Yngrid MALAKAS AKONG NAPAUBO ng maramdaman ko ang paglabas ng napakaraming tubig na nainom ko ng mahulog ako sa pool. Ang kaninang naninikip kong dibdib na nawalan ng hangin ngayon ay naging maluwag na. Miski ang tibok ng puso ko ay bumalik na sa normal. Akala ko ay mamamatay na ako. Mabuti naman at hindi pa. May pangarap pa ako sa buhay. Naririnig ko na rin ang mga nagkakagulong boses pero mas nangingibabaw ang boses ni Señorito. Ramdam ko rin ang mahihina niyang pagtapik sa pisngi ko pero hindi ko magawang maimulat ang mga mata ko dahil muli na namang bumibigat ang talukap ng mata ko. "Wake up, Yngrid. Wake up. You're safe now." 'Yun na lamang ang huli kong narinig bago nandilim ang lahat. Ramdam ko na rin ang malambot na bagay na pumalibot sa katawan ko pati na rin ang pag-angat ko. "You're safe now." Dugo. Puro dugo ang pumapalibot sa amin ng bumagsak kami sa malamig na tubig ni Papa. Ang kanyang katawan na puro tama ng baril ngayon ay unti-unti ng hinuhugasan ng tubig na lu
Yngrid NATIGILAN AKO sa nakita ko at kumunot ang noo ko. Bakit siya may picture ko? Ma nagawa ba akong mali dito sa mansion? Alam kong sa sarili ko na maayos at responsable ang pagtatrabaho ko dito kahit na minsan ay hindi maganda ang pakikisama sa akin ng mga katrabaho ko. Kaya dahan-dahan akong lumapit sa pwesto niya at saka nagsalita. “Senorito, ang gandang babae naman po ng tinitingnan niyo,” pagbibiro ko pa kaya gulat siyang napatingin sa akin at mabilis niyang nailapag ang litrato ko sa laptop niya. Kitang-kita ko rin ang pagkataranta niya ng mahuli ko siya sa ginagawa. “What are you doing here? Kanina ka pa ba diyan?” Pagtatanong niya kaya pumunta muna ako sa harapan niya para ilagay ang kape sa tabi ng laptop at sumagot. “Kararating ko lang po,” tipid kong sagot at nginuso ko naman ang picture ko kaya muli siyang napatingin dito. “Bakit mo po pala may litrato ko, Senorito?” Kaya umayos muna siya ng pagkakaupo at humigop ng kape bago sagutin ang katanungan ko. “Ah, ayan. I
Yngrid "TUMIGIL KA NGA DIYAN, GELENE." Bakas sa boses ko ang inis kaya nakasimangot na naman siya. Inirapan niya muna ako bago siya magpatuloy. “Anong tigilan? Iyon talaga ang nakikita ko sa inyong dalawa ni Senyorito. Para talagang may spark,” kinikilig niyang saad kaya napailing na lamang ako. “Nasobrahan ka lang sa lamig ng aircon, Gelene, At saka anong spark? Ano? Kuryente ba kaming dalawa para magkaroon ng spark?” Nakuha ko pang magbiro kaya napasigaw na lamang ako ng kurutin niya ako sa tagiliran. “Yngrid hindi ako nakikipag-biruan sa iyo. Kahit maid ka dito ay bagay na bagay kayo ng Senyorito. Siguro mayaman ka lang talaga pero nagkaroon ka ng amnesia kaya akala mo ay mahirap ka at napadpad dito para magkapera. Pero ang hindi mo alam ay ang Amo mo pala ang tutulong sa iyo na maalala ang lahat dahil mahal niyo pala dati ang isa’t-isa bago ka magka-amnesia.” Malakas akong napatawa dahil sa sinabi niya. Kulang na lamang ay mabitawan ko ang pinggan na hawak ko dahil nanghihina
