The Marriage Interview 2

“How can I ask my own daughter to do that, Jerome?” Tanong ng Mommy niya. Ano'ng ibig sabihin ni Mommy?

“I do know what you feel, My Ara. Kahit naman ako.” Sagot ng kan'yang ama. What?

May nangyayari ba? Alelie asked herself.

“Ano'ng gagawin natin? Hindi pa ba nahahanap ang gago mong sekretarya?” Galit na tanong ng kanyang ina.

Dad’s secretary? Mr. Conselo? Why?

“Not yet, my Love,” Sagot muli ng kan'yang ama.

Something's wrong. And I feel like it's about our company. What the hell is happening, really?

And, they're talking about me. Ano ba'ng ibig sabihin ni Mommy?

“I already talked to Kalvin. He said his always open to help us.” Pag-patuloy ng ama niya.

Kalvin? Who's Kalvin? Tanong niya sa isip nang hindi makilala ang pangalang binanggit ng ama.

“And?” Her Mom asked.

She heard her Dad sighed, “Pero wala silang hininging kapalit. Maybe, it's because of what happened before.” Paliwanag ng ama.

Happened before? Ano ba'ng nangyari before? Tanong ni Alelie sa sarili.

“That's it?” Her Mom.

“You know their son, Ezrael, right?” Tanong ng ama niya sa ina.

Ezrael? Bakit parami yata nang parami ang pangalang binabanggit ni Dad? Sino ba ang mga iyon? Tanong niya sa sarili.

“Yes. What's with him?” She heard her Mom asked.

Her Dad sighed again, “I told Kalvin that, if they want, I can ask our daughter Alelie, ” Paputol-putol na salita ng ama niya, “I told them that, I can ask our daughter if she wants to be engage and marry their son, Ezrael.” anang ama niya na naging dahilan para hindi siya makahinga sa kinatatayuan niya.

M-marry, who?

“Jerome,” Ang boses na iyon ng kan'yang ina ang nagpabalik sa kan'ya.

Bumuntung-hininga ang kan'yang ama, “I know, My love. Hindi naman sila pumayag agad. Ayaw nilang pilitin ang anak natin. Their son, Ezrael said, they should ask Alelie’s opinion first before anything else. Ayaw nilang ipilit kay Alelie ang anak.” Napabuntung-hininga ang ama.

“My baby. She's still a baby, Jerome.” ani ng kanyang ina.

Halos hindi niya alam ang gagawin sa labas ng pinto. Engage. Marriage. 'Yon lang ang paulit-ulit na pumapasok sa isip niya.

And, that's because of their company.

My opinion? Tanong niya sa sarili.

“I know, my love. I know. Kaya gusto ko sana kasama kita kapag tinanong ko ang anak natin. Kapag ayaw niya, it's okay. Walang problema ro'n.” anang ama.

Tumango ang kan'yang ina, “I'll be with you.” anang ina niya.

“Ang totoo n'yan, My love. Dapat ay bukas sila magkikita. Ang kaso pagka-alis daw ni Ezrael sa bahay ng mga magulang nito, tumawag raw ito agad,” her Dad sighed. “He told his parents not to pressure our daughter. Nanakot pa itong susunugin ang pamamahay ng mga ito kapag pinilit nila ang anak natin,” then her Dad chuckled, “Nakakatuwa na ganoon ang mindset ng anak nila. Marunong rumesto. 'Yon nga lang nambabanta namang manununog nang bahay,” natatawang pag-komento nang Daddy niya.

Laglag ang pangang nakikinig si Alelie sa labas ng pinto.

What the? Threatening his own parents for me? And with that thought, Alelie’s cheeks reddened.

“He's a catch and a perfect husband, Jerome.” May galak sa boses na sabi na kanyang ina.

A catch and a perfect husband? Alelie thought to herself.

“He is. Sana nga ay magustuhan siya ng anak natin. Khalid Ezrael is a good guy.” anang ama niya.

Khalid Ezrael? Khalid Ezrael, who? tanong ng isip niya. Sino ba'ng Khalid at Kalvin, wait!

Khalid Ezrael Allada? The freaking model? W-What?

Sinilip niya ang mga magulang at nakita niya ang mga itong nakangiti habang pinag-uusapan ang lalaki.

“Ezrael and his friends managed to built a modeling company and made it fly on their own will. Nasa dugo na nga yata,” May bahid na paghanga ang boses ng ama niya habang binabanggit nito ang pangalan ng lalaki.

Oh my!

This isn't good for me at all. Paano kung malaman nila Charisse at Sharmaine kung anong kalagayan ko. Kilala nila ang Khalid na iyon!

