All Chapters of Beyond The Lines: Chapter 21 - Chapter 30

Dahil may trabaho pa kami pareho, saglit lang ang paglibot namin. Nakita ko ang lahat ng area pero sulyap lang. Dinala ako ni Ruan sa food area pagkatapos.  We had a good chitchat there. Habang kumakain, inisa-isa kong pagmasdan ang bawat parte ng malawak na resto, located iyon sa 1st floor ng building. Halos mapuno ang lugar nang magdagsaan ang mga empleyado, hudyat na sakto lamang ang pagdating namin dahil lunch time na. Nagpaka-busy na ako sa trabaho kahit lunch time pa lang. I was alone in the whole department that time dahil ang lahat ay nasa baba. Bawal kasing magdala ng pagkain o kumain sa ganitong open place. Sa opisina lang puwede. Inasahan ko na ang paglapit sa akin ni Denise, bitbit ang isang case na mukhang mabigat dahil sa dami ng laman nito. I don't know if it's because the heaviness o sadyang padabog niya iyong inilapag sa desk ko.  “You wanna prove yourself, huh...&rdq

Maaliwalas ang panahon ngayong araw kaya saktong-sakto ang liwanag sa paningin ko. Hindi gaya kahapon na makulimlim ang langit dahilan para hindi ko maituloy ang plano ko sanang tapusin ang drowing. Tuwid akong nakaupo at nakaharap sa malaking glass wall ng opisina ni Russel. Sa pangatlong pagkakataon ay sinuyod ko ng tingin ang syudad na nasasakop ng view sa baba.  Nasa meeting si Russel ngayon kaya mag-isa lang ako rito. Trenta minutos pa lang din ang nakalilipas matapos kong mag-out. Iniwan ko na si Glen doon at nagpaalam akong pupunta rito. Hindi na rin naman bago sa kaniya na palagi kaming sabay uwuwi ni Russel. Minsan ay tinutukso niya ako pero sa tingin ko naman ay purong biro lang iyon. Wala ni isang nakakaalam sa relasyon namin. I'm not even sure if she'll believe me if she knows too.  Masaya na malungkot. Masaya dahil... kahit hindi kami official, pakiramdam ko'y pagmamay-ari ko na siya. Malungkot dahil lihim lang ang kun

I handed him my phone.  Sinalubong ko ng parehong talas ng tingin ang babaeng nasa tabi niya ngayon. Mukha naman itong nailang at ito na rin ang kusang bumigay at nag-iwas ng tingin.  “K-kahit kailan naman... wala siyang pakialam. S-siguro nga masaya pa siyang makita akong miserable! Masaya siyang ipagtanggol ng mga babae niya! I swear, ayoko na siyang makita! B-bukas na bukas din... m-magda-drop out ako at lilipat ng ibang school!”  Ang pagtataka ni Daimler ay mabilis na nilukob ng pagkagulat at paninilim. Humigpit ang hawak niya sa cellphone habang pinakikinggan ang mahahabang litanya ni Venus.  “K-kanina lang, nabalian ako sa paa. S-sobra na yung ginagawa sa akin nila Mayen! W-wala naman akong g-ginagawang masama, e! Ang gusto ko lang naman sana...” naputol ang sasabihin ni Venus. Nasundan iyon ng malalalim na hikbi. If I know, nagpi

I don't know if it's because of my one day absence o talagang bumalik lang ang panunuri sa akin ng mga empleyado nang pumasok na ulit ako kinabukasan. Para bang bumalik ako sa unang araw ng paninibago. Napapansin ko ring walang pag-aalinlangan nila akong inoobserbahan kapag wala si Russel. At kapag nariyan, animo'y takot silang tingnan ako. And speaking of Russel, sinamantala ko ang pagkakataong may sumalubong na businessman sa kaniya sa lobby kaya't nagawa kong mauna nang walang lingon-lingon.  Kung hindi lang dahil sa nagsusumigaw na suot ni Denise habang nakatanghod sa dadaanan ko, binilisan ko na ang paglakad. But then her fake smile is even getting more attention! Nadadamay akong lalo sa kalokohan niya.  Umakto siyang maaliwalas ang mukha at sadyang hinintay ako for a “friendly” talk. Saka lang nawala ang mala-anghel niyang ekspresyon nang makaliko na kami sa hilera ng private rooms at kumaunti na ang employees na

 “Lasing na kayo?” Tumingin sa akin si Nyx na hindi man lang nagbago ang puwesto, hindi rin naman nagsalita.  “Medyo lang pero sila, oo. Tingnan mo yung mga ugok sa baba, nanghahatak na ng kung sino-sinong babae,” nakangiwing turo ni Derby kina Sunder, Baren, at Colen.  Humalakhak si Braeum pero ako ang kinausap. “Uuwi na ba tayo?”  I checked my phone before glancing back at him. “It's up to you, Brae.” Muli kong kinuha ang shot glass at nilagok ang laman no'n.  “Woah, woah!” nakangising reaksyon ni Derby sa ginawa ko.  Umiling ako, natatawa rin. It's because of the uncomfortable feeling, perhaps. Yung patong-patong na nararamdaman ko. Ramdam ko na rin ang init ng mukha ko at pag-ikot ng paningin.  “Patay ka, b