All Chapters of The Marriage Interview: Chapter 1 - Chapter 10

Here they go again. Wala na yata itong katapusan. Khalid told himself. This is the 20th times he's been called to come over to their house, and his Mother asking him about coming to this MI thing. AGAIN. Ika-20 beses na siyang nakipag-meet sa iba’t-ibang babae, ngunit lahat nang babaeng iyon ay wala siyang magustuhan, or kahit katiting na paghanga para sa mga babaeng iyon ay wala. He knew himself, he's not a gay or something. He likes someone before but she left him. Not for the other man, but because of some incident happened.Let's stop thinking about her, You're a brave one, mahal. Umiling-iling siya. “So, son? You'll meet her, right?” Maingat na tanong sa kanya ng ina na nag-pawala sa kung anong iniisip niya. Binalingan niya ito saka tumingin din sa tatay niyang nag-aabang din ng isasagot niya sa tanong ng ina. He sighed, “Mom, I know her.” Napatigil siya sa pagsasalita ng makitang tila kinikilig ang ina sa sinabi niyang kilala

Nang marinig na nagri-ring ang kanyang telepono, agad na kinuha iyon ni Khalid.  Agad na nakita niyang ang kan'yang ina ang tumatawag.  Katatawag ko lang, ha? Anang isip niya.  Nang umalis kasi siya sa bahay ng mga magulang niya kanina. Napaisip siya.  Kaya naman nang makarating sa sariling condo niya ay agad niyang tinawagan ang ina at sinabing h’wag pilitin o madaliin ang katatagpuin niyang babae. Tinakot niya pa ang mga itong susunugin ang bahay ng mga ito pag pin-ressure ang babae.  Kaya nagtataka siya na tumatawag ang ina niya ngayon.  Sinagot niya ito, “Yes, Mom?” aniya.  “Ayy. Good evening rin, son.” His Mom tsked.  Napailing siya, “Good evening, Mom. What is it? Kung pipilitin niyo akong pumayag na pilitin si Abigail, my answer is no,” agad niyang paalala sa ina, “I told you, susunugin ko talaga ang bahay niyo kapag pinilit--”  “Alelie said that ‘I'm not press

4 PM nang makarating si Alelie sa Cafe Innamorata. Habang nasa labas ng Cafe, sinubukan niyang silipin ang loob nito mula sa labas.  “Narito na kaya siya? I mean, sabagay maaga pa. Bakit ba ang aga ko?” Naiiling na tanong niya sa sarili.  Huminga siya nang malalim, at nang pag-buksan siya ng pinto ng guard, dahan-dahan niyang pinalibot ang mata.  Her heart beat suddenly went so fast na halos makalimutan niya na ang paghinga. Her eyes found the man she came here for.  “Narito na siya?” Tanong niya sa sarili.  Dahan-dahan din siyang naglakad palapit dito at napansin niyang nakayuko ito at tila may iniisip.  Umupo siya sa harap nito.  Nang maramdaman siguro nitong may umupo sa harapan ng mesa ay agad itong nag-angat ng tingin sa kanya.  Pansin niya ang pag-tigil nito sa kung ano mang sasabihin sa kanya.  Bakit ba ganyan siya makatingin? tanong ni Alelie sa sarili

“For me, marriage means not to hide anything from the person you're marrying with, Abigail. Don't worry,” Napatingin siya sa binata. “I owned a house near my parents house. I bought it with the idea of marrying the first woman whom I believed to stay with me for as long as we can. But, sadly, she left me.” Pag-kuwento nito.  She was shocked because of what he said. Paano nito nagagawang i-kuwento sa kanya ang nakaraan nito ng gano'n kadali?  Alam niyang masakit para ritong sariwain ang nangyari.  She left him? Who? His soon-to-be bride? Alelie’s mind was messing with her.  Guilt, worry and pain for him is what she's feeling right now.  Dapat ay hindi na lang siya nagtanong pa rito kung pang-ilan na siya!  “I'm sorry. Dapat hindi na ako nagtanong.” She said, still guilty.  Umiling ito, “I won't mind telling you this, anyway. It's all in the past.” anito.  Tumango siya. Napa

Isang maleta lang ang nilagyan ni Alelie ng mga iilang gamit niya. Hindi niya dinala lahat dahil alam niyang ikatataka iyon ng mga kaibigan niya. And because of that, ito silang dalawa ng binata sa kitchen ng condo niya. Siya na nagluluto ng panghapunan nila at ang binata na nakaupo sa harap ng island counter at nagrereklamo tungkol sa maletang dadalhin niya. “Why don't you just bring all your stuff to my condo, Abigail? Bakit isang maleta lang ang dadalhin mo? Malaki ang condo ko, dont worry.” he pouted like a girl at natawa siya dahil do'n. “Khal, baka nakakalimutan mo? Hindi ko pa nasasabi sa mga kaibigan kong baliw ang tungkol sa pagtira ko sa condo mo simula bukas.” aniya sa binata at tinakpan ang ulam na niluluto niya para pakuluan. Hinarap niya ito. Nakapalumbaba ito at napailing siya. Kung mag-usap sila, kung magreklamo sila sa isa't-isa, akala mo ay matagal na silang nagkasama at magkakilala. Komportable akong