Lahat ng Kabanata ng The Professor's Bride: Kabanata 31 - Kabanata 40

SUMALAMPAK AKO sa couch nang makauwi kami sa penthouse. Kanina pa halo-halo ang nararamdaman ko. Naiinis, nayayamot, pero higit sa lahat, nalulungkot. Gusto ko na ulit siyang makausap ng maayos. 'Yung hindi pagalit at hindi malamig ang kanyang boses. 'Yung hindi tinipid at paminsan-minsan siyang tumatawa. The hell. It's been only a few hours since he started acting cold pero ito ako, parang nababaliw na. Mas lalo pa akong nalumo nang lampasan niya lang ako sa couch at dumiretso sa kanyang silid bitbit iyong mga pinamili ko kanina. Kahit na nanlulumo ay nakuha ko pa ring magtaka kung bakit niya dinala sa kanyang kwarto ang mga gamit ko.Napasimangot ulit ako. I feel so sensitive these days. Kaunti na lang ay maiiyak na ako. Itinaas ko na lang ang tuhod ko sa upuan para yakapin iyon. Isinubsob ko na rin ang aking ulo dahil sa pagod. My energy got drained. My brain felt so tired. Pakiramdam ko ay nawala na lahat ng lakas sa aking katawan pero ayaw ko pa ring magpahinga. I can't get a

"WHY DID you treat her like that? She's just being nice!" Naiinis kong singhal kay Kevin matapos mapilitang umalis si Karina. Humingi na lang ako ng paumanhin sa kanya but she doesn't seem to care about Kevin's behavior. Medyo napanatag ang loob ko roon pero hindi ko pa rin kokonsintehin ang unggoy na 'to. "Nah. I don't like her," walang kwenta nitong sagot. "You don't have to like her to treat her with your slightest respect." I glared at him. "Kinausap mo sana nang mahinahon," "Mukang wala lang naman sa kanya 'yun eh, hayaan mo na!" Napailing na lang ako sa ugali niya. He's really hard headed. He's acting like a spoiled brat most of the time at gusto na palaging nasusunod ang kanyang gusto. Saan ba nagmana ito? "Bahala ka nga, huwag kang susunod sa'kin," But of course, sumunod pa rin siya. Nakita ko pa ang pagsunod ng tingin sa amin ni Ryland pero hindi ko na lang iyon pinansin. Dumiretso na ako doon sa pwestong itinuro ko kanina. "Bakit dito?" "Ano'ng pake mo?

Heira LevesqueNAGISING AKO dahil sa malambot na bagay na dumadampi sa buong muka ko. I slowly opened my eyes to meet the blue orbs of my husband. I still get drowned by it even until now. "Good morning, beautiful," I smiled upon hearing those words. Mas lalo akong yumakap sa kanya habang nakasandal naman siya sa puno. Dito na kami nakatulog pareho. I didn't have plan on going back to the site without him. Sinubukan ko siyang kombinsihin na bumalik na pero mas gusto n'ya raw dito para makasama n'ya ako."Good morning, handsome." My body vibrated when he chuckled. Nakasandal ang katawan ko sa ibabaw niya kaya komportable pa rin ang tulog ko. He kissed my lips again. Napapikit kaagad ako roon. Nakadampi lang iyon at hindi gumagalaw and I find it really sweet. "Let's go back to the site, baka gising na lahat at hanapin tayo," ani ko."How? You're hugging so tight, I can't move." Bumitaw naman kaagad ako sa kanya at umayos ng upo. Namumula na ang pisngi ko na tinawanan niya lang. "

BINAWI KO ang aking kamay mula sa kanya at akmang tatalikuran ko na siya ngunit humarang ulit ito sa kin."Saan ka na naman pupunta?" Mariing tanong nito."Babalik na ako sa tent, gusto ko nang magpahinga," mahina kong sagot dito."Pwede bang sagutin mo muna ang tanong ko? Saan ka nanggaling at bakit hindi ka nagpaalam?" Paalam? Hindi ko alam na alam niya pala ang salitang iyon."Tyson, gusto ko nang magpahinga," diin ko rito.Huminga naman siya ng malalim at saglit na tumingala sa langit. Nang ibalik niya ang tingin sa akin ay malambot na and ekspresyon no'n."Okay, ihahatid na kita," he said softly."Hindi na, kayo ko mag-isa.""Ang paa mo? Ayos ka lang ba?" Mahina nitong tanong.Saglit kong ibinaba ang tingin sa aking paa. Naroon pa rin ang piraso ng tela na itinali ng ginang kanina. Nakasuot ako ng sapatos pero niluwagan ko ang sintas nito para hindi maipit ang paa. I sigh. "Ayos lang, hindi naman masakit,"Isang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang bigla akong lumutang sa ere.

I KNOW he couldn't believe what he just heard from me. Bakas iyon sa ekspresyon sa kanyang muka. I may look insensitive for telling him that straight to the point but I must tell him right away. Ayaw kong umasa pa siya. "W-What? H-How?" Nakita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata. Inilabas ko ang aking kwintas na tintago ko sa aking damit. I showed him its pendant... my wedding ring."It's been a few months already, Ty. I got married... I married the man my grandfather wanted to." Mahina kong sagot dito.Napaatras siya kasabay ng pamumuo ng luha sa kanyang mga mata. He gulped. Sinubukan niyang ibuka ang bibig pero tila hindi niya mabuo ang kanyang salita."I'm sorry..." iyon na lang ang nasabi ko. I feel sorry for the pain I've caused him."P-Pero nandito na ako... I promised your grandfather. I promised to work hard to be deserving of you... para ako na lang ang piliin niyang ipakasal sa 'yo," garalgal nitong wika."Ikaw lang palagi ang nasa isip ko habang nagsisikap... Ito na ako,