Lahat ng Kabanata ng Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Kabanata 1501 - Kabanata 1510

Hindi napigilan ni Joshua ang mapaismid nang marinig niya ito. Pero bago pa man siya makapagsalita, inilapit ni Christopher ang kamay sa bibig niya at umubo. "Siya ay may mga pantal, at ito ay mukhang hindi magandang tingnan, kaya sinabi ko sa kanya na panatilihin ang kanyang maskara upang maiwasang matakot kayo." Dahil doon, inilagay ni Christopher ang kanyang mga daliri sa pulso ni Heather upang kunin ang kanyang pulso at ngumiti. "Sa tingin ko hindi ka magiging interesado na makakita ng mga pantal ng iba, hindi ba, Ms. Heather?" "May mga pantal siya?" Bago pa makapagsalita si Heather, mabilis na napaatras si Luna kay Joshua at sinabing, "Kung ganoon, mangyaring huwag tanggalin ang maskara mo. Ngayong buntis ako, napakasensitibo ng tiyan ko, at natatakot akong baka masuka kung makita ko ang mga pantal sa iyong mukha." Kasama noon, lumingon siya at sumulyap kay Charles. "Tatay, pakiusap, hayaan mo nang umalis ang lalaking ito. Medyo hindi ako komportable na nandito siya." San

Inangat ni Charles ang ulo niya at tinitigan si Joshua na may madilim na ekspresyon. Pagkatapos, umangal siya sa nagngangalit na mga ngipin, "Maraming beses ko nang sinabi ito; hindi ako ang nagpahirap kay Lucy!" Ngumisi si Joshua, "Hindi ikaw? Tatlumpung taon na ang nakalipas, ipinahayag mo na hindi ikaw ang may kasalanan, Mr. Landry, at nangakong aalamin mo kung sino ang nasa likod nito. “Napakaraming taon na ang nakalipas mula nang iyong ipinangako iyon, ngunit hindi mo pa rin nahahanap ang tunay na salarin, hindi ba Mr. Landry? Wala ka bang kakayahan na gawin ito, o dahil hindi ka nakahanap ng pagbubuntunan ng sisi? "Ikaw—" Sa sobrang galit ni Charles ay nanlaki ang mga mata niya. "Joshua Lynch, kaapu-apuhan ka lang! Gaano mo pa nga ba alam ang nangyari sa nakaraan? Huwag kang makisali at makialam sa mga bagay na hindi mo alam!" Nang makitang lalong naiirita si Charles, napangisi si Joshua at sinabing, "Dahil lang sa kaapu-apuhan ako at hindi naroroon sa nakaraan ay nangang

Inangat ni Luna ang kanyang ulo at humarap sa isang nameplate na nakasulat, [Colin Landry]. Pumikit si Charles at taimtim na sinabi, "Ito ang yumaong tiyuhin mo, at siya lang ang pamilya ko. "Pagkatapos ng pagkamatay ni Lucy, natagpuan ng pamilya Lynch ang mga bakas ng aking DNA sa mga selula ng balat na nahuli sa ilalim ng kanyang mga kuko at natuklasan ang maraming di-umano'y ebidensya na pinahirapan ko siya hanggang sa mamatay. "Isinisisi nila ang pagkamatay niya sa akin at nagsimulang maghiganti sa akin. “Noong panahong iyon, nawalan ako ng babaeng mahal ko at nasa bingit ako ng pagkabaliw sa pag-iisip, kaya kadalasan, wala ako sa sarili. "Ang iyong tiyuhin—ang aking kapatid na lalaki, si Colin—ay tumulong sa Landry Group na malabanan ang mga pag-atake ng pamilya Lynch habang sa parehong oras, sinubukang mag-isip ng mga paraan upang ipaliwanag ang lahat sa pamilya Lynch. "Sa wakas, isang araw, ang pamilya Lynch ay nagpakita ng awa at pinahintulutan siyang bisitahin si G

"Opo, tama si Jim." Sa sandaling natapos ni Jim ang kanyang pangungusap, pumasok si Luna sa silid bago pa man makasagot si Rosalyn. Nakangiting tinitigan ni Luna si Rosalyn at naglakad para hawakan ang kamay nito. "Nanay, kailangan mo lang mag-focus sa pagbabalik sa iyong kalusugan. Para sa anumang bagay tungkol sa akin, hindi mo kailangang mag-alala doon." Bago pumunta sa ospital, narinig na ni Luna ang usapan ng mga katulong at natuklasan niyang nag-away sina Rosalyn at Charles dahil sa kanya. Napakabait at banayad ang kaluluwa ni Rosalyn na anuman ang mangyari, lagi niyang uunahin ang mga pangangailangan ng ibang tao kaysa sa kanya. Noon, pagkatapos malaman na hindi sinuklian ni Charles ang kanyang pagmamahal, kusang-loob niyang kinansela ang kanilang engagement. Nang si Charles ay nahulog sa kanyang mental breakdown pagkatapos ng pagpanaw ni Lucy, si Rosalyn ay kusang tumulong sa kanya na pangalagaan ang mga gawain ng pamilya Landry. Pagkatapos noon, kahit na ikinasal

Sa sandaling marinig niya ito, isang kirot ang bumalot sa puso ni Luna. Kinagat niya ang kanyang labi, lumuhod sa harap ni Nigel, at marahang ipinatong ang kamay sa balikat nito. Pagkatapos, sumagot siya sa mahinang boses, "Sino bang nagsabi sayong nandito ako para magpaalam? Sinabi ba yun ng Daddy mo?" Umiling si Neil. "Kami po ni Nigel ang nakaisip nito nang sarili namin." Kasama noon, nagbuntong hininga siya at inabot niya ang kamay niya sa daliri ni Luna. Pagkatapos, sabi niya na may bakas ng pag-asam sa mukha at sa tono, "Mommy, sinabi po ni Nigel na matagal nang naghihigantihan ang mga magulang mo at ang pamilya ni Daddy, at pinili mo ang pamilya mo kaysa sa amin. Hindi na po tayo makakabalik sa dati kung paano tayo dati." Dahil doon, inangat ni Neil ang kanyang ulo para titigan si Luna, lungkot at pagkabigo ang bumabalot sa kanyang malinaw na mga mata. "Totoo po ba yun?" Hindi alam ni Luna kung paano sasagutin ang tanong na ito. Kinagat niya ang kanyang labi at hinila