Nang mapansin na tila tahimik na ang nag-uusap sa loob. Pinalipas muna niya ang limang minuto saka lang siya kumatok.

“Mom? Dad? Can I come in?” Tanong niya na hindi ipinahahalata sa mga ito na may narinig siya at mas pinaiging pakalmahin ang boses niya.

“Yes, baby. Bukas 'yan,” her Mom answered.

Binuksan niya ang pinto at sabay na ginawaran ng ngiti ang mga magulang.

Lumapit siya sa mga ito.

“Uhm, Mom? Dad? I just wanna ask you both about something.” aniya sa mga ito.

Nagka-tinginan muna ang mga magulang niya saka ngumiting sabay sa kanya.

“Of course, Baby. What is it?” Her Dad smiled.

Tumango siya, “Is there something wrong going on in our company? May maitutulong po ba ako?” Kalmado niyang tanong sa mga ito pero ang mga ito ay nagpalitan lamang nang tingin sa tanong niya.

Hindi niya kayang hindi magtanong, “Mom, Dad, I overheard your conversation. Just tell me, makikinig ako. Dumaan lang sana ako rito para kuhanin ang iilang libro na nadala ko rito mula sa condo ko,” Saglit siyang tumigil at tiningnan ang dalawa, “Explain it to me. May nangyari po ba sa company? Ano po ba'ng ginawa ni Mr. Conselo? And, and, what about the guy named, Khalid?” Maingat niyang tanong sa mga ito.

May pag-aalangan sa mga kilos ng magulang niya na parang iniisip kung sasabihin ba sa kanya ang lahat.

“Mom,” aniya sa kan'yang ina saka bumaling sa ama, “Dad, please.” Pakiusap niya sa mga ito.

Oo nga at narinig niya, pero alam niyang hindi iyon ang buong kuwento. So, she wanted to ask for more and to know more.

Especially, the MI or something like Marriage kemeng narinig niya.

“Uhh, come here take a sit.” Pag-aya ng kan'yang ina sa tabi nito.

Agad naman siyang sumunod at umupo sa tabi nito at ngayon ay kaharap na niya ang kanyang ama habang nasa tabi niya ang ina.

“So?” pagsimula niya.

Napansin niya ang paghingang malalim ng kanyang ama bago siya nito hinarap ng maayos, “Our company is about to sink, my daughter. And, it's all because of my secretary, Mr. Conselo.” at kinuwento nito sa kanya ang lahat kung paano at bakit nangyari iyon sa kumpanya.

Napasandal siya sa sofa saka napapikit ng mata at dalawang bagay lang ang tanging pumasok sa isip niya.

Her parent's company that about to sink and her opinion about marrying the cutest handsome model slash owner of a modeling agency, Khalid Ezrael Allada.

The thought of marrying the guy, her face reddened. At hindi iyon nakaligtas sa paningin ng mga magulang.

“Alelie, darling.” Ang boses ng ina niyang iyon ang nagpamulat ng mga mata niya.

She looked at her Mom, looks like her Mom was amazed by her, or it's because, she was blushing.

And, her Dad looks confused.

“Hija, please tell me, you're not blushing because of that guy.” Pakiusap ng ama.

Nginitian niya ito saka umiling habang sinasagot ang tanong nito. “Really, Dad? You want me to tell you?” Tanong niya sa ama, “I'm thinking of him right now, so, yeah. I'm blushing because of him, Dad.” aniya sa ama saka pumikit muli.

“Princess!” Agap ng kanyang ama saka napatayo dahil sa narinig mula sa kanya.

“What, Jerome! There's nothing wrong about a woman, blushing!” Her mom hissed over her Dad.

Napailing na lang siya sa dalawa.

“But, My Ara.” May pagsusumamo sa boses ng kanyang ama na mas lalong nagpailing sa kanya.

“Kanina lang gusto mo magustuhan niya si Ezrael, ha! Ano ba?” Her Mom hissed.

Oo nga. I heard it, too. Anang isip niya saka siya natawa.

Minulat niya ang mga mata at nakitang nakatingin pa rin sa kanya ang kanyang ama.

“C'mon, Alelie Abigail! Oo at sinabi ko nga'ng sana magustuhan mo siya,” nanghihina itong bumalik sa pagkakaupo kaya naman umayos siya ng upo at tumingin dito, “Pero ang bilis naman yata.” Dugtong ng ama.

