"Opo, tama si Jim." Sa sandaling natapos ni Jim ang kanyang pangungusap, pumasok si Luna sa silid bago pa man makasagot si Rosalyn. Nakangiting tinitigan ni Luna si Rosalyn at naglakad para hawakan ang kamay nito. "Nanay, kailangan mo lang mag-focus sa pagbabalik sa iyong kalusugan. Para sa anumang bagay tungkol sa akin, hindi mo kailangang mag-alala doon." Bago pumunta sa ospital, narinig na ni Luna ang usapan ng mga katulong at natuklasan niyang nag-away sina Rosalyn at Charles dahil sa kanya. Napakabait at banayad ang kaluluwa ni Rosalyn na anuman ang mangyari, lagi niyang uunahin ang mga pangangailangan ng ibang tao kaysa sa kanya. Noon, pagkatapos malaman na hindi sinuklian ni Charles ang kanyang pagmamahal, kusang-loob niyang kinansela ang kanilang engagement. Nang si Charles ay nahulog sa kanyang mental breakdown pagkatapos ng pagpanaw ni Lucy, si Rosalyn ay kusang tumulong sa kanya na pangalagaan ang mga gawain ng pamilya Landry. Pagkatapos noon, kahit na ikinasal
Ang buhay ni Rosalyn ay sunud-sunod na mga kalunos-lunos na pangyayari, ngunit kahit papaano, kontento na siya sa kanyang buhay. "Kalokohan." Sinulyapan niya si Jim na hindi makapaniwala at nagpakawala ng buntong-hininga. "Wala akong paraan para kumbinsihin si Luna kung hindi... "Bakit hindi, pagkatapos ni Luna na bumalik mula sa kanyang pagbisita sa Swan Lake Chalet, tulungan mo akong imbitahan si Joshua nang palihim at hayaan kaming magkita nang opisyal? Mag-iisip ako ng isang plano upang tulungan siyang hikayatin si Luna na bumalik sa kanyang tabi at sabay na umalis sa Merchant City." Ngumiti ng mahina si Jim at sumagot, "Nanay, hindi ba sinabi sa iyo ni Luna na huwag mo na siyang pakialaman uli sa kanyang mga personal na gawain?" Nagsalubong ang kilay ni Rosalyn. "Paano ko magagawa iyon? Gusto mo bang makita ang kapatid mong malungkot habang buhay, tulad ko?" Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Jim. "Sige. Pupunta ako ngayon sa Swan Lake Chalet, at pagkaalis ni Luna
Sa sandaling marinig niya ito, isang kirot ang bumalot sa puso ni Luna. Kinagat niya ang kanyang labi, lumuhod sa harap ni Nigel, at marahang ipinatong ang kamay sa balikat nito. Pagkatapos, sumagot siya sa mahinang boses, "Sino bang nagsabi sayong nandito ako para magpaalam? Sinabi ba yun ng Daddy mo?" Umiling si Neil. "Kami po ni Nigel ang nakaisip nito nang sarili namin." Kasama noon, nagbuntong hininga siya at inabot niya ang kamay niya sa daliri ni Luna. Pagkatapos, sabi niya na may bakas ng pag-asam sa mukha at sa tono, "Mommy, sinabi po ni Nigel na matagal nang naghihigantihan ang mga magulang mo at ang pamilya ni Daddy, at pinili mo ang pamilya mo kaysa sa amin. Hindi na po tayo makakabalik sa dati kung paano tayo dati." Dahil doon, inangat ni Neil ang kanyang ulo para titigan si Luna, lungkot at pagkabigo ang bumabalot sa kanyang malinaw na mga mata. "Totoo po ba yun?" Hindi alam ni Luna kung paano sasagutin ang tanong na ito. Kinagat niya ang kanyang labi at hinila
Tinitigan ni June si Harvey na may kumislap na mata at sinabing, "Wala akong pakialam kung wala akong Mommy. Para sa akin, Mommy ko rin ang Daddy ko.” "Minsan, para siyang babae!" Sa sandaling natapos niya ang kanyang pangungusap, ang hangin sa kanilang paligid ay tila nagyelo. Inangat ng dalawa ang ulo nila at sinalubong ang malamig na tingin ni Christopher. Inilabas ni June ang kanyang dila at yumuko sa likod ni Harvey. Sinulyapan ni Christopher si Joshua, na nakatayong hindi kumikibo na parang estatwa, lumakad, at binuhat ang dalawang bata sa kanyang mga bisig. Habang dinadala niya ang mga bata, hindi niya napigilang ipaalala kay Joshua, "Mangyaring subukan ang iyong makakaya upang makuha siya pabalik." Nanatiling hindi gumagalaw si Joshua, nakatitig kay Luna at sa tatlong anak na humihikbi. Hindi niya kayang iwan ang kanyang mga anak. Naningkit ang mga mata niya. Kahit na gusto ni Christopher na subukan niya ang kanyang makakaya, alam ni Joshua kaysa sa sinuman
Nabalot ng katahimikan ang silid. Nang makita ang hindi makapaniwalang mukha ni Luna, napangiti si Joshua sa kanyang mga labi. "Tinanong ko si Christopher, at sinabi niya sa akin na ang sanggol sa iyong tiyan ay higit sa isang buwang gulang. "Isang buwan na ang nakalipas, kaka-abduct mo lang, at maliban na lang kung natulog ka kaagad sa kanya pagkarating mo sa Merchant City, hindi ka dapat mabuntis. "Noong oras na yun, nakunan ka, kaya hindi mo magagawa iyon." Kasabay nito, humigop siya mula sa kanyang tasa at idinagdag,”Samakatuwid, ayon sa aking haka-haka, ang sanggol na ito ay siya ring ipinaglihi mga isang buwan na ang nakalipas." Ang kanyang pagsusuri ay lohikal at eksaktong tama. Napaawang ang labi ni Luna at mataman siyang tinitigan. "Oo." Alam niyang hindi na maitatago ang katotohanan, kaya ayaw na niyang magsinungaling pa rito. "Nang mahulog ako mula sa ikalawang palapag, dumanas ako ng kaunting pagdurugo. Akala namin ng doktor ay wala na ang bata…” "Ngunit sa
"Hindi na tayo...magkakasama.” “Ipapaubaya ko na sa iyo sina Nigel, Neil, at Nellie. Ang bata naman sa tiyan ko ngayon, gusto kong panatilihin. "Para sa iyo, ang pag-ibig ay hindi ang pinakamahalagang bagay sa mundo. Kaya sa hinaharap, hindi ko na rin iisipin na ito ang pinakamahalagang bagay.” "Oras na para magpaalam. Huwag na nating gawing mas mahirap pa ito kaysa sa nararapat."Kasama noon, tumalikod na siya at naglakad palayo, habang nakanganga si Joshua sa kanya sa gulat. "Luna." Sa sandaling pumulupot ang kamay ni Luna sa handle ng pinto, napakunot ang noo ni Joshua at sinabing, "Sabi mo ang tanging dahilan kung bakit mo piniling bumalik sa pamilya Landry ay si Rosalyn. Ibig sabihin, kapag namatay si Rosalyn, babalik ka sa sa tabi ko?" Nanigas ang buong katawan ni Luna sa narinig niya. Lumingon siya at tinapunan ng malamig na tingin si Joshua. "Nagawa kong makasamang muli ang aking tunay na ina pagkatapos ng lahat ng mga taon na ito; sinusubukan mo bang isumpa siya?"
Pinatay ni …Joshua Lynch… si Nanay? Naramdaman ni Luna na parang may bumagsak sa likod ng kanyang ulo. Hindi siya makapaniwala sa narinig. Umakyat lahat ng dugo sa katawan niya papunta sa ulo niya. Hinawakan niya ang mga balikat ng katulong at napabulalas, "Ano ang sinasabi mo? Nagsisinungaling ka sa akin, hindi ba? Paano ito..." Paano kaya napatay ni Joshua si Nanay? Kinagat ng katulong ang sarili niyang labi at maluha-luhang sinabi, "Ms. Luna, paano pa ako maglalakas-loob na magsinungaling sa iyo tungkol sa bagay na ito? Nasa operation room ngayon si Mrs. Landry...at nahuli na ng pulis si Joshua Lynch." Halos mawalan ng balanse si Luna. Mahigpit niyang hinawakan ang gilid ng frame ng pinto at pinilit ang sarili na tumayo. "Paanong nangyari to…" "Tumigil ka na sa pagtatanong." Biglang sumugod si Jim sa itaas at lumuhod sa harapan niya. "Halika na!" Tumigil sandali si Luna, pagkatapos ay mabilis na bumakay sa likod ni Jim. Hindi na siya makalakad mag-isa pababa ng hag
Higit pa doon, si Joshua ay napuno ng dugo... Nakaramdam si Luna ng lamig sa kanyang gulugod. Minahal niya ang lalaking ito sa loob ng maraming taon, kaya alam niya kung gaano ito kalupit at kawalang puso pagdating sa negosyo. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na... balang araw ay gagamitin ni Joshua ang kalupitang ito sa kanyang nanay! Nanginig si Luna kaya napayakap siya sa sarili niya. Pagkaraan ng ilang sandali, inangat niya ang kanyang ulo para sulyapan si Jim, na nagmamaneho. “Jim. Si Joshua ba ay…naikulong na ng pulis?” "Oo." Kumunot ang noo ni Jim at tumango, ngunit pagkatapos ng ilang segundo, umiling siya at idinagdag, "Pumunta siya mismo sa istasyon ng pulis, hindi para aminin ang kanyang kasalanan, kundi para mag-file ng police report." Natigilan si Luna, pagkatapos ay sumimangot at nagtanong, "Mag-file ng police report?" "Oo." Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Jim. "Nagsampa siya ng police report na inaakusahan si Heather na pumatay kay Nanay." Nati