Lahat ng Kabanata ng Taming The Wildflower : Kabanata 31 - Kabanata 40

IslandNagising ako sa mayuming ihip ng hangin na tumatama sa aking balat. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na paligid ang bumungad sa akin. Masakit sa mata ang sikat ng araw pero sinikap kong aninagin ang hinihigaan ko.Agad na pumasok sa isip ko ang aking anak kaya napabigla ang bangon ko. Ibinaling ko ang tingin sa kama at nakahinga ng maluwag nang makitang natutulog ang sanggol sa aking tabi. Hindi ako pamilyar sa silid na ito. Sigurado akong wala kami sa hospital o sa bahay.Nasaan kami?Ang huli kong natatandaan ay nagising akong wala si Hue. Ayon kay Maliah ay saglit na umuwi ito sa bahay. Natulog akong muli pagkatapos dumede ni Kahel.Inilibot ko ang tingin sa kabuuan ng may kalakihang silid. Gawa sa kahoy ang mukhang may kalumaang pader, ang sahig nito ay ganoon din. Luma na pero halatang alaga sa linis. Walang kahit anong palamuti sa silid at tanging ang kama, lamesang may lamang mga gamit ng bata at malaki

Paradise“Ma!! Daddy is here, Ma! Daddy! Daddy!”Para akong naalimpungatan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at ang init-init ng pakiramdam ko dahil sa narinig. Saglit akong natulala at nang matauhan ay nakapaa akong tumakbo palabas ng bahay.Halos madapa-dapa kong tinungo ang daungan ng bangka nang matanaw na may mga tao doon. Sa pagkakaaninag ko ay isang matipunong lalaki at babae ang nandoon.Hindi kaya… Si Hue at Maliah na ba ‘yon? Natagpuan na ba nila kami?“Ma!!”Binalikan ko ang naiwang si Kahel. Binuhat siya at saka nagpatuloy sa pagsalubong sa kanila. Halos naluluha na ako. Pinipigil ko lamang ang pabagsak na luha dahil ayaw kong makita ako ni Kahel na umiiyak. Simula nang magkamuang siya ay ni minsan ay hindi ako nagpakita ng kahinaan at lungkot sa kaniya. At ngayon ngang malapit na kaming makauwi ay hinding-hindi ko pa rin ipapakita sa kanya ang kalungkutan na dala ng paraisong ito. A

DealThat night, my mom stayed with me in my room. We couldn’t fall asleep. She just sat beside me as I lay down in the bed. Mom softly brushed my hair with her hand. It was soothing. I almost forgot about Kahel. Thankfully, Manang Maria is taking care of him for the night.“I knew for sure something bad happened to you. But I’m not forcing you to tell me. Take your time, anak. And when you’re ready, we’ll make sure they get punished.” She promised.I can already taste wrath in her words. But I did not speak. I want to but I don’t know where to start. Besides we don’t exactly have that kind of relationship where I can easily tell her things like these. But the way we cried and hugged earlier comforted me a little. It felt as if I have a mom for the first time in years. And we stayed like that until morning....“Anong balak mo?” tanong niya nang bumangon

Free“I was waiting the whole day for you to let me in. I promised Kahel that I’ll take you to him. Baka naiinip na siya sa kakaintay. He’s in the mansion. Can you come with me?”Pinaghalong gulat at konsensya ang mababasa sa mukha niya. I think he’s shocked because I’m letting him see our son. And he feels guilty that he basically made Kahel wait.Nauna ako sa kaniyang lumabas ng opisina, pero inintay ko siya sa tapat ng elevator. He pressed the button for the basement parking. Inaasahan ko nang hindi niya ako isasabay sa sasakyan niya kaya sa main lobby ng building ang pinindot ko sa elevator. Ngunit nang bumukas na ang pinto sa ground floor ay pinigilan niya ‘ko.“You’re riding me with me. Baka mawala ka na naman.” Sa malamig na boses ay sinabi niya.Hindi nalang ako umimik at pinanood na sumara ulit ang pinto. Nang marating namin ang basement parking, nagulat ako sa babeng big

Magkano Ilang minuto rin kami sa ganoong posisyon. Hindi na ‘ko nagulat na siya ang unang kusang kumalas sa yakap na ‘yon. Wala naman siyang sinabi pero tingin ko’y nagpipigil siya ng emosyon. Tila hirap na hirap siya, pumikit siya at minasahe ang ilong. Napahinga ako ng malalim bago humakbang ng isang beses paatras para magkaroon ng distansya sa pagitan naming dalawa. Pinakatitigan ko siya at nang maramdaman niya ang mata ko sa kaniya ay lumaban siya ng titigan sa akin. I lost. “I missed you…” malungkot na saad ko sa isip. Hindi ko magawang bigkasin ng malakas kaya tumalikod na lang ako para tignan ang niluluto niya. Ako na ang tumapos sa nakasalang habang tahimik lang siyang nanonood sa akin. Hindi ko ininda ang paninitig niya kahit pa gustung-gusto ko na siyang yakapin ulit. His intense stare is doing something else in my body. I can feel myself getting lost in the heat. “Curious ka paano ako natuto magluto?” sabi ko habang hinahal