All Chapters of The Hidden Child of Carolina (Filipino Story) : Chapter 81 - Chapter 90

Kabanata 80  Hindi na muli tumawag o nag-text man lang si Yohan sa akin matapos ko siyang hindi sagutin sa kanyang ilang beses na text at ilang beses na tawag.Gusto kong malaman agad-agad at gusto ko na rin magdesisyon. Kung mahal niya ako, siguro tatanggapin ko ang ginawa niya kasi mahal niya ako at mahal ko rin siya. Pero paano kung hindi. Paano kung ang anak ko lang talaga ang habol niya sa akin kaya siya lumapit? O baka naman may iba pa siyang agenda.Kung siya si Miguel, kilala ako ni Miguel. Wala namang namamagitan sa amin ni Miguel bukod sa naka-one night stand ko siya at nabuntis niya ako.Si Yohan. Boyfriend ko. Ilang buwan na kami at masyado nang malalim at seryoso ang relasyon naming dalawa. Tanggap niya ang anak ko at ipinaglaban niya ako sa magulang niya pero ano ba talaga? Nabilog lang ba ako?Iyon ang hindi maalis sa isip ko nang gumabi na. Yakap-yakap ko ang tuhod ko habang nakaupo sa kama. Ang anak ko ay

Kabanata 82  Hindi ko muna ginalaw ang envelope. Hindi ko muna ito pinakialaman dahil natatakot ako. Baka ma-disappoint lang din ako na baka mga papeles lang pala ito ni Yohan sa kompanya niya, pero umaasa ako na baka importanteng dokumento ang narito.“Mommy, bakit hindi na po pumupunta si Daddy? Ayaw na ba niya sa atin?”Natauhan ako sa aking pag-iisip nang gumapang ang anak ko sa kama patungo sa akin. Ngumuso siya at kitang-kita ko ang lungkot sa kanyang mata.“B-Busy lang ang Daddy mo, anak.” Hinaplos ko ang kanyang pisngi. “Huwag ka nang malungkot. Aalis tayo bukas.”Kumunot ang noo ng anak ko. “Saan po tayo pupunta?”Pinisil ko ang kanyang pisngi. “Pupunta tayo sa Tita Trixie mo!”Nagliwanag ang mata ng anak ko at napatalon-talon pa siya sa kama. “Talaga po, Mommy?”Tumango ako. “Yes. Tayo naman ang babyahe para kay Ti

Kabanata 84  Ilang linggo ba ang titiisin ko bago ko siya makita ulit? Christmas? Nangilid ang luha sa aking mata. Sana sabihin niya na lamang ang sekreto niya. Mas nasasaktan ako na hanggang ngayon ay tinatago niya. He is Miguel. Bakit ba ayaw niyang aminin man lang? Hindi ko rin naman siya makonpronta dahil na rin sa pagdadalawang-isip at baka isang pagkakamali lang pala.“Sa isang pribado na restaurant tayo. Nagbayad ako para sa atin lang.”Umawang ang labi ko sa sinabi ni Trixie. Karga-karga ko ang anak ko habang nakasakay kami sa elevator. Dala-dala ko ang envelope na hindi ko pa alam ang laman. Kinakabahan ako. Tingin ko ay baka may malalaman ako na ikababagsak ko.“Relax, Fiona. Ramdam na ramdam ko ang kaba mo,” ani ni Trixie nang nakalabas kami.Inayos ko ang sombrero ko at hinawakan ako ni Trixie sa palapulsuhan dahil siya ang magdadala sa akin sa lugar na iyon.**“S-S

Kabanata 86 Namimilog ang mata ko habang unti-unti akong yunuko upang pulutin ang papel na laman ng envelope. Nanginginig ang kamay ko na kinuha ito at tiningnan at tahimik na binasa ang laman.Tumulo ang luha sa aking mata at halos maubusan ako ng hininga nang nakita ko.99.9%“T-Trixie…” Tinakpan ko ang bibig ko upang pigilan ang sarili ko na humagulhol. “S-Siya nga…”Tumayo si Trixie at saka niyakap niya ako nang mahigpit. Iyak ako nang iyak. Nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa mga pangyayari. Para akong pinaglaruan.Pina-DNA test niya ang anak ko na hindi man lang nagpapaalam sa akin.Siguro isa ito sa plano niya. Lumapit siya sa akin, sinabi na gusto ako para makalapit sa anak ko. Natatakot na ako. Hindi ko na alam. Baka isang araw, kukunin niya na sa akin si Felecity at maiiwan ako na mag-isa. Iyon ang hindi ko hahayaan na mangyayari.Magsisisi siya kung bakit pa siya puma

Kabanata 88   Lumabas ako ng apartment ni Trixie. Suot ko ay simpleng damit lamang. Maong na pants at V-neck plain shirt. Suot ko ang black na sombrero. Nagmumukha tuloy ako na sasayaw lalo na’t naka-sapatos pa ako. Bahala na. I just want to give my Mom a gift at iyon na iyon. Wala sa plano ko ang makipagkita o ano pa. Good thing na ipinasyal ni Trixie si Felecity nang magkaroon ako ng oras sa sarili ko at hindi ko na kailangan siyang dalhin sa party na iyon. I looked at my wristwatch. It’s already 2 in the afternoon at hindi pa ako nakapag-decide kung ano ang bibilhin ko. Wala akong masyadong pera. Ano naman ang ibibigay ko? Afford naman ni Mommy ang lahat. Hindi ko na kailangang bumili. I sighed. Ano ba talaga ang ibibigay ko? Nasa gitna ako ng Mall, undecided nang biglang tumunog ang phone ko. Bumuga ako ng hangin at sinilip ko ito kung sino ito. Agad kong sinagot at naghanap ako na hindi crowded places.