The Marriage Interview 9

Isang maleta lang ang nilagyan ni Alelie ng mga iilang gamit niya.

Hindi niya dinala lahat dahil alam niyang ikatataka iyon ng mga kaibigan niya.

And because of that, ito silang dalawa ng binata sa kitchen ng condo niya.

Siya na nagluluto ng panghapunan nila at ang binata na nakaupo sa harap ng island counter at nagrereklamo tungkol sa maletang dadalhin niya.

“Why don't you just bring all your stuff to my condo, Abigail? Bakit isang maleta lang ang dadalhin mo? Malaki ang condo ko, dont worry.” he pouted like a girl at natawa siya dahil do'n.

“Khal, baka nakakalimutan mo? Hindi ko pa nasasabi sa mga kaibigan kong baliw ang tungkol sa pagtira ko sa condo mo simula bukas.” aniya sa binata at tinakpan ang ulam na niluluto niya para pakuluan.

Hinarap niya ito. Nakapalumbaba ito at napailing siya.

Kung mag-usap sila, kung magreklamo sila sa isa't-isa, akala mo ay matagal na silang nagkasama at magkakilala.

Komportable akong kasama siya. Anang isip niya. I don't care about the days, months or years. Masaya siyang kasama kahit unang araw ko pa lang siyang nakasama. 4 hours to be exact. Anang isip niya.

“Magtataka ang mga iyon kapag wala akong gamit na ititira rito.” paliwanag niya sa binata.

Tinitigan siya nito, “Why not tell them now?” anito na ikinatanga niya rito.

Pinatay niya ang stove nang makitang okay na ang niluluto saka muling hinarap ang binata.

“Khal, hindi mo kilala ang mga iyon. Ako, okay lang na gisahin nila ako kung sasabihin ko sa kanila,” She sighed. “Pero ikaw, hindi ka nila titigilan. Lalo na ni Charisse, huhukayin no'n kahit gaano pa kalalim ang pinagbaunan mo ng mga tungkol sa'yo.” aniya rito.

He sighed, “When are you planning to tell them, then?” Nangungusap ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya.

Ngumiti siya rito, “Soon, Khal. Soon but for now let me keep this from them, okay? I promise you, I'll tell them soon. Baka nga kahit hindi ko sabihin malaman na lang nila.” aniya at napailing.

Knowing her two gals, madali lang sa mga ito ang makabasa ng sitwasyon.

“What?” Tanong nito na ikinatingin niya rito.

“Khal, my friends has the capability of finding something fishy just by a look. For sure akong kapag nakita nila tayong magkasama, o ako kapag bigla na lang ako namula or lutang o hindi makasalita, alam na nila ang dahilan. It's either may nagawa akong masama sa taong makikita nilang kasama ko o may namamagitan sa amin. Promise, grabe ang mga iyon.” She smiled.

Hindi ito nagsalita. Mukhang nakukuha na nito ang gusto niyang sabihin.

“And about my stuff, Khal. Kailangan ko talagang mag-iwan dito ng gamit ko,” aniya, “Ngayon pa lang magpapaalam na ako sa'yo, a? May mga oras, araw o panahon na bigla-bigla na lang na narito kami sa condo ko.” aniya.

Nang marinig na okay na ang kanin, tumayo siya at inayos ang lagayan para lagyan ng kakainin nila at nilagay iyon sa lamesa.

Habang nag-aayos siya, narinig niyang nagsalita ang binata.

“So? You're saying?” anito at naramdaman niyang lumapit na ito sa mesa at umupo sa harap no'n.

Nilagyan niya ng plato ang harap nito.

“I'm saying na minsan, kapag narito sila sa condo ko,” Umupo siya at tumingin sa binata, “Hindi muna ako uuwi sa condo mo, okay lang ba?” tanong niya rito.

Kita niya ang gulat sa mata nito.

Siguro, dahil hindi nito inaasahan na magpapaalam siya tungkol sa mga ganoong bagay.

She wanted to, that's why.

“You're asking for my permission?” tanong nito sa kanya.

Nginitian niya ito saka tumango, “Titira na ako sa condo mo kasama ka. And, you are officially my fiancé now. May karapatan kang mag-desisyon para sa akin.” aniya at nilagyan ng pagkain ang plato nito.

Ganoon din ang ginawa niya sa sarili.

Tumingin siya rito ng hindi ito sumagot sa sinabi niya at nakita niya itong sa ibang direksyon nakatingin.

Sinundan niya kung saan, wala naman siyang makita.

“Khal?” Takang tawag niya rito.

Hindi ito sumagot.

“Hey, ano ba'ng tinitingnan mo?” Tanong niya rito saka muling tumingin sa tinitingnan nito, wala naman siyang makita, “Umayos ka ng upo. Kakain na,” aniya rito.

She saw him inhaling some air bago siya nito nilingon.

“Okay ka lang?” tanong niya rito. Tumango ito. “Okay lang ba sa'yo na minsan hindi ako uuwi sa condo mo?” Tanong niyang muli rito.

“Yes, of course.” sagot nito na ikinataka niya.

Ang tipid bigla sumagot ng binata. Tumango siya rito kahit na naguguluhan pa siya sa inaakto nito at nagsimula na siyang kumain ganoon din ang binata.

Nang matapos na siyang kumain at tatayo na sana para ilagay ang pinagkainan niya sa lababo, nagsalita ito.

“W-wala ka naman s-sigurong napupusuang lalaki s-sa school mo, t-tama?” tanong nito na ikinagulat niya.

Parang ang hirap para ritong itanong sa kan'ya ang mga salitang iyon.

Umiling siya, “Wala po.” sagot niya rito.

Alam naman na kasi niya kung bakit nagtatanong ito, syempre fiancée na siya nito kaya may karapatan itong magtanong nang ganoon sa kanya.

Panget naman kasing tingnan kung may boyfriend nga siya tapos pumayag siyang maging fiancée ng binata.

Lalaki ito, maaring maapakan niya ang ego nito pag nagkata-

“Thank god you don't have any of those. I can easily get jealous, baby. I swear. Ayokong may kaagaw.” anito na pumutol sa mga iniisip niya.

Ramdam niya ang pag-akyat ng dugo niya sa mukha at ang mabilis na pag tibok ng puso niya na parang sasabog ito ng wala sa oras.

Bakit parang natutuwa ang puso niya sa sinabi nito? Ano naman kung seloso ito? Parang mas gusto niya na ganoon ang lalaki dahil sa kanya.

“Stop it,” Bulong niya at napayuko. Alam niyang narinig nito ang sinabi niya. Kaya nagpatuloy pa siya, “Stop making my heart beat faster, Khal. Stop making me blushed,” aniya saka inangat ang tingin niya rito, “Ikaw ang unang lalaking nakalapit sa akin nang ganito. Nakilala ng parents ko. Nakapasok sa loob ng condo ko,” Pumikit siya at huminga ng malalim, “Ikaw ang unang lalaking nagparamdam sa akin ng ganito. H'wag mo akong sanayin kung sa huli mawawala ka.” aniya saka muling dumilat ang nakasalubong ng mata niya ang mga mata nito.

Marami na siyang nababasa at napapanood na ganito. Sa una lang ganito. Sa una lang masaya tapos mawawala nalang bigla sa tabi ng babae ang lalaki kasi may nahanap ng iba o ayaw na sa kanila.

“I'm afraid I can't do that, Abigail. I want to keep making your heart beat fast and making you blush,” Kinuha nito ang kamay niyang nasa mesa at hinawakan, “Hindi ko hahayaang may makalapit pa sa'yong ibang lalaki bukod sa akin. Hindi ko mapapayagang may makilala pang ibang lalaki ang mga magulang mo at mas lalong hindi ko mapapayagang mayroon pang makapasok na ibang lalaki rito sa condo mo, kung hindi naman ako.” Sagot nito sa mga sinabi niya saka tumingin ng diretso sa mga mata niya, “I asked you to be my fiancée and to live with me because I intend not to leave your side for the rest of my life. Hindi ako mawawala sa tabi mo, Abigail. So, promise me you'll do the same thing, too and never leave my side.” anito at hindi siya makapaniwala sa nakitang sinseridad sa boses at sa mga mata nito.

“I even claimed you as mine even though you're not officially mine, earlier. Just please, be with me. I'm not planning to run away from you. I'm not crazy,” he said and that makes her heart beat went crazy and as she stared at the man beside her, she feel like her heart is about to explode.

“Abigail.” Pagtawag nito sa pangalan niya nang makitang umiwas siya ng tingin.

Hindi na niya kaya. Pakiramdam niya ay sasabog na ang puso niya sa mga sinasabi ng lalaking kasama niya ngayon.

“Shut up for awhile, Khal. Let me calm my heart, first.” Pag-amin niya rito.

Magsisinungaling pa ba siya? Halata at kitang-kita naman na sa mukha niya ang ibedensiya kung ano man ang nararamdaman niya ngayon.

“Okay ka na b-”

“I said shut up for awhile, Khal!” She hissed still calming her heart.

He chuckled. Nilingon niya ang binata at sinamaan ng tingin.

Ngunit mas lalong nag-alburoto sa bilis ng takbo ang puso niya sa ginawa nito.

He kissed her on her cheeks.

“I'm not sorry for kissing your cheeks, baby,” he chuckled, “I'm also thinking of kissing your lips. So, I'm not sorry for kissing your cheeks.” anito saka umiling.

“Khal.” saway niya rito.

Tumayo lang ito at niligpit ang kinainan nila saka dumiretso sa lababo at hinugasan ang mga ito.

Pinanuod lang niya ito habang pinapakalma niya ang sarili.

“Look, baby. Alam kong pumasok na rin sa isip mo kung bakit ganito ako. Kung bakit ganito ang mga sinasabi ko,” anito habang hinuhugasan pa rin ang mga pinggan, “Na unang kita mo pa lamang sa akin ay ganito na ako makabakod sa'yo.” anito at hindi niya maiwasan ang hindi titigan ang likod nito.

Kahit ang likod nito ay mukhang pang mayaman. Napailing siya. Sobrang puti rin ng kutis nito. Mas maputi pa nga yata ito sa kanya.

“I hope you don't mind me being like this.” anito na ikinangat ng tingin niya rito mula sa likod nito.

Nakatingin na pala ito sa kanya. Nilingon na pala siya nito habang nakaharap pa rin sa lababo.

“Abigail, the night when I first saw you. I really thought you were crazy. A beautiful crazy, I mean.” he chuckled. Tila may naalala ito samantalang siya ay nagtataka sa sinabi nito.

The night when he first saw me? When was that? tanong ng isip niya.

“'Yon din ang unang beses na muling bumilis ang tibok nito,” anito at humarap na sa kan'ya at itinuro ang sariling puso nito, “Akala ko hindi na ito titibok o kikilala ng iba simula nang mawala sa akin ang unang babaeng minahal ko. But, I was wrong,” he smiled, “This,” tinuro nito kung nasaan ang utak, “and this,” saka ibinalik sa puso nito, “wanted to see you again after that night. You occupied my mind and you made my heart beat again since that night.” anito.

She blinked. Hindi siya makapaniwala sa naririnig dito. Kailan siya nito nakita?

“Those weird words you said that night,” he chuckled then shrugged, “Akala ko hindi na kita makikita. Not until my parents mentioned your name. Nakilala ko agad dahil narinig kong sinabi mo 'yon nang gabing iyon,” anito.

“So, I hope you don't mind me being like this, Abigail. I hope you stay with me. I hope you stay by my side whatever happen.” anitong muli.

Gusto niya pang marinig ang kuwento kung paano at kailan ang gabing sinasabi nito.

Hindi niya kasi maalala.

Pero mukhang wala ng balak ituloy ng binata ang kwentong iyon.

Tumango siya rito, “I like you that way, Khal. I won't and I'll never mind. Don't worry.” She smiled to him.

What she said was true. She meant it. Wala siyang pakialam. Nakikita naman niyang mabuting tao ang lalaki.

Siya nga dapat ang mamroblema, e. Kilala ang pangalan nito bilang modelo.

“The question is will you still be fine after this, Khal?” Tanong niya rito.

Kumunot ang noo nito, “What do you mean?” tanong din nito.

She smiled at him, “You're a model, Khal. Kung ako nga kilala kita bilang modelo, ang ibang tao pa kaya?” aniya, “You have a precious name. And now, you're engaged. Paano kung malaman iyon ng publiko? Sige nga?” Hamong tanong niya rito.

Naglabanan sila ng tingin, “I don't care about them, Abigail.They're not you. So, why would I care?” anito na ikinagulat niya.

What the? Anong sinasabi ng isang 'to? Hindi ba niya iniisip ang image niya? tanong niya sa sarili.

“Khal. I'm talking about your image, okay?” aniya rito.

He shrugged, “Baby, hindi naman sila ang nagpalaki at nagluwal sa akin sa mundong ito,” anito. “And, if you were thinking about my agency? Nah, my friends will surely understand.” Puno ng kasiguraduhang sagot nito sa kanya.

Fine. Wala na akong sinabi! sigaw ng isip niya.

Umiling na lang siya at nakita niya itong ngumiti sa ginawa niya.

“So, promise me now. You won't leave my side, Abigail. Hindi ka aalis sa tabi ko kahit ano pa'ng mangyari.” ulit nitong paalala sa kanya.

She smiled genuinely while looking at him straightly in his eyes.

“I promise not to leave your side, Khal. Kung may bigla mang maging dahilan at nararamdaman mong aalis ako, remind me of my promise. Ipaalala mo sa akin ang pangako kong ito ngayon sa iyo,” Saglit siyang tumigil, “I promise you, I'll stay with you no matter what.” Pagtatapos niya.

Nakita niya ang saya sa mga mata ng binata dahil sa sinabi niya.

Ipinapangako niya na kung sakali mang mangyari iyon, hindi siya aalis sa tabi ng binata.