasiyahang naglalaro sa mukha ng Lola nito. She looked delighted and very much interested. Para bang may gusto pa itong itanong sa kanila ngunit pinipigilan lamang ang sariling maging matanong.Kaya naman heto sila sa sitwasyong ito. Naglilikot na ang isip ni Paris kung paano kukumbinsihin ang Lola Celestina na may relasyon sila ng apo nito. Kung mahirap magpanggap. Mas mahirap magpanggap nang walang napapag-usapan.“Pasensya na po kun

IGINALA ni Paris ang mga mata sa kabuuan ng restaurant. The tables are covered with linen cloths and napkins with almost every seats already taken. The classical music moderately grazed the atmosphere. Fresh flowers and low lighting setting up a nice and romantic air. Abala ang mga servers sa pag-accommodate ng bawat mesa. Sunod na pinuntahan ni Paris ang kusina kung saan agad na bumungad sa kanya ang amoy ng iba’t ibang pampalasa, ang bahagyang usok ng pagluluto at ang abalang mga station chefs, kitchen assistants and dishwasher. Sa isang gilid ay kausap ng isang junior chef ang dalawang servers tungkol sa tasting menu. Lumapit sa kanya ang senior chef na si Max nang makita siyang nagmamasid. “How’s the inventory?” she asked. “We have enough stock for the servings until next week. Prior orders to replenish the storage were placed a month ago. Delivery should arrive today but we’ve noted unexpected shipping delay from the suppliers.”

NANATILI ang matamis na ngiti sa mukha ni Paris habang iginagaya sila ng magiliw na matanda sa loob ng mansyon. The high ceiling, walls and windows finely decorated with long curtains screamed wealth and luxury. Ang mataas at mahabang hagdan na animo’y dyamante sa kintab. Ang buong kabahayan ay maliwanag dala ng naglalakihang chandelier. “Sakto lang ang dating ninyo. Dinner’s all prepared. Hindi ko alam kung anong gusto ni Laurene kaya’t nagpahanda na ako ng maraming putahe.” “Lola, you can call me Paris rin po. At kahit ano ay ayos lang po sa akin,” “Are you sure?” singit ni Theon. Pasimpleng sinamaan niya ito ng tingin. Ngumisi sa kanya ang binata. “Ano ba ang hindi mo kinakain, hija? I’ll take note of it. Lalo pa’t isang buwan kayong magbabakasyon ng apo ko rito.” May bahid ng pag-aalala ang tinig ni Lola Celestina. Ngumiti si Paris rito. “Nagbibiro lamang po si Theon, Lola. Anything is fine. Itong apo ninyo lang ka

THE sun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning. Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno. “Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno. “Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga. Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam