Chapter 8: Pitfallen

Kaagad kaming kumaripas ng takbo para lamang makawala sa tingin ng mga taong humahabol sa amin.

Alrose is much like a maze just similar to the town of Traia. Kaya naman pasikot-sikot lamang kami sa bawat eskinita at kalye na mapuntahan namin. Umaasang sa pag-liko namin ay wala nang nakasunod pa.

But I still don't get it though.

Yes, I can understand her feeling of guilt towards putting a load onto my shoulders. Pero sana alam niya na ayos lamang yon. I can do anything just to help her, even if it means carrying all of her burdens with me. Aakuin ko lahat ng problemang mayroon siya at magkasama namin iyong lulutasin. At least, that's how I pictured our relationship would be...

Nonetheless, she got into the Chancellor's radar and got ourselves caught into his territory. Mukhang wala kaming kawala.

Maliksi kaming pumihit pakanan papunta sa isang eskinita. Pero agad ding natigilan dahil sa pader na humarang at pumigil sa aming pagtakas. Its a dead end at wala akong makitang pwedeng takasan. Shit, wala na talagang kawala.

Sunod na dumating ang mga kawal na humahabol sa amin; hinaharangan ang tanging ruta na pwede naming takasan. Para silang isang malaking pader na kahit kami ay hindi kayang makaakyat.

Then, someone spoke, sound of clashing jewelry made its entry. "Sino kayong mga pangahas na gumawa ng kaguluhan at sinunog ang mga produkto ko?"

With much arrogance in his tone, I already knew who it is.

"Restrain them." utos pa nito.

A lone guard walked forward. Pero agad itong natigilan dahil sa pagkasa ni Maxima sa kanyang baril. Mukhang mahal niya ang kanyang buhay para pagpasyahang umatras dahil lamang sa pagkasa ni Maxima ng baril.

Hinanda ko rin ang sarili ko; inilabas ang bigay ni Maxima na espada at inantay na may sumunggab.

"Tsk, isa kang duwag! Ang totoong lalaki hindi umaatras sa isang kasa ng baril lamang!" sigaw ng isa habang humahakbang patungo sa amin, nakaambang na umatake.

Ngunit kasabay ng yabag ng kanyang paa ay ang pagputok ng baril at pagbaon ng bala sa may balikat nito.

"Subukan nyong lumapit! Sisiguraduhin kong patay kayong lahat!"

Sa banta niyang iyon, wala nang nagtangka pang lumapit. Kahit ang ilan ay nagaalinlangan pa kung maniniwala o hindi sa sinabi ni Maxima.

Pero syempre, hindi naman makapapayag ang Chancellor na makawala kaming mga salarin na sumira sa mga produkto niya, pati ata ang plano niyang gawin sa mga droga na yon nabulilyaso namin.

"Tanga ba kayo o ano?!" bulyaw nito sa mga kawal na hindi alam ang kanilang gagawin. "Fine! Mga inutil! A simple order even you bunch of fools can not do!"

Matapos niyang sigawan ang mga kawal bigla na lamang may umusbong na galamay mula sa ilalim ng lupa. Napatingin agad ako kay Maxima para tingnan kung ayos lang siya, pero gaya ko nakuha rin siya ng mga galamay na iyon.

Mahigpit nitong nililingkis ang magkabila naming kamay gayon din ang aming mga paa. Tiyak na talagang wala ba kaming kawala pa.

Nabagsak na sa lupa ang hawak na baril ni Maxima at hindi ko naman magamit ang aking espada.

I felt helpless. This was supposed to be my only job... to protect her... But it seems I have failed.

Napakatanga ko, kailangan kong makaisip agad ng ibang paraan para makawala rito at iligtas si Maxima.

Wala akong magawa kundi ang magpumiglas para lamang kahit papaano ay lumuwag ang mahihigpit na kapit ng mga galamay sa akin.

"Resisting is futile... Let us see, kung sino man kayong dalawang pangahas na nambulilyaso sa mga produkto at plano ko..."

Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa pwesto namin at sa bawat hakbang niya iisa lamang ang nakakasigurado ako. Iyon ay ang kaalaman na kasama ko dito ngayon si Maxima at wala sa Traia.

Mukhang mangyayari na ang kaguluhang kinatatakutan kong mangyari dahil alam kong dadagdag lamang ito sa mga pproblemahin ko.

Ngunit wala na akong magagawa pa...

Itinaas niya ang telang nagtataklob sa aking mukha at kaagad na nagulat sa nakita. As if I'm a ghost that even he got scared of.

