All Chapters of Maid for You (Hiding Series #2): Chapter 1 - Chapter 10

Yngrid "Yngrid, takbo!" Rinig kong sigaw ni Papa at basta na lamang hiniklat ang braso ko para makaalis sa lugar na tinatakasan namin ngayon. Kahit puno ng luha ang mga mata ko. Kahit nahihirapan na akong makasagap ng hangin ay pinilit ko pa rin ang sarili kong makasabay sa pagtakbo. Miski ako ay ramdam na ramdam ko na ang pagod ni Papa pero hindi kami puwedeng sumuko. Papatayin nila kami. Ang mga damit namin ay sira-sira na dahil sa mga sumasabit na mga sanga ng puno. Ang paa namin ay puro sugat at putik dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan. Ang itsura namin ay napupuno na ng dugo dahil nadaplisan kami ng bala ng baril. Sampung taon pa lamang ako ay ngayon ko lamang nararanasan ang makipaghabulan kay Kamatayan. Hindi ko alam kung ano ang pakay nila sa amin at hindi masabi sa akin ni Papa dahil bata pa raw ako at hindi ko pa naiintindihan ang nangyayari sa paligid ko. Nabigla na lamang ako ng bumagsak ang maliit kong katawan sa lupa. Napatingin ako kay Papa na ngayon ay impit na

Yngrid "Devron Heize Montecillo." Muli kong sambit sa pangalan niya ng makaalis na si Manang Lordes sa kwarto. Napatango pa ako at inayos ko muna ang mga gamit ko. Infairness mabango at maganda ang pangalan. Sa pangalan pa lang ay gwapo na paano kaya kapag nakita ko na ng personal? I mean, nacurious tuloy ako sa mukha ng Amo ko. Totoo kayang gwapo o baka naman sa pangalan lang? Imbis na problemahin kung ano ang mukha ng magiging Amo ko ay pinokus ko na lamang muna ang sarili ko sa pag-aayos ng mga damitan ko. Nang masiguro kong ayos na ay nilagay ko na sa ilalim ng kama ang maleta ko at tumayo. Sinuyod ko pa ang kabuuan ng kwarto ko at natigilan ako ng makita kong may cctv pa lang nakakabit at nakatutok ito sa direksyon ko. Ibig sabihin ay nakikita nila kung ano ang ginagawa ko sa loob at labas ng kwarto. Grabe parang nasa palasyo talaga kami. Miski ang uniform ng mga maid ay talagang elegante. Ang iba kasi ay parang basta-basta na lang. Pero itong uniform ko ay talagang may kumik

Yngrid SABOG AKONG GUMISING NGAYONG UMAGA. Nakatulala lamang ako sa kisame ng kwarto dahil hindi ko makalimutan ang nangyari kahapon. Hanggang ngayon ay amoy na amoy ko pa rin ang pabango ni Señorito. Masyadong nakakaadik ang amoy niya. Mabilis ko namang sinampal ang sarili ko dahil kung ano-ano ang naiisip ko kay Señorito. Nang tingnan ko ang oras ay napabangon na ako dahil malapit nang magalas-otso, baka malate ako. Kaya malakas kong pinilig ang ulo ko para mawala ang mga iniisip ko. Kailangan kong mag-focus sa trabaho lalo na at nandito na ang Amo ko. Nang maligo na ako ay mabilis naman akong nagbihis ng uniform ko. Kinuha ko naman ang blower na nakalagay sa drawer ko para patuyuin ang buhok ko. Sosyal din pala kaming mga katulong dito. Lahat kami ay kumpleto sa gamit. Parang hotel na nga itong kwarto namin dahil sa laki at linis nito. Hindi na talaga ako magtataka kung bakit nagtatagal ang mga kasamahan ko dito. Nang makita kong tuyo na ang buhok ko ay pinuyod ko na ito at na

Yngrid MALAKAS AKONG NAPAUBO ng maramdaman ko ang paglabas ng napakaraming tubig na nainom ko ng mahulog ako sa pool. Ang kaninang naninikip kong dibdib na nawalan ng hangin ngayon ay naging maluwag na. Miski ang tibok ng puso ko ay bumalik na sa normal. Akala ko ay mamamatay na ako. Mabuti naman at hindi pa. May pangarap pa ako sa buhay. Naririnig ko na rin ang mga nagkakagulong boses pero mas nangingibabaw ang boses ni Señorito. Ramdam ko rin ang mahihina niyang pagtapik sa pisngi ko pero hindi ko magawang maimulat ang mga mata ko dahil muli na namang bumibigat ang talukap ng mata ko. "Wake up, Yngrid. Wake up. You're safe now." 'Yun na lamang ang huli kong narinig bago nandilim ang lahat. Ramdam ko na rin ang malambot na bagay na pumalibot sa katawan ko pati na rin ang pag-angat ko. "You're safe now." Dugo. Puro dugo ang pumapalibot sa amin ng bumagsak kami sa malamig na tubig ni Papa. Ang kanyang katawan na puro tama ng baril ngayon ay unti-unti ng hinuhugasan ng tubig na lu

Yngrid "TUMIGIL KA NGA DIYAN, GELENE." Bakas sa boses ko ang inis kaya nakasimangot na naman siya. Inirapan niya muna ako bago siya magpatuloy. “Anong tigilan? Iyon talaga ang nakikita ko sa inyong dalawa ni Senyorito. Para talagang may spark,” kinikilig niyang saad kaya napailing na lamang ako. “Nasobrahan ka lang sa lamig ng aircon, Gelene, At saka anong spark? Ano? Kuryente ba kaming dalawa para magkaroon ng spark?” Nakuha ko pang magbiro kaya napasigaw na lamang ako ng kurutin niya ako sa tagiliran. “Yngrid hindi ako nakikipag-biruan sa iyo. Kahit maid ka dito ay bagay na bagay kayo ng Senyorito. Siguro mayaman ka lang talaga pero nagkaroon ka ng amnesia kaya akala mo ay mahirap ka at napadpad dito para magkapera. Pero ang hindi mo alam ay ang Amo mo pala ang tutulong sa iyo na maalala ang lahat dahil mahal niyo pala dati ang isa’t-isa bago ka magka-amnesia.” Malakas akong napatawa dahil sa sinabi niya. Kulang na lamang ay mabitawan ko ang pinggan na hawak ko dahil nanghihina