Yngrid “PARTY? Seryoso ka diyan? Ano namang gagawin ko doon?” Gulat kong tanong kaya kumunot lamang ang noo niya na akala mo ay may nasabi akong mali. “Be my date, Yngrid.” Walang gatol niyang saad kaya umawang naman ang labi ko sa gulat. Date? Sigurado ba ‘tong si Devron? Katulong niya ako. Paano kapag nalaman nilang isa pala akong katulong ibig sabihin masisira ang pangalan niya ng dahil lang sa akin. Hindi yata nag-iisip ‘tong Amo ko. "Nag-iisip ka ba talaga?" Hindi ko na mapigilang tanong kaya gulat naman siyang napatingin sa akin. "Of course, nag-iisip ako. Anong akala mo sa akin walang utak?" Bakas ang iritasyon sa boses niya kaya napatango naman ako. "Eh 'yun naman pala, eh. Sana bago mo ako tanungin para maging date mo dyan sa party, naisip mo sana na katulong mo ako at Amo kita. Ano na lang ang sasabihin nila kapag nalaman nila na isang katulong ang sinama mo? Sa tingin mo natutuwa sila? Hindi, Devron." Saad ko kaya ngumisi lang siya at pinagkrus na rin ang dalawang bras
YngridSINO SI KALISTA? Baka 'yan pala ang partner ni Devron? Pero kung ang Kalista naman ang partner ni Devron, bakit sinama niya pa ako dito? Para gawing alalay nilang dalawa? Sabagay, 'yon naman talaga ang pinasok ko, bakit ako magrereklamo? Habang gulat ang lahat sa pagdating ng babae ay ako naman ay pinagmamasdan ko lamang ang kabuuan niya. Balingkinitan ang katawan, mapusyaw na balat at halata mong galing sa mayamang pamilya. Aaminin kong maganda siya pero mas maganda ako, 'no. Hindi dapat ako naiinggit sa kanya dahil may angkin akong ganda. Pero kahit ganun ay nakaramdam pa rin ako ng inggit ng magkatabi sila lalo.Kitang-kita mo talaga kung gaano sila kabagay sa isa't-isa. Parehong mayaman, parehas mataas ang posisyon at talagang nakukuha nila ang atensyon ng lahat dahil sa angkin nilang ganda at kagwapuhan. Kaya tama lang na hindi lumalim ang atraksyon na nararamdaman mo diyan kay Devron, Yngrid. Sa Kalista na kasama niya ngayon ay bagay na bagay na sila. Ako pa kayang m
Yngrid"Papa, bakit po tayo tatakas?" Puno ng pangamba ang boses ko kaya lumuhod si Papa at ilang beses na lumunok bago magpaliwanag.“Yngrid, napagbintangan kasi si Papa sa hindi naman niya nagawa. Huwag kang mag-alala, may tutulong sa atin. Hindi nila tayo papabayaan.”Pagpapalakas niya ng loob ko dahil sa murang edad ay naranasan ko na ang mga ganitong karahasan. Kahit ipakita ni Papa na matapang siya ay mas nanaig pa rin ang takot sa mga mata niya.Bigla naman niya akong niyakap at mabilis na binuhat ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril sa baba. Dahil doon ay nagsimula na akong manginig sa takot, buong lakas inihagis ni Papa pababa ang lubid at mabilis na bumaba habang buhat ako. Pero bago pa kami makaapak sa lupa ay napasigaw na lang ako ng nadaplisan kaming dalawa ni Papa sa balikat ng bala. Dahil isang bata na walang alam ay nagsimula na akong matakot ng makita kong puno ng dugo ang damit ni Papa. Dahil doon ay mabilis niya akong binaba at malakas na itinulak. Si
YngridMALAKAS kong binaklas ang kamay niya na nakahawak sa bewang ko. Kinuha ko rin ang pagkakataon na lumayo ng makita kong nagulat si Devron sa ginawa ko."Pwede ba, Devron. Kung pinaglalaruan mo ako, tigilan mo. Hindi ako natutuwa." Hindi ko na mapigilang bulalas kaya nagbago naman ang expression ng mukha niya at ngumisi. "Sa tingin mo naglalaro ako?" Malamig niyang tanong dahilan para matigilan ako at malakas na bumuntong hininga. Minsan talaga hindi ko maintindihan ang takbo ng utak ni Devron. May pagkakataon na seryoso, may pagkakataon naman na hindi. "Bakit mo nga 'to ginagawa? Kung ito ang kapalit sa pagligtas ko sa'yo, sige payag ako. Pero kung paglalaruan mo lang ako, mas mabuting umalis na lang ako dito." Diretsahang saad ko at kitang-kita ko kung paano tumaas ang sulok ng labi niya. Sumandal siya sa lamesa at tumitig sa mga mata ko na akala mo ay hinahalungkat nito maigi ang buong pagkatao ko. Dahil doon ay hindi ko maiwasang kilabutan. "Sa tingin mo hahayaan kitang u
YNGRID“Kaya ba tuwang-tuwa kanina ang amo ko na yon dahil sa akin? Dahil pinapanood niya akong nahihirapan mag-ayos ng mga papeles niya?!” Hindi ko na mapigil ang bulalas dahil sa inis na nararamdaman ko. Hindi niya ba alam na masakit sa likod, nakakangalay ng batok, at masakit sa ulo ang pinapagawa niya sa akin? Pero sa isang banda ng utak ko naman ay deserve ko ito dahil personal maid naman niya ako. “Pero kahit na personal maid niya ako ay dapat ay tinulungan niya pa rin ako! Paano kapag nagkamali ako? Sa akin siya magagalit, eh siya naman ‘tong hindi man lang ako tulungan kahit saglit. Ang sarap tirisin!” Padabog akong umupo matapos kong ilabas ang hinanakit ko sa kanya. Imbis na intindihin ang nakita ko sa laptop niya ay nagpatuloy ako sa inuutos niya sa akin, binabasa ko ang iilan na papeles dito pero hindi ko maintindihan ang iba dahil magkaiba sila ng lenggwahe. Basta ang palagi kong nababasa ay puro mga transactions. Habang busy ako sa ginagawa ko ay narinig ko ang pagbu
YngridMALAKAS AKONG napaungol ng magising ako sa sikat ng araw. Nang matamaan ang mata ko ay nakasimangot akong napabangon at kinusot ko ang mga mata ko. Napahawak ulit ako sa ulo ko dahil muli na naman itong sumakit. Ngayon ko lang napansin na hindi ko pala ito kwarto kaya dali-dali akong tumayo at tiningnan ang sarili ko. Napahinga na lang ako ng maluwag ng makita kong kumpleto ang suot ko, kaya muli akong umupo sa kama at muling inalala ang nangyari kagabi. Pumunta ako bahay at uminom ng wine, dumating si Devron at umamin sa kanya ng ‘di oras. Umamin na ako kay Devron! Shet na malupet, iba talaga nagagawa kapag lasing saka lang nasasabi ang totoo. Salamat sa wine na ininom ko, mapaparamdam ko na rin kay Devron ang pagmamahal ko sa kanya. Dahil sa sobrang excited ko ngayong araw ay dali-dali akong naligo at inayos ang sarili ko. Hindi ko man alam kung nasaan man kaming lupalop ni Devron ngayon ang mahalaga ay magkasama kaming dalawa at kami lang muna sa ngayon. Nang makita kong
YngridWALA NA AKONG nagawa kundi sabihin ang lahat kay Gelene. Minsan ay napapatigil pa nga ako dahil tili siya ng tili at nahahampas ko pa ang braso. Hindi ko namalayang mag-iisang oras na pala kaming nagke-kwentuhan dito sa loob ng opisina ni Devron kaya naisipan na naming lumabas. Habang hinihintay namin ang pagbukas ng elevator ay muli na naman akong kinausap ni Gelene kaya wala na akong nagawa kundi ang sagutin ito dahil hindi siya titigil hangga’t hindi ko talaga sinasagot ang lahat ng katanungan niya. “Kailan ka aamin, be? Eh pareho lang naman pala kayong naghihintayan no boss eh. Parehong pakipot,” pang-aasar niya sa huli kaya inirapan ko siya at inismiran. “Palibhasa kasi ay nagde-date na sila ni Storm,” balik ko sa kaniya kaya pinanlakihan niya ako ng mata na akala mo ay may makakarinig sa usapan namin dalawa kaya nginisian ko lang siya at nagpatuloy. “Ay be, huwag mong iiba ang usapan.”“Handa naman akong umamin, eh. Hindi nga lang ngayon,” sagot ko pa at napakrus nam