I had no choice but to use my alas... I will have to use charmspeak.

Kaagad kong dinama ang kapangyarihan na ibinigay sakin ng mga ninuno ko na unti-unti akong lamunin at ipahiram sa akin ang kanilang lakas.

Subalit natigil ito nang magsalita siya.

"You need not to use your powers elf.."

Sa pagkasabi niya non, lumuwag ang pagkakahawak ng mga galamay sa aming dalawa ni Maxima. Kaagad akong tumayo ng maayos at itinapat sa kanila ang hawak na espada samantalang kinuha naman ni Maxima ang nahulog na baril

"Pakakawalan kita." sabi nito. "Iyon at dahil may pakinabang ka pa sa akin. Ngunit huwag kang umasa na hindi ako gaganti sa mga ginawa mo elfo... I never back down in a fight and you have already started it. But rest assured, I will make sure to be the one to end that."

And he just walked away. Kasama ang kanyang mga kawal na unti-unting nawawala na parang usok sa hangin.

We were left dumbfounded. That was unexpected.

"Ayos ka lang ba?" tanong ko sa kanya na katulad ko ay hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.

"Yeah..." she trailed off.

Marahil ay nagiisip siya ng malalim kung bakit hinayaan kami ng Chancellor. Pati na rin ako, iniisip kung ano ang maaaring dahilan maliban sa sinabi niya na may pakinabang ako.

"Lets go?" tanong ko sa kanya na parang hindi pa nahuhulasan sa nangyari.

Why does it affect her so much? Siguro ay hindi niya inakala na ganito ang magiging reaksyon ng Chancellor.

But still, she was spacing out. I grabbed her hand and she was immediately taken aback. Pero hindi niya tinanggal ang pagkakakapit ko sa kanya.

☆☆☆

Nagmadali akong pumunta sa kwarto upang tingnan kung gising na sina Garfiel. Nang makarating kami ni Maxima ay pataas na ang araw kaya naman hindi na ako magtataka kung gising na sila. Ang tanging ayaw ko lang naman ay ang plinaplano ng Chancellor.

Alam ko ang pakinabang ko sa kaniya, iyon ay ang ipanalo ang laban sa pagitan ng mga taga Traia at mga taga desyerto. Kaya't hanggat hindi ko pa natatapos at nagagawa iyon, makakahinga ako ng maluwag dahil kampante akong hindi niya ako malalapatan ng kamay.

Siya na rin ang nagsabi na hanggat may pakinabang pa ako sa kanya hindi niya ako magagalaw. Ngunit ang kinaaabangan ko lang ay kung anong klaseng paghihiganti ba ang ipaparanas niya sa akin.

I can't see any loopholes.

Once I save Traia, for sure the Traians would be grateful and I will be the hero. The only thing he would benefit from is to be king once the war is over. Iyon lang.

Sa tingin ba niya ay papanigan siya ng mga tao kesa sa taong nagligtas sa kanila? Ang taas naman ata masyado ng tingin niya sa sarili niya.

Let's just see when this is all over. Until then, baka makipagplastikan lang ang Chancellor.

"San ka galing?" bungad agad ni Iston nang makapasok ako.

Agad naman akong napasalampak sa kama at dinama ang kaginhawahan nito.

"I was with Maxima." sabi ko, wala akong makitang rason para magsinunggaling sa kanila. Saka hindi naman nila ako mapipigilan kung sakaling pagbawalan nila ako.

"All night?!" Garfiel shouted exasperatedly.

"Yes."

Hindi ko alam kung makakapagensayo ako nito ng maayos. Wala akong tulog, at hindi ko alam kung kailangan ko pa bang matulog.

Hindi ko mawari kung ano ang maaaring gawin ng Chancellor sa bawat oras na andito ako sa kanyang teritoryo. Ngayong alam na niya na may kinalaman ako sa pagpatay sa hari, maaari na niya itong ibunyag sa madla. Pero dahil sa sinabi niya, tiyak akong hindi niya iyon magagawa.

Kung matutulog man ako, pwede ding ipapatay niya ako habang nakaidlip sa kama at walang makakaalam nito dahil kontrolado niya ang buong Traia. He is second in command after all, I mean before the late king.

I want to know his motive so badly. Naiinis ako kapag nalalamangan.

Three consecutive knocks disturbed us, ito na yata ang dahilan ko para hindi matulog.

"Sino yan?" tanong ni Garfiel sa kabila ng pinto.

"Open the door." boses ng Chancellor, ano naman kaya ang gagawin niya? Is he going to tell them now?

Tumingin muna sila saking dalawa kung ayos lang ba na papasukin siya sa kalagayan ko ngayon. Tumango ako sa kanila, sensyas na ako na ang bahala.

Binuksan na ni Iston ang pinto at bumungad dito ang nakakairitang mukha niya. Iba na ang suot niya ngayon kumpara kanina. Paano kaya siya nakabalik ng mabilis?

"What do you want to talk about?" I asked, my voice sounding tired.

"Oh, good morning, Prince Aragorn." he sarcastically replied. "You look awful, hindi ka ba nakatulog ng maayos?"

Tsk, just what I thought. Mag mamaangmaangan siya na parang normal lang ang lahat. Na wala siyang nalaman at hindi niya ako nakita kanina kasama si Maxima.

Maybe I should play his game. Patigasan kami kung sino ang susuko siya ang talo. At hinding-hindi ako nagpapatalo sa mga taong kagaya niya.

"I am fine. Just state whatever it is that you want then leave this room."

"You should treat me better prince." a smirk formed from his face. "Dahil andito ako dahil sa iyo."

"What do you mean?" tanong ni Iston

Napataas na lamang ang kilay ko sa kug ano ang maaaring iniisip ng Chancellor. What is he planning to do with me?

"I need a bodyguard." he finally said.

"Why?"

"Bakit si Aragorn pa? Marami ka namang kawal na pagala-gala dyan sa palasyo, bakit hindi na lang sila?" napatayo na si Garfiel mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama.

"I can't entrust my safety with just anyone. Di hamak na mas mahihina ang mga kawal dito kumpara kay Aragorn. Sa banta sa aking buhay, maaari akong isunod ng nga kalaban hindi ba? Hanggat hindi pa napapagpasiyahan kung sino ang susunod na uupo sa trono, ako muna ang namamahala dito. Ano na lang kaya kung bigla na lang akong mamatay? That would bring our precious Traia into dust."

"That's still not an exception." pagdepensa pa rin ni Iston. "If someone has to guard you twenty-four seven, let it be me rather than Aragorn. Hindi pa handa ang mga mandirigma at kailangan nila si Aragorn."

"No, I don't trust you enough, elfling. I want someone who is more powerful than you who can guarantee my safety." hindi pa rin nawawala ang ngisi sa labi nito.

"Tanga ka ba? Matatalo tayo sa giyera kung aabalahin mo si Aragorn! At saka ikaw na ang nagsabi na mind our own business diba? That our only job is to hire and train men to be vessels of war? Why don't you mind your own business rin kaya?" litanya ni Garfiel na halatang galit na galit.

Hindi ko alam kung anong gagawin sa pagkakataong ito. It would be paramount to continue the training with the soldiers and let Iston handle the Chancellor. Pero alam kong may ibang balak siya, kaya kailangan niya ako ngayon.

Sa pagkakataong ito, siya ang mas nakakalamang. With his influence in foreign affairs, tiyak akong mas makakasagap siya ng maraming sundalo na ipaglalaban ang Traia para sa kanya ng walang tulong namin. But that would be just speculation, dahil alam niyang kapag ganon, matatalo lang sila. Unlike the chance of winning if I were to lead the war.

Hindi siya takot na ibunyag ang nalaman niya tungkol sa amin ni Maxima. Kayang-kaya niya iyon sabihin at baligtarin ang lahat. That reason would be his only leverage against me, at sa kasamaang palad... wala akong magagawa pa ron.

O siguro naman, may isa pa akong pakinabang sa kanya, maliban sa pagpapanalo sa gyera na ito? Kaya siya na mismo ang lumapit para kuhain ako para magawa na ang pakinabang ko sa kaniya.

Tsk, I can't decide what to do! Maaari kong mapahamak ang buhay ko kapag sumama ako sa Chancellor. Pero hindi ko naman alam kung anong magagawa niya kapag hindi ako sumama. He could play dirty and drag Iston and Garfiel or even Maxima to his revenge plot. Baka sila pa ang maipahamak ko kung hindi ako sasama sa kanya.

Ilang pagpapalitan pa nang sagot ang ginawa nila bago tuluyan akong nagsalita.

"Stop! Tumigil kayo!"

Naririndi na ako sa mga ingay nila mas lalo akong hindi makapagisip ng tama.

"Ako na ang bahala sa Chancellor." nakita ko ang mas paglapad ng ngisi niya. "You two take care of the soldiers, alam nyo na ang mga ipapagawa sa kanila. Push them to their limits and make them win this war."

