All Chapters of Aragorn: The Elven Charmspeak: Chapter 1 - Chapter 10

Aragorn: The Elven Charmspeak "Pakiusap, huwag mo na akong ipagtulakan muli."   It was like hearing his endearing voice for the first time again that my heart almost melted. Nakahawak pa ng mahigpit ang kamay niya sa pala-pulsuhan ko; pinipigilan akong umalis. Siguro natatakot na muli akong lalayo sa kanya at aalis nang walang paalam.   At kahit na malalim ang gabi, kita ko parin ang maiinit niyang mga matang matiim na nakatitig sa akin; inaasam-asam ako't ninanais mahagkan. Tila nangungulila sa aking matagal na pagkawala.   Ngunit hindi ko kaya siyang harapin. Napakalaki ng kasalanan kong nagawa sa kanya. Pero kahit na ganoon, bakit ganito pa rin ang pakikitungo niya sa akin?   He made one step closer to me that made my heart skip a beat. The

Parang naginit ang buong mukha ko sa sinabi niya. Kasama pa ang matamis nitong ngiti. Come to think of it, she kinda looks familiar.   Matagal-tagal na rin simula nang makaramdaman ko ang ganitong klase ng pakiramdam.   But I immediately shrugged off the thought.   I can't be feeling these things right now. Not in a middle of a mission, not to mention in a middle of a raging war!   Plus, I have no time for affairs. Marami akong tungkulin sa aking lahi, at iyon ang mauuna. Hindi ang pansarili kong interes at kaligayahan.   Because the last time I chose happiness, it ended up breaking my heart.   Hindi pwedeng wala akong gawin. Ito na lang ang tanging sakripisyo ko sa aking pamilya.   I need t

Umalingawngaw tunog na nilikha nang sniper rifle ni Maxima. Indikasyon na patay na ngayon ang hari ng Traia, King Peruvious.   Hindi ko man lubos na maisip, kailangan niyang gawin ang bagay na yon dahil kung hindi, baka siya ang mamatay at pahirapan.   Tapos na ang trabaho niya kaya malamang aalis na rin siya dito sa Azsare sa lalong madaling panahon. Panigurado kong kapag nagtagal pa siya rito ay baka malaman pa nang mga Azsarians. At baka mabaliw na ako ng tuluyan dahil sa kanya.   Madali akong pumunta sa kinaroroonan niya na kasalukuyan nag-aayos ang baril. Nililinis pa niya ito na para bang isang mamahaling bagay na kaunting dungis lamang ay kailangan na itong linisan.   Buti pa ang baril inaalagaan. Parang mas minahal pa niya ang baril niyang iyon kaisa sa akin. Pero hindi ko naman nanaisin na maging baril

What she did was extraordinarily aesthetic. For a moment, I was really taken aback.   Para akong kinuryente ng milyong-milyong boltahe ng kuryente dahil don. I was so exhilirated by her sudden act like it just came out of nowhere.   Why is she hugging me right now anyway?   But before I answer that, I responsed to her hug. Making it tighter than hers, but not so much that it would suffocate her to death.   Tama lamang para maiparamdam ang init ng aking pagmamahal sa kanya na kahit ang hagupit ng pinakamalakas na bagyo ay hindi matutupok. I hope that my warmth is just enough to thaw her icy cold exterior.   The wind under the trees blew right at us stealing away the warmth that was slowly enveloping. Because of this, she slowly pulled away.  

Kaagad kaming kumaripas ng takbo para lamang makawala sa tingin ng mga taong humahabol sa amin.   Alrose is much like a maze just similar to the town of Traia. Kaya naman pasikot-sikot lamang kami sa bawat eskinita at kalye na mapuntahan namin. Umaasang sa pag-liko namin ay wala nang nakasunod pa.   But I still don't get it though.   Yes, I can understand her feeling of guilt towards putting a load onto my shoulders. Pero sana alam niya na ayos lamang yon. I can do anything just to help her, even if it means carrying all of her burdens with me. Aakuin ko lahat ng problemang mayroon siya at magkasama namin iyong lulutasin. At least, that's how I pictured our relationship would be...   Nonetheless, she got into the Chancellor's radar and got ourselves caught into his territory. Mukhang wala kaming kawala.