YngridPAREHO kaming natigilan ni Devron sa naging tanong ko. Nakita ko ang takot sa mga mata niya sa kauna-unahang pagkakataon. Nanginginig niyang hinawakan ang pisngi ko at mas hinapit pa ang bewang ko para mapalapit sa kanya. “Devron,” paos kong wika pero pinagdikit niya ang noo naming dalawa at marahang hinaplos ang sugat ko sa balikat kung saan ako nadaplisan ng bala kaya lumamlam ang mata ko sa ginawa niya. "Sino ka ba talaga?" Muli kong pagtatanong kaya mariin siyang pumikit. Pakiramdam ko ay natatakot siyang marinig ko ang tunay niyang pagkatao pero hindi ko muna siya huhusgahan. Kailangan kong malaman kung sino ba ang lalaking nagugustuhan. "Dev," malambing kong pagtawag at sa wakas ay binuksan niya na ang mata niya na ngayon ay matapang ng nakatingin sa akin. "Hindi mo magugustuhan kung sino ako, Yngrid," aniya kaya tumango ako at marahang hinaplos ang pisngi niya dahilan para mas lalo pang humigpit ang pagkakakapit niya sa bewang ko. "Handa akong makinig, Devron. Handa
YngridNANLALAMIG na ang katawan simula ng magising ako, ramdam na ramdam ko ang mahigpit na pagkakatali ng kamay ko dahil ramdam ko ang hapdi nito kapag sinusubukan kong kalagin. Ang mata ko ay nababalot ng kadiliman dahil tinakpan ito, nagsimula na ring manginig ang labi ko sa takot.Nasaan ba ako? Saan ba ako dinala? Anong kailangan nila sa akin?“Pre, gising na yata ‘tong babae ni Devron. Nagalaw na eh!” Sigaw ng kung sino at naramdaman ko ang mabilisang paglapit nila sa akin at basta na lamang tinanggal ang pagkakatakip ng mata ko at nag-adjust ako sa liwanag. Nang matanggal na ito ay nangilabot ako ng makita ko ang mga mata nila. Mapupula ito na akala mo ay nakahithit sila ng mga ipinagbabawal na gamot. Kayo na ang bahala sa akin, gusto ko pang mabuhay.“Gising na pala ang babae ni Devron, ano kayang magiging reaksyon niya ng malaman niyang kinuha ka namin?” Natatawang saad niya at pinasadahan ng tingin ang buong katawan ko kaya mas lalo akong sumiksik sa kinauupuan kahit feeli
YngridPUNISHMENT? Teka anong punishment na naman ang matatanggap ko ngayon. Iniwasan at inasar ko na lang siya. Papaalisin niya na ba ako dito? Sisibakin niya na ba ako sa pwesto? Omg, sana pala nag-isip muna ako bago ko gawin ‘yon.“S-sinabi ko na sa’yo kanina ang rason ko,” matapang kong saad kaya nanlaki ang mata ko ng mabilis siyang umalis sa pwesto niya at binuhat ako at inupo sa ibabaw ng mesa niya. Kahit gusto kong magpumiglas ay hinapit niya ang bewang ko at pinagdikit ang katawan naming dalawa. Pucha! Ramdam na ramdam ko tuloy ang mainit niyang katawan dahil magkadikit na kami at amoy na amoy ko na ang pabango niya, ano ba tong ginagawa ni Devron? Nahihibang na ba siya? Paano kung may pumasok sa opisina niya ay abutan kami ng ganito, paniguradong may iba silang iisipin. "Teka, teka kalma Devron. Pwede bang ihiwalay mo ng kaunti itong katawan mo sa akin," natatawang saad ko pero ang totoo ay grabe na ang kabang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Imbis na sundin niya ang si
YngridMAKALIPAS ang dalawang araw na marinig ko 'yon ay umiwas muna ako kay Devron. Ayokong mas mapalapit sa kanya dahil may magiging asawa na pala siya, ngayon alam ko na kung bakit mainit ang dugo sa akin ni Kalista. Ayaw niyang may babaeng umaaligid sa mapapangasawa niya. At sa dalawang araw na nakalipas ay hindi naman ako pinapatawag ni Devron kahit na halata niyang iniiwasan ko siya, kapag kasi magsasalubong ang landas naming dalawa ay ako na agad ang umiiwas na pinagtataka na nila Manang lalo na si Gelene. "Yngrid, be. Hindi naman sa nanghihimasok ako, ha. Pansin ko lang nitong nakaraang araw na hindi kayo nagpapansinan ni Señorito, 'diba Personal Maid ka niya? Anyare?" Panguusisa ni Gelene ng minsang nagtagpo ang landas naming dalawa sa kusina. Ako ay naghuhugas ng pinggan habang siya naman ay pinupunasan ang mga ito. "Ah, nagpaalam naman ako na dito naman para matulungan ko kayo at saka hindi ko naman iniiwasan si Señorito, hindi lang talaga nagtatagpo ang landas naming da
