Nagdilim ang ekspresyon ni Charles sa narinig. Siya at si Rosalyn ay naging mag-asawa sa loob ng napakaraming taon na alam niya kung kailan siya nagsisinungaling at kung kailan siya nagsasalita tungkol sa katotohanan. Sinusubukan niyang tulungan si Joshua na makatakas at pigilan siya sa pagpaparusa kay Joshua! Nagngalit ang ngipin ni Charles at sinulyapan si Joshua. Wala siyang ibang gusto kundi parusahan ang lalaking ito, ngunit sa kabilang banda, hindi niya mailalantad ang mga kasinungalingan ni Rosalyn sa harap ng napakaraming tao. Sa wakas, wala na siyang pagpipilian kundi ang magparaya. "Dahil si Rosalyn ang nag-imbita kay Joshua Lynch sa bahay, pagkatapos sa palagay ko ay hindi siya nang-trespass sa aming pribadong pag-aari. Well, kung ganoon, kalimutan na natin ito." Kinaway-kaway ni Charles ang kanyang mga kamay at ayaw nang bigyan ng isa pang sulyap si Joshua. "Mr. Lynch, kahit na inimbitahan ka ni Rosalyn, gusto ko pa ring ipaalala sa iyo na ang Landry Mansion ay hi
Inangat ni Luna ang kanyang ulo at humarap sa isang nameplate na nakasulat, [Colin Landry]. Pumikit si Charles at taimtim na sinabi, "Ito ang yumaong tiyuhin mo, at siya lang ang pamilya ko. "Pagkatapos ng pagkamatay ni Lucy, natagpuan ng pamilya Lynch ang mga bakas ng aking DNA sa mga selula ng balat na nahuli sa ilalim ng kanyang mga kuko at natuklasan ang maraming di-umano'y ebidensya na pinahirapan ko siya hanggang sa mamatay. "Isinisisi nila ang pagkamatay niya sa akin at nagsimulang maghiganti sa akin. “Noong panahong iyon, nawalan ako ng babaeng mahal ko at nasa bingit ako ng pagkabaliw sa pag-iisip, kaya kadalasan, wala ako sa sarili. "Ang iyong tiyuhin—ang aking kapatid na lalaki, si Colin—ay tumulong sa Landry Group na malabanan ang mga pag-atake ng pamilya Lynch habang sa parehong oras, sinubukang mag-isip ng mga paraan upang ipaliwanag ang lahat sa pamilya Lynch. "Sa wakas, isang araw, ang pamilya Lynch ay nagpakita ng awa at pinahintulutan siyang bisitahin si G
Nagsimulang kabahan ang isang katulong. "Ngunit Ms. Luna, hindi ka natulog buong gabi... Iminumungkahi namin sa iyo na—" Kumunot ang noo ni Luna at pumikit, "May sakit ang nanay ko, at gusto ko siyang bisitahin sa ospital. Kailangan ko bang makinig sa mungkahi mo?" Natahimik ang mga katulong at nauutal, "Hindi iyon ang ibig naming sabihin..." Dahil doon, nagpalitan sila ng mga kinakabahang sulyap at tumabi, pinayagan si Luna na makadaan. Gayunpaman, pagkalabas na pagkalabas ni Luna, nasalubong niya si Charles, na nakaharang sa kanyang daraanan. Tinitigan siya nito ng masama at nagtanong, "Hindi ba nagpuyat ka buong gabi? Bakit hindi ka nagpapahinga? Saan ka pupunta?" Kumunot ang noo ni Luna. "Bibisitahin ko ang nanay ko." Nang marinig niya ito, kumunot ang noo ni Charles at naningkit ang mga mata, "Stable na ang kalagayan niya, at hindi mo na kailangang magmadaling bisitahin siya. Matulog ka na!" Hindi napigilan ni Luna na mapaismid dito. "Mr. Landry, bakit sa tingin mo p
"Opo, tama si Jim." Sa sandaling natapos ni Jim ang kanyang pangungusap, pumasok si Luna sa silid bago pa man makasagot si Rosalyn. Nakangiting tinitigan ni Luna si Rosalyn at naglakad para hawakan ang kamay nito. "Nanay, kailangan mo lang mag-focus sa pagbabalik sa iyong kalusugan. Para sa anumang bagay tungkol sa akin, hindi mo kailangang mag-alala doon." Bago pumunta sa ospital, narinig na ni Luna ang usapan ng mga katulong at natuklasan niyang nag-away sina Rosalyn at Charles dahil sa kanya. Napakabait at banayad ang kaluluwa ni Rosalyn na anuman ang mangyari, lagi niyang uunahin ang mga pangangailangan ng ibang tao kaysa sa kanya. Noon, pagkatapos malaman na hindi sinuklian ni Charles ang kanyang pagmamahal, kusang-loob niyang kinansela ang kanilang engagement. Nang si Charles ay nahulog sa kanyang mental breakdown pagkatapos ng pagpanaw ni Lucy, si Rosalyn ay kusang tumulong sa kanya na pangalagaan ang mga gawain ng pamilya Landry. Pagkatapos noon, kahit na ikinasal
Ang buhay ni Rosalyn ay sunud-sunod na mga kalunos-lunos na pangyayari, ngunit kahit papaano, kontento na siya sa kanyang buhay. "Kalokohan." Sinulyapan niya si Jim na hindi makapaniwala at nagpakawala ng buntong-hininga. "Wala akong paraan para kumbinsihin si Luna kung hindi... "Bakit hindi, pagkatapos ni Luna na bumalik mula sa kanyang pagbisita sa Swan Lake Chalet, tulungan mo akong imbitahan si Joshua nang palihim at hayaan kaming magkita nang opisyal? Mag-iisip ako ng isang plano upang tulungan siyang hikayatin si Luna na bumalik sa kanyang tabi at sabay na umalis sa Merchant City." Ngumiti ng mahina si Jim at sumagot, "Nanay, hindi ba sinabi sa iyo ni Luna na huwag mo na siyang pakialaman uli sa kanyang mga personal na gawain?" Nagsalubong ang kilay ni Rosalyn. "Paano ko magagawa iyon? Gusto mo bang makita ang kapatid mong malungkot habang buhay, tulad ko?" Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Jim. "Sige. Pupunta ako ngayon sa Swan Lake Chalet, at pagkaalis ni Luna
Sa sandaling marinig niya ito, isang kirot ang bumalot sa puso ni Luna. Kinagat niya ang kanyang labi, lumuhod sa harap ni Nigel, at marahang ipinatong ang kamay sa balikat nito. Pagkatapos, sumagot siya sa mahinang boses, "Sino bang nagsabi sayong nandito ako para magpaalam? Sinabi ba yun ng Daddy mo?" Umiling si Neil. "Kami po ni Nigel ang nakaisip nito nang sarili namin." Kasama noon, nagbuntong hininga siya at inabot niya ang kamay niya sa daliri ni Luna. Pagkatapos, sabi niya na may bakas ng pag-asam sa mukha at sa tono, "Mommy, sinabi po ni Nigel na matagal nang naghihigantihan ang mga magulang mo at ang pamilya ni Daddy, at pinili mo ang pamilya mo kaysa sa amin. Hindi na po tayo makakabalik sa dati kung paano tayo dati." Dahil doon, inangat ni Neil ang kanyang ulo para titigan si Luna, lungkot at pagkabigo ang bumabalot sa kanyang malinaw na mga mata. "Totoo po ba yun?" Hindi alam ni Luna kung paano sasagutin ang tanong na ito. Kinagat niya ang kanyang labi at hinila
Tinitigan ni June si Harvey na may kumislap na mata at sinabing, "Wala akong pakialam kung wala akong Mommy. Para sa akin, Mommy ko rin ang Daddy ko.” "Minsan, para siyang babae!" Sa sandaling natapos niya ang kanyang pangungusap, ang hangin sa kanilang paligid ay tila nagyelo. Inangat ng dalawa ang ulo nila at sinalubong ang malamig na tingin ni Christopher. Inilabas ni June ang kanyang dila at yumuko sa likod ni Harvey. Sinulyapan ni Christopher si Joshua, na nakatayong hindi kumikibo na parang estatwa, lumakad, at binuhat ang dalawang bata sa kanyang mga bisig. Habang dinadala niya ang mga bata, hindi niya napigilang ipaalala kay Joshua, "Mangyaring subukan ang iyong makakaya upang makuha siya pabalik." Nanatiling hindi gumagalaw si Joshua, nakatitig kay Luna at sa tatlong anak na humihikbi. Hindi niya kayang iwan ang kanyang mga anak. Naningkit ang mga mata niya. Kahit na gusto ni Christopher na subukan niya ang kanyang makakaya, alam ni Joshua kaysa sa sinuman
Nabalot ng katahimikan ang silid. Nang makita ang hindi makapaniwalang mukha ni Luna, napangiti si Joshua sa kanyang mga labi. "Tinanong ko si Christopher, at sinabi niya sa akin na ang sanggol sa iyong tiyan ay higit sa isang buwang gulang. "Isang buwan na ang nakalipas, kaka-abduct mo lang, at maliban na lang kung natulog ka kaagad sa kanya pagkarating mo sa Merchant City, hindi ka dapat mabuntis. "Noong oras na yun, nakunan ka, kaya hindi mo magagawa iyon." Kasabay nito, humigop siya mula sa kanyang tasa at idinagdag,”Samakatuwid, ayon sa aking haka-haka, ang sanggol na ito ay siya ring ipinaglihi mga isang buwan na ang nakalipas." Ang kanyang pagsusuri ay lohikal at eksaktong tama. Napaawang ang labi ni Luna at mataman siyang tinitigan. "Oo." Alam niyang hindi na maitatago ang katotohanan, kaya ayaw na niyang magsinungaling pa rito. "Nang mahulog ako mula sa ikalawang palapag, dumanas ako ng kaunting pagdurugo. Akala namin ng doktor ay wala na ang bata…” "Ngunit sa