บททั้งหมดของ Guarding The Mafia Heirs: บทที่ 121 - บทที่ 130

137

Chapter 117

[117]   Tristan's POV:   I'm so damn worried to my wife! kung hindi lang ako tinawagan ni Arkin malamang mukha pa rin akong tanga kakahintay sa asawa ko dito sa bahay. Mag-gabi na rin at ang akala ko nasa mall lang sila for their girls hang-out then, malalaman namin nakidnap sila lahat! Kahit nakabandage ang sugat ko pumunta pa rin ako and good thing my wife had a tracker kaya madali namin nahanap.    And to my surprise, nandoon nga si Ayesha. We watched it kitang kita namin ang lahat, kinabahan pa nga ako dahil paano kung mabuhos ang asido? Paano kung masunog ang mukha ng asawa ko? Natakot ako! Hindi ko naman alam na mababaliw si Ayesha, kaya naman pala weird siya nito mga nakaraang araw! Nabaliw na pala! Fuck! Alam kong gwapo ako, pero this is the very first time that i witnessed a girl become crazy over me! Fuck, it's cringe and creepy!    I'm mad of course, lahat ng tao doon pinagbabari
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 118

[118]   Cathalina's POV:    Lumipas ang mga buwan at araw na walang tawad na panganib at walang sawang kaaway ang lagi naming nakakaharap. Walang patid halos, at napipigtas na ang pasensya ko sa kanila. Nandito na rin si Luke, hindi ko nga alam kung anong mayroon doon sa dalawang 'yun. Basta hinayaan ko nalang silang dalawa, mukha kasing komportable sila sa isa't-isa. Gusto ko rin naman kasi na maging masaya si Amara, at syempre nagkwento s'ya sa'kin ng iilang detalye tungkol sa mga nangyayari sa kanya.    Of course im fucking mad on what she told me, pinacheck ko si Amara kung sakaling may mabuo doon sa tiyan niya. Galit at poot ang nararamdaman ko while she's telling me the whole story, nandoon si Luke ng mag kwento s'ya. Galit na galit si Luke at kulang na nga lang maging isa na rin s'yang kriminal. And good thing walang nabuo, dahil kung ganun nga ang mangyari hindi na ako magdadalawang isip pa na patayin s
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 119

[119]   Tristan's POV:   Umaga na naman at ngayon ay pupunta ang asawa ko sa Italy, hindi na niya ako pinasama dahil saglit lang naman daw s'ya. Ang nangyari nung gabi ay talagang nakakawindang, muntikan na naman kami. Kung hindi lang kami hinila ni Cathalina palabas at ihagis sa semento malamang ay wala na kami. Gigil na gigil ang asawa ko, para s'yang nababalutan na dark aura basta nakakatakot. Ngayon daw sila ni senyor pupunta sa italy may mga aasikasuhin daw kasi sila doon at ilang araw lang.    Pumayag naman ako, syempre ayoko naman ipagkait sa kanya ang makapunta sa mama niya sa italya, ako muna ngayon ang bantay sa mga anak ko. Syempre, nandito naman sila mom at dad kaya okay lang. Wala naman kasi akong gagawin, maayos na rin si Arkin at ang mga magulang niya dahil nakapag-usap na sila pero, ang mom lang ni Arkin ang hindi sang-ayon sa kanila. Well, hindi ko nga alam bakit ginanun ng asawa ko ang magulang niy
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 120

[120]   Tristan's POV:   We lose our baby, sobrang sakit mawalan ng anak. Nang malaman ko na may anak kami hindi ko maiwasang maging masaya, pero lahat ng 'yun ay naglaho ng malaman kong nawala ang baby namin. Ilang beses na kami nagtest ng asawa ko, pero negative naman ang resulta. Kaya nagtataka talaga ako, pero hindi ko maiwasang malungkot. Hinaplos ko ang jar kung nasaan ang abo ng anak ko. Naninikip na naman ang dibdib ko at iniisip kung paano nawala ang anak ko.    "A-anak si daddy 'to.. h-hindi man lang kita nahawakan.. hindi ko alam na nasa tyan ka na ng mommy mo. Hindi ko alam anak..patawarin mo sana ako.." saad ko at hinaplos ang jar na hawak ko. "P-pangako ni papa sa'yo, hahanapin natin ang may taong gumawa sayo nito. Gabayan mo si mama ha? M-mahal na mahal kita, anak." saad ko at napayuko dahil sa sakit ng dibdib ko.   Maingat na nilagay ko ang Jar na at nakapamulsang naglakad at tin
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 121

[121]   Cathalina's POV:   FLASHBACK   We're on the way to the airport to visit italy. Tutal madami kami dapat asikasuhin doon, isa pa ay may business kami doon. Isang two storey market, malls and bar ako ang nagmamanage nun dahil na rin may sakit si dad. Isa pa si mama ang nagpatayo nun dahil she wanted it for the poor people and for those who needed it. So, we decided to make it grew and so far, so good. Nagtayo rin kami ng 'Safe Haven' para sa mga bata, pamilya na walang matirahan dito sa Italy.    Marami na rin kaming branch ng 'Safe Haven'. Dahil ambassador si papa nagagawa namin ang lahat ng gusto namin, ang Agency ay bukas para sa mga tao na gusto magkaroon ng hustiya at isa pa, hindi lang basta Agency 'yun. Isa rin 'yung 'Sumbungan ng Italya' we helped other people who was molested, nirape or so on and so forth. It's been years, simula ng ipatayo namin ang lahat ng 'yun at dahil doon nak
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 122

