Chapter 9: Thunder & Lightning

Patungo kami ngayon ng Chancellor kasama ang iba pa niyang mga kawal papunta kung saan sa norte ng Azsare.

Ang sinabi ni Iston kahapon ay iniisip ko pa rin hanggang ngayon, hindi mawari kung saan siya nanggagaling para masabi kay Maxima ang nga bagay na iyon.

How can he be so sure that Maxima is bad for me?

Ni hindi nga niya kilala yung tao.

I know Maxima more than him. She is a very complex person that a simple description could not even define her whole existence. She's a living mystery and my goal is to unravel it. At sasabihin lang niya na mag move on ako?

As long as she gives motive, I will not stop hoping. Hoping that one day, she can love me wholeheartedly without any restrictions.

Iyon lang naman ang problema namin ngayon e. She have something that needs to be done kaya naman eto ako, naghihintay sa kanya para matapos iyon.

I will wait for her, even for eternity because I believe that she is worth the wait. And I hope I will not be mistaken.

Kahit si Garfiel ay nakigatong na rin sa usapan namin. Sinabi niya na baliw na ako sa kanya, which is partially true. Ngunit anong magagawa ko ron diba?

I can't help but to feel stupid if she's near me or even if I just hear her name. Ganon na ata ako katanga at kabaliw sa kanya.

They said that I sacrifice everthing for her without even thinking if it will affect me. Kung maapektuhan ba ako non ng sobra o hindi. Dahil daw sa ginagawa kong iyon, sinasaktan ko ang sarili ko. Nawawala ako sa sarili ko. I am becoming more selfless and that means I am also losing myself.

But I didn't want to hear those words. Alam kong gusto lang nila ang makabubuti sa akin at kung sa tingin nila na masama sa akin si Maxima, wala na akong magagawa pa ron.

I just have to believe in her. That one day my love for her will pay off and hopefully I will get my hapilly ever after, with her.

I know these feeling of mine are reciprocated because deep down, I know. I know that she has feelings for me, she just doesn't let it show. O siguro may pumipigil lang sa kanyang gawin iyon.

I want to know the truth even if it hurts me in the process, pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Where should I damn start?

Should I help her to rebel against his boss? Even though she doesn't want me meddling with her own business?

Pero kung yun ang dapat gawin, baka sakaling gawin ko na. I cannot wait any longer. Hindi ko na kaya pang tiisin at patagalin. Gusto kong makawala na siya sa kung ano man ang pinanghahawakan ng kaniyang amo.

I badly want and need to know, what's keeping her for being free?

"Aragorn,"

Ako ang pipili sa kung anong makakabuti sa akin. At alam kong siya yon. Hindi siya nakakasama. In fact, she's almost my lifeline. My reason to keep struggling in this world, aside from saving my race's honor.

She's my living salvation, an angel in disguise that was brought here by the gods to keep me sane in this chaotic world.

Kaya naman hindi na ako makapaghintay pang tapusin na itong gyerang ito at ipagtapat sa kanya ang aking damdamin. Hindi ko na kaya pa ang sitwasyon naming ganito. Ayaw ko na nang set up na ganito.

I want us to be official again. To be exclusive. I want to be loved, by her.

"Prinsipe Aragorn?" tawag pansin sa akin ng isa sa mga kawal ng Chancellor.

Mukhang nakarating na kami sa aming destinasyon and all I did on the entire trip was to space out.

Nawawala ako sa katinuan kapag naiisip ko siya.

"Stop thinking of anything else, prince. Andito na tayo, at may ipapagawa akong importante sa'yo."

Nababalutan lahat ng makakapal na nyebe ang lugar kung nasaan kami ngayon. Ang simoy ng hangin ay napakalamig na kapag dumadampi sa balat ay parang hinahawakan na nito ang kaluluwa mo.

Kakaiba sa pakiramdam ang ganitong klima dahil sanay ako sa init na dala ng araw sa desyerto na pinanggalingan ko. This temperature is exactly the opposite of what I am used to. But still, wala akong pakielam.

We are exactly where we are. In the northernmost part of Azsare. Kung saan napakalamig ng temperatura dito dahil na rin malapit kami sa isa pang nasyon na mas malamig pa sa kinatatayuan namin ngayon.

We are in Northrend. The border between Azsare and Vystogaia. Sa buong Azsare itong rehiyon ito ang pinaka-iniiwasan dahil na rin sa katabi nitong emperyo.

Vystogaia is one of those nations that is ruled by tyranny. They have advanced military weapons that excel even the most advanced technologies of Azsare. Kaya naman sila ang nasyon na kinatatakutan ng lahat. Walang nasyon ang nais makipag-banggaan sa kanila. Walang makapagsasabi kung ano ang maaari nilang gawin. Mamaya hindi mo na lang mamamalayan na pinauulanan na ang nasyon niyo ng nuclear bombs at ang mas masama pa baka mabura pa ang buong nasyon niyo sa mapa.

Ngunit ano naman ang gagawin namin dito? No, anong ipapagawa nila sa akin dito?

Gusto ba nila na magsimula ako ng away laban sa kanila para mawala ang buong nasyon ng Azsare? O kaya naman iniisip nila na ipagbenta ko sila ng droga na ginagawa nila?

Malamang hindi ako papayag. Pero ano bang magagawa ko?

"Ano bang ipapagawa mo sa akin dito?"

Tsk, to think that he could order me around like a puppet. Hindi ako makakapayag ng ganito, kailangan kong gumanti. Pero hindi dapat ngayon.

"I need something." sabi niya. "Pero hindi ko iyon kayang kuhain. I need the help of the mighty Aragorn."

Tsk, insultuhin pa niya ako hanggat gusto niya. Wala akong pakielam. At para kailanganin ang tulong ko? Tsk, