All Chapters of Midnight Hunters: Chapter 21 - Chapter 30

Hunter's POV Napatingin ulit ako kay Yin, nakita ko ang Lacrima na nakakabit sakanya, nasa likod ito nang kaliwang palad nya. Tinignan ko din sa dalawang bata, ang kay Morgi nasa dibdib nya habang kay Willy nasa kaliwang braso. Dahil sa Lacrima na nasa katawa nila ay parang lumalabas tuloy ang mga maliliit nilang ugat. Sigurado akong masakit ang pakiramdam nayan, hindi lang nila nararamdaman.  Tumayo ako at hinawakan ang kamay ng dalawang bata, lumapit din ako kay Yin. “Umalis na tayo dito.” sabi ko na may ngiti sa labi. Ilalabas ko sila sa impyernong to, kahit anong mangyare. “Gagawin ko ang lahat para makalabas kayo dito, pangako yan.” napatingala sakin si Morgi. 

Hunter's POV Bago umalis ay binalutan ko ang ulo nila ng tela, sinigurado ko din na matatakpan ang buhok at kalahati ng mukha nila. Hindi naman sila kilala ng mga tao, pero kung sakali mang ibalita ang pagka-wala nila ay hindi sila makikilala agad.  Naglagay din ako ng tela sa ulo, mabuti nalang talaga at may tela dito sa warehouse. Bago umalis ay sinuot ko muna ang binigay ni Hacker na bracelet, nang masiguradong maayos na ang lahat ay lumabas na kami. Naging alerto ako sa bawat pagtapak namin, hawak-hawak ko si Morgi at Willy, nasa harap ko naman si Yin na nangunguna nanaman sa paglalakad. Mabuti nadin na nasa unahan sya para mabantayan ko din sya.  “Saan tayo hahanap ng bus?” tanong ni Yin. Hindi ko kabisado ang siyudad, pero may natandaan akong lugar kung saan

Hacker's POV It's cold, my lips are dry. I can't move my arms and legs, I can't see, I can't speak. I can't do anything. I can feel the chains rapped around me, it's heavy but I can managed. First time to be caught and they did a very good job at welcoming me.  It's the coldest welcome ever. I grinned, even know there's a muzzle covering my mouth. I want to laughed at them, to bad I can't see who they are. I want to give them death glares. I'm itching to full a dagger and stab them all. I can feel they are examining me from a far, but they are to scared to come near me. I don't even know where I am right now, but I guess I'm in a different room. Like what I heard they put me on isolation.  Am I that special?  “So Hacker, do

Hunter's POV Binihisan ko ng maayos na damit ang tatlong babae, habang si Biker sinilid sa sako ang katawan ng matandang lalaki at nilagay sa gilid. Dinala naman ni Silencer si Swordsman sa isang kwarto para doon sya ipahinga. Tinapos ko muna ang ginagawa ko bago mamahinga sa isang tabi, kumuha din si Biker ng medicine kit para magamutan ang sugat ko. Napapapikit lang ako at mahinang dumadaing habang ginagamutan ni Biker. Hindi nagtagal ay natapos na sya, hindi nako umalis sa kinauupuan ko at don na namahinga.   Ilang sandali din ay nagising na si Swordsman. “Anong nangyare?” tumayo sya bigla at halos bumaksak ulit dahil sa pagkahilo. Tatayo sana ako pero naalala ko na may sugat pala ako sa tagiliran. Si Biker na ang umala

Swordsman's POV Where could that bastard be? I'm using my senses to locate him but I just can't find his presence anywhere in this city. I don't know if Hunter can save Hacker in time, so the least I can do is find Bullet and go back to help saving Hacker. Alam naming lahat kung gaano kahigpit ang siguridad ni Hacker. Sa malayuan at malapitan, may nakabantay padin sakanya. That guy really has business with the government, with those tons of informations that he have, he is the main problem of them all. I could've come with Hunter and help her out, but Bullet is still missing. Boss needs to make a command for the benefit of all, I'm just still worried knowing Hunter is facing a whole battalion of guards. I sighed. I stopped walking when I heard the siren, it means that Hacker's public execution is about to begin in a few minutes.