[122]   Tristan's POV:   Simula ng magising ang asawa ko ay palagi s'yang tulala ilang araw simula ng sabihin namin ni noemie ang nangyari. Nung una nag-aalangan kami pero pinilit ni Cathalina si noemie, nagwala ang asawa ko na kulang nalang umalis s'ya sa kama at sumugod sa kung saan. Umiyak ako lang ako ng umiyak dahil hindi ko kaya na panoorin ang asawa ko na halos sabunutan na ang ulo at suntukin ang pader. Naninikip ang dibdib ko, simula nun ayaw niya kaming makausap ni hindi kami pwedeng pumasok sa room niya.    Ayaw niyang may lumalapit sa kanya, ayaw niyang naawa kami sa kanya. Iniintindi ko kasi alam ko ang pinagdadaanan niya, kaya hindi ako nangulit. Sariwa pa kasi sa kanya ang pagkawala ng baby namin, sobra sobra ang sakit na binigay sa asawa ko, at hindi ko s'ya kayang panoorin na umiiyak. Hanggang tingin lang kami sa kanya, pero ako nanatili ako sa tabi niya ayokong iwan si Cathalina lalo na ngayon dahi
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 123

[123]   [The Vengeance 1]   Cathalina's POV:    Nakapikit ako habang dahan dahan tinatanggal ang benda sa mata, kinakabahan ako sa totoo lang. Ilang linggo rin ako nagtiis na nakabenda ang ulo ko pababa sa mata ko, tahimik lang akong nagluluksa pero ang galit sa puso ko nandito nakabaon. Walang makakatanggal ng galit sa puso ko, kahit anong gawin nila hindi na matatanggal ang sugat na nasa puso ko. Masyadong malalim, hindi natatanggal at hindi mapapawi.    "Okay, slowly open you eyes.." marahang saad ni tita.   Slowly i opened my eyes, hindi agad nag-adjust ang mata ko sa ilaw. Pinikit ko ang mata ko at unti-unting bumukas at sa pag bukas ng mata ko ay ang pagsikip ng dibdib ko. Natulala ako saglit ng makita ang mata ko sa salamin, ang natural kong matalim na mata mas tumalim pa. Naninikip ang dibdib ko para kong nakikita si papa sa salamin na hawak ko, tinignan ko sila
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 124

[124]   [The Vengeance 2]   Tristan's POV:   Kakagising ko lang pero wala na ang asawa ko, madalas ang pag alis niya tuwing gabi. Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kanya, syempre alam ko na ang ginagawa niya. Hindi lang ako nagpapahalata pero palagi akong nakasunod sa kanya, i mean may may tao akong inutusan na bantayan s'ya. Alam ko rin ang galaw niya, and im right she's now doing her 'Vengeance'. Hindi ko nalang pinapansin, pero sa loob loob ko natatakot ako sa pwedeng mangyari sa kanya at sa pamilya namin.    Ngayon rin kami pupunta sa mansion nila, gusto niya daw makita ang kabaong ng senyor, si Hades at ang anak namin. She changed a lot, naging tahimik at malamig. Hindi ka kakausapin at hindi ka iimikin, basta kapag trip ka lang niya kausapin sasagot s'ya o hindi kaya'y magtatanong lang. Sinabi ni dad sa'kin na nakabantay rin daw s'ya sa asawa ko dahil nga alam rin niya ang maaaring gawi
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 125

[125]   [The Vengeance 3]   Cathalina's POV:   Gigil, Galit, Poot, Lahat na ata ay nararamdaman ko sa mga oras na 'to. Nagmamadali silang umalis kanina, hawak ko pa rin ang baril at nakatingin sa kanila na naglalakad palayo. Sobrang kapal ng mukha nila! Hindi ko alam saan niya ba nahugot ang kakapalan ng mukha! Nasa lahi na ata nila ang ganun! Naiinis na ako sa totoo lang! Huminga ako ng malalim lumapit si Luke sa'kin at inilahad ang kamay niya hinihingi ang baril.    "Give me the gun, Princess." mahinahon na saad niya.    "Bakit ninyo sila pinayagang makapunta dito?!" i hissed at tinignan s'ya na nakalahad pa rin ang kamay.   "I said give me the gun and calm down." mariin na saad niya at mariin rin ang tingin sa'kin.    Mahigpit ang kapit ko sa baril pero nagkataon na napatingin ako sa mga anak ko. Inosente sila nakatingin
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 126

[126]   [The Vengeance 4]   Tristan's POV:   I smiled when i woke up, hindi ko kasi makalimutan ang ginawa namin kagabi ng asawa ko. Ang sabi niya bumabawi lang daw s'ya sa'kin, so we make love until midnight. Basta, namiss ko lang talaga ang asawa ko, nilubos ko na talaga kagabi. We enjoyed and we both want it, galing ng pang bawi sa'kin, make love! Hindi ko alam! Basta kinilig lang ako dahil sa nangyari sa amin kagabi na halos hindi kami magsawa sa isa't-isa. Umuwi na kasi s'ya ng past 11pm, then after that we do our thing. Tinignan ko ang asawa ko na kakalabas lang ng banyo at nakaroba, sinandal ko ang ulo ko sa headboard. Nakasuot na ako ng sandong itim at boxer nauna pa kasi s'yang matulog kagabi at napagod ko ata.    She walked towards and lean to kiss my lips, i kissed her back. "Good morning.." she murmured and kiss my right cheek.    "Good morning, baby.." i sa
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
91011121314
DMCA.com Protection Status