"Mabuti naman at naisipan mong paunlakan ang aking alok, mahal na prinsipe. That's so wise of you."

"It was a fucking command rather than a request." Garfiel spoke hot-headed.

"Very well, hahayaan ko munang magpahinga ngayong araw ang mahal na prinsipe. Ngunit bukas ay dapat nasa tabi na kita, may pupuntahan tayo." at saka umalis na ng silid ang Chancellor, baon parin ang hindi nito maalis-alis na ngisi.

Bwisit. To think that he has his fucking way with me. Hindi maaari... hindi ako mauutusan at madidiktahan ng isang hamak na tao lamang! I hate pathetic humans who use power to suppress other people.

The only human I acknowledge and maybe truly trust is Maxima...

But she has no connection to this so I need her not to het involved with this.

Pero siya na rin ata ang nagdala ng gulong ito sa akin. She killed the king and made me clean her mess. But still, hindi ko yon ginawa dahil napilitan lamang ako. I did that because I want to, dahil kahit sabihin man niya o hindi, alam kong kailangan niya ang tulong ko.

She even felt guilty for making me took the spotlight that should be hers. The blame for the king's death that was suppose to be hers. Ako na rin umako sa mga paratang ng Chancellor.

I never knew she would be affected by her assasination na naisipan pa niyang ipaghinganti ako para hindi na ako galawin pa ng Chancellor. But why did she miss to kill the Chancellor though? She never misses.

Come to think of it, paano niya nakilala ang Chancellor?

Zaralo is far more distant from Azsare. Why would she know that bastard? Is he her ex or something? I hope not.

Muli kong inihiga ang sarili ko sa malambot na kama. Pinapakiramdaman ang antok na kanina pa dumadalaw sa akin pero laging nauudlot.

Pero tila hindi parin natatapos dito ang kailangan kong gawin. I need to explain everything to these two. Para na rin alam nila ang sitwasyon na kinasasangkutan ko ngayon.

"Bakit ka pumayag Aragorn? Tanga ka ba?" bulyaw ni Garfiel sa minutong pagkaalis ng Chancellor sa silid.

"Malamang may rason kaya mo ginawa iyon, tama ba?" tanong ni Iston.

Tumango na lamang ako.

"He caught us last night." sa wakas ay naisabi ko rin.

Sandali silang nanahimik tila inintindi ang aking sinabi.

"Ano?!" they both shouted.

"We went to Alrose and saw the Chancellor dealing with drugs, we burned it but unluckily we were caught, pero hinayaan niya kaming makaalis dahil may pakinabang pa raw ako sa kanya."

"This is outrageous! Bakit hindi niya kinuha si Maxima kung ikaw lang ang may pakinabang?"

Napaisip din ako sa tanong ni Iston pero nagkibit balikat lamang ako. Come to think of it, bakit nga ba hindi? Maxima threatened his life at parang wala lang iyon sa kanya. He let us get away. But why?

"At ang pakinabang mo ay ang maging bodyguard niya?" tanong naman ni Garfiel.

"I don't know what's he is thinking pero alam kong masama yon. At first ang alam kong pakinabang ko lang sa kanya ay ang ipanalo itong gyerang ito pero dahil sa sinabi niya kanina, nagdadalawang isip na ako." I looked up to the ceiling.

Iston kept pacing back and forth while Garfiel was just silently cursing beside me sitting. They all knew too well what the consequences of my actions could be at nagiisip na sila kung paano namin malalagpasan ito.

This time, I really felt helpless. Pinasok ko silang dalawa sa isang gulo na dapat ay hindi naman sila kasali. But still, I gave them trouble. Trouble enough to think of anything to how to get out of this fucking mess.

"Well, if you think of it, one thing is definitely certain." pagpaliwanag ni Iston sa amin, natigil na rin siya sa pagpauli uli. "The Chancellor will be willingly use to to his advantage. Ang tanging alas lang niya laban sa iyo ay ang kaalaman na may kinalaman ka sa pagkamatay ng hari."

Tumayo na rin si Garfiel mula sa pagkakaupo, at marahang hinaplos ang kanyang baba. "Ngunit wala siyang pruweba na maaaring maiharap, hindi ba? We still have the upper hand here."

"Pero paano kung meron?" I asked doubtedly.

They both have a point.. Naisip ko na rin yang mga yan, pero hindi ako mapakali dahil sa likod ng nakakabwisit na ngisi ng Chancellor alam kong may tinatago pa siyang alas na maaaring gamitin sa akin.

"But, let me be clear." Iston cleared his throat. "You need to move on from Maxima."

"She's bad for you."