YNGRID“Kaya ba tuwang-tuwa kanina ang amo ko na yon dahil sa akin? Dahil pinapanood niya akong nahihirapan mag-ayos ng mga papeles niya?!” Hindi ko na mapigil ang bulalas dahil sa inis na nararamdaman ko. Hindi niya ba alam na masakit sa likod, nakakangalay ng batok, at masakit sa ulo ang pinapagawa niya sa akin? Pero sa isang banda ng utak ko naman ay deserve ko ito dahil personal maid naman niya ako. “Pero kahit na personal maid niya ako ay dapat ay tinulungan niya pa rin ako! Paano kapag nagkamali ako? Sa akin siya magagalit, eh siya naman ‘tong hindi man lang ako tulungan kahit saglit. Ang sarap tirisin!” Padabog akong umupo matapos kong ilabas ang hinanakit ko sa kanya. Imbis na intindihin ang nakita ko sa laptop niya ay nagpatuloy ako sa inuutos niya sa akin, binabasa ko ang iilan na papeles dito pero hindi ko maintindihan ang iba dahil magkaiba sila ng lenggwahe. Basta ang palagi kong nababasa ay puro mga transactions. Habang busy ako sa ginagawa ko ay narinig ko ang pagbu
YngridMALAKAS kong binaklas ang kamay niya na nakahawak sa bewang ko. Kinuha ko rin ang pagkakataon na lumayo ng makita kong nagulat si Devron sa ginawa ko."Pwede ba, Devron. Kung pinaglalaruan mo ako, tigilan mo. Hindi ako natutuwa." Hindi ko na mapigilang bulalas kaya nagbago naman ang expression ng mukha niya at ngumisi. "Sa tingin mo naglalaro ako?" Malamig niyang tanong dahilan para matigilan ako at malakas na bumuntong hininga. Minsan talaga hindi ko maintindihan ang takbo ng utak ni Devron. May pagkakataon na seryoso, may pagkakataon naman na hindi. "Bakit mo nga 'to ginagawa? Kung ito ang kapalit sa pagligtas ko sa'yo, sige payag ako. Pero kung paglalaruan mo lang ako, mas mabuting umalis na lang ako dito." Diretsahang saad ko at kitang-kita ko kung paano tumaas ang sulok ng labi niya. Sumandal siya sa lamesa at tumitig sa mga mata ko na akala mo ay hinahalungkat nito maigi ang buong pagkatao ko. Dahil doon ay hindi ko maiwasang kilabutan. "Sa tingin mo hahayaan kitang u
Yngrid"Papa, bakit po tayo tatakas?" Puno ng pangamba ang boses ko kaya lumuhod si Papa at ilang beses na lumunok bago magpaliwanag.“Yngrid, napagbintangan kasi si Papa sa hindi naman niya nagawa. Huwag kang mag-alala, may tutulong sa atin. Hindi nila tayo papabayaan.”Pagpapalakas niya ng loob ko dahil sa murang edad ay naranasan ko na ang mga ganitong karahasan. Kahit ipakita ni Papa na matapang siya ay mas nanaig pa rin ang takot sa mga mata niya.Bigla naman niya akong niyakap at mabilis na binuhat ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril sa baba. Dahil doon ay nagsimula na akong manginig sa takot, buong lakas inihagis ni Papa pababa ang lubid at mabilis na bumaba habang buhat ako. Pero bago pa kami makaapak sa lupa ay napasigaw na lang ako ng nadaplisan kaming dalawa ni Papa sa balikat ng bala. Dahil isang bata na walang alam ay nagsimula na akong matakot ng makita kong puno ng dugo ang damit ni Papa. Dahil doon ay mabilis niya akong binaba at malakas na itinulak. Si