All Chapters of The Moment I Knew: Chapter 31 - Chapter 40

''Its not her job to personally send you the documents, Grey. If you want, I can send my secretary right now,'' I heard Brent's voice inside his Office. May maliit na siwang kasi sa Opisina niya, kaya malinaw ang pagkakarinig ko ng mga salita. He called me here because he said he needed me. Bihira niya akong utusan kaya kahit may itina-transcribe ay inuna ko siyang puntahan. ''I don't understand why you're pushing to get my personal copy of the contract. I already asked my secretary to send you the pdf format! It's been sent twice, can't you f*cking get all your printers fixed?""Hello?" tawag ko para alam niya na nandito na ako. Mamaya ay isipin pa nito nagi-eavesdrop ako sa kanila ni Grey. “I’ll ask her permission first. I don’t really know why you’re doing this, Grey,” Brent ended the call. I guess that’s my cue to fully go inside. “Bakit

I am so embarrassed when I see Grey, the next day. He came into our Company to see Brent, who apparently, is in my cubicle. Hindi ko nga alam kung ano ang trip ni Brent at palagi nang nakatambay sa cubicle ko tuwing wala siyang ginagawa. Napaka-gala, akala mo ay hindi mataas ang posisyon niya dito. “Bakit hindi ka na naman nagdala ng secretary mo, Grey? I am so close to think that you want to see my handsome face personally. This is so not you,” Brent teased his friend. Hindi naman niya pinansin ang kalokohan ng kaibigan, bagkus ay tumingin sa cubicle ko, papunta sa akin. Agad naman ako na nag-iwas ng tingin, naaalala 'yung kahapon. “Why are you here? You have your own Office, Brent,” masungit na puna niya. Right! Iyon na nga din ‘yung kanina ko pa iniisip. Bakit ba kasi nandito itong isip-bata niya na kaibigan? Tumayo naman kaagad si Brent at iginaya si Grey sa Opisina niya. Nakasunod ang t

Kumunot ang noo ko sa sagot ni Grey. Ano naman ang kinalaman ni Brent dito? “What about Brent?” “What about him? He’s your rumoured boyfriend. I hear it almost everywhere in the building.” “You know we’re not together,” mataman na sagot ko sa kaniya. I know I didn’t have to explain it to him nor clear what’s going on between Brent and me, but I felt like I needed to. There’s this voice inside my head telling me I needed to clear this misunderstanding. “I don’t know, Peyn. I know nothing about you now. You’ve completely changed,” masungit na sagot niya taliwas sa malungkot na mga mata. I looked at him longer than normal. Ipinagpatuloy niya ang paglalagay ng cheese tarts but he looked like he’s in deep thought. He said I’ve changed. I did. I did change for myself, at hindi ko expec

“I’m sorry, Grey. Go after Steffi. Si Brent ang kasabay ko,” sagot ko sa maliit na boses. Nakita ko ang pagkadismaya ni Grey. Mabibigat ang hakbang naman ang ginawa ko palayo sa kaniya. Tahimik lang ako buong biyahe, at hindi rin naman ako nagawang kibuin ni Brent. What I did back there keeps on haunting me. Ang malungkot na mukha ni Grey ang paulit-ulit kong naaalala. But whatever it is that’s hunting me, I know I did the right thing. I know I shouldn’t come in between him and Steffi. Kung ano man ang meron kami ni Grey, iyon ay ang pagkakaibigan na hindi ko natanggap dati. Mukhang mas okay naman na magkaibigan na lang kami. We keep on hurting each other back then. Noong lunch naman sa Office noong sumunod na araw ay naabutan ko na naman ang dalawa na nagtatalo. “Akin na ‘yan! Ginawa ‘yan para sa ‘kin!” Brent said, soun

Grey and I spent the night together the next day. Doon ako natulog sa unit niya at sumabay din sa pagpasok niya. We walked along the basement parking, holding each other’s hands. Sabay din kami na nag-lunch, hindi nakasabay si Brent dahil daw sa meetings niya. Noong uwian naman ay hindi niya rin ako nasabayan dahil sobrang busy niya daw. Halos isang buong linggo ko na hindi nakasama si Brent. Noong mga unang araw, tanggap ko na abala lang siya. Kaya lang ay noong umabot na nang isang linggo ay nagduda na ako. I sometimes look for him in his Office at naabutan ko naman siya na tulog minsan o di kaya ay pinaglalaruan lang ang ballpen niya. I didn’t confront him though. Hindi ako tuluyang pumapasok sa opisina niya at mabuti na rin na mukhang malalim ang iniisip niya kaya hindi niya ako namamalayan. Monday morning noong hindi ko na napigilan at pinuntahan ko na siya para harapin. Good thing, Grey had to attend an