Umiling siya, “Dad, I do agreed with you that Khalid is a good guy and all. Kilala siya dahil model siya, co-owner ng modeling agency na kinabibilangan niya--according to you, and his parent's name. Dad, I know him. Not, personally but, I know him. Okay?” Tumigil siya sa pagsasalita saka ngumiti sa ama, “And, masama bang magka-gusto sa kanya ng mabilis? Ang cute kaya niya.” aniya sa ama saka nanunudyong ngumiti rito.

“Anak, he's 6 years older than you.” giit pa ng kanyang ama.

Ngumiti siya, “Dad, age doesn't matter.” sagot niya.

Naiiling na napabuntung-hininga na lang ang ama sa kanya.

Muli niya itong nginitian, “So? Okay na ba na namumula ako ngayon, Mr. Jerome Garcia?” Pang-aasar na tanong niya sa ama.

Alam niyang nahihiya ang ama niya kapag siya ang tumatawag rito sa ganoong paraan. Mr. Jerome Garcia.

“Stop it, Darling. Kaya kayo napagkakamalang kumakain ng sili, e. Grabe kayong parehas mamula,” panunudyo naman ng kanyang ina sa asawa.

Agad naman itong sinaway ng kanyang ama, “Stop it, you two.” Saway sa kanila ng ama na namumula pa rin ang pisngi.

Natawa na lang siya at nagpaalam na babalik na ng condo niya.

Pero bago pa siya tumayo upang lisanin ang kinaroroonan nila humarap siya sa mga ito at ngumiti, “This is a secret of mine, Mom and Dad. Pero sasabihin ko sa inyo,” Ngumiti siya sa mga ito ng makitang naguguluhan ang mga ito, “I actually like Khal. I actually admired him. If you want, you can enter my room here and see it for yourself. You'll see a pile of interviewed magazine of him hidden under my bed. So, Dad,” Bumaling siya sa ama. At nang makitang nagaabang ito sa sasabihin niya nagpatuloy siya, “I’ll meet him. Tell him na pumapayag ako sa MI keme at ma-engage sa kanya. Pero h’wag muna kasal. Saka na pag-graduate na ako. Okay?” aniya. Tumango ito nang wala sa sarili.

Tumingin siya uli sa ina bago sa ama, “Don't you also dare to tell him that I like him. Lalo na sa parents niya. H’wag niyong sasabihin. Susunugin ko rin itong bahay niyo kapag sinabi niyo. At gaya ni Khal, I'm threatening the both of you, too.” Pag-gaya niya sa narinig niya sa ama kanina na pagbabantang ginawa ng lalaki sa mga magulang nito.

Nakita niya ang pag-awang ng panga ng mga magulang niya sa narinig.

Natawa siya sa itsura ng mga ito bago h*****k sa mga pisngi nito saka nagdesisyong umalis na.

“Ciao! Bye-bye! ” Paalam niya sa mga ito saka agad na umalis.

Ngiti-ngiti siyang tumungo sa kotseng regalo ng kanyang ama ng mag 18th birthday siya.

“Let's go my baby Abigail. Let me drive you~” Masayang pag-kausap niya sa kotse. She named her car ‘Abigail’.

Nang makarating sa sariling condo ay wala sa sarili siyang umupo sa couch sa loob ng condo niya.

Saka lang muling bumalik sa isipan n'ya ang lahat.

Paano kapag nalaman ito nila Charisse at Sharmaine? Gigisahin ako ng mga iyon panigurado. Naiiling niyang pag kausap sa sarili.

Oh! May nakalimutan siya.

Agad niyang kinuha ang phone saka tinawagan ang ina na agad naman nitong sinagot.

“Yes, my pretty daughter? ” Tanong ng ina niya sa kabilang linya.

Napailing siya sa tawag nito sa kanya.

Pretty my ass. I'm cute! Hoho! anang isip niya.

“Ask, Daddy for me, Mom. Saan ba raw dapat ang meet-up place namin?” Tanong niya at narinig naman niya na ang ama niya ang sumagot.

“Bukas sana iyon, Hija. Cafe Innamorata, 4:30 PM. Kasi alam nilang may klase ka ng hanggang 2PM. Why?” Balik na tanong ng ama sa kanya.

Tumango siya kahit hindi nito nakikita, “Okay.” Maikling sagot niya.

“Okay? Alelie, anak, what do you mean by Okay?” Naguguluhang tanong nito.

“I want you to tell him and his parents as well, that I'm accepting their son.” She cleared her throat to hide that she's nervous as hell by just mentioning the meet-up meet-up eklaboo, “And, also this. This message is exclusively for him only, Dad. Tell him that, ‘I'm not pressured or anything when I accepted my soon-to-be situation with him. So, no need to burn his parent's house or to be an arsonist.’, okay?” She smiled to herself.

Mas pinagdiinan pa niya ang pag-banggit ng bawat kataga, “That's all, thank you. Bye, Dad. Bye, Mom. I love you both,” aniya.

At dahil wala ng sumagot sa kabilang linya. Napailing siya.

Saka niya narinig ang tunog mula sa cellphone niya senyales na naputol na ang tawag.

Great!

Natawa siya ng maisip na hindi na nakasagot ang mga magulang niya dahil sa mga pinagsasabi niya.

That made her laughed.

Napasandal siya sa sofa at tumitig sa kisame.

Cafe Innamorata, 4:30 PM.

Great, my favorite Cafe in town. Anang isip niya na mas lalong nagpa-excite sa kanya.

Napapikit siya. I need to keep this from those crazy brat. Gigisahin talaga ako ng mga iyon.

Sa dami ng iniisip niya, hindi niya namalayang nakatulugan na niya ang pag-iisip sa ganoong puwesto.

Nagising siya dahil sa nag-iingay na cellphone niya. Tiningnan din niya ang oras at napailing ng makitang pa-hapon na.

Simula yata nang mapalitan ang mga mata kong ito, naging mas antuking nilalang yata ako. Haynako. Pagpuna niya.

Pero bakit naman kinailangang palitan ang mga mata ko? Nabulag ba ako ng hindi ko nalalaman? Tanong niya sa sarili. Nahimatay lang naman ako no'n. Puyat lang 'yon. Grabe naman.

Sa tuwing tinatanong niya ang mga magulang kung bakit kinailangang palitan ang mga mata niya noong nalaman niyang inoperahan siya sa mga mata, iniiba lagi ng mga ito ang usapan.

Saka, kamusta na kaya ang magandang babaeng nakita niya no'n pag-gising niya?

Sinagot niya ang tawag nang hindi man lang tinitingnan kung sino iyon.

And, her being the daughter of Mr. Jerome Garcia, at dahil dito siya nagmana, na pati pag-sagot sa telepono ay napakagalang, “Yes, Alelie Garcia speaking. How may I help you.” aniya.

The last sentence came out wrong. Nakalimutan niyang dapat ay patanong.

Well, kasalanan ng tumawag. Natutulog siya, e.

“Nice, Ms. Alelie Garcia. You make me look like your client, co-worker or what. Sorry to interrupt you, Ms. Garcia. By the way, this is Sharmaine Martin.” ani ng nasa kabilang linya.

Dahan-dahan siyang umayos ng upo nang marinig kung sino iyon. Haynako, Sharmaine. Agad niyang minasahe ang leeg.

Magkaka stiff neck pa yata ako. Napailing siya, “What? Why did you call?” Hindi niya pinansin ang tantrums nito sa halip ay nagtanong siya.

She heard Sharmaine tsked on the other line, “Seryoso? Wala bang pangalan ang numero ko riyan sa telepono mo? Nakakainis, a.” Reklamo nito.

Alam niyang totoo ng naiinis talaga ngayon ang kaibigan.

“Look, Shar. I'm sorry, okay? I drifted into sleep on my couch. And, I did answered your call, aren't I?” aniya.

“That's not the point, A. Tsk. Anyway, we'll sleep over in your condo, today.” ani Sharmaine sa kan'ya.

Sleep over here? Sabagay, baka kapag ikinasal na ako hindi na kami makakapag bonding nang matagal. anang isip niya.

Tumango siya sa naisip ngunit agad ding napailing nang mapansing kanina pa niya iniisip na ikakasal siya binatang 'yon, “Fine. And, please, bring some goods. You guys are like a food vaccum when you're here.” aniya.

Sharmaine started whining then she heard Charisse on the other line.

The Villaromano Princess, that's what others say.

Their highschool friends and classmates used to call the two with that title. Both of them had a Villaromano blood and sad to say, both of them had a broken family.

But, still, her friends remains a good person despite of what happened to their family.

My best of friends. She smiled. When I say 'Best', meaning, they always looked after me like I was a kid. As always.

“Don't worry, Alelie-babe. Bibili talaga kami. Itong isa lang naman na ito ang thick face, e.” Rinig niyang sagot ni Charisse sa kanya saka ito tumawa.

“Fuck you.” Rinig niyang mura ni Sharmaine.

Natawa siya. Mga baliw.

“Okay! Take care you two. I'll wait you both here!” Masaya niyang sagot.

At nang matapos ang usapan nila, nagsimula na siyang maglinis ng katawan.

Nalinisan naman na niya ang condo niya kanina bago siya pumunta sa bahay ng mga magulang niya.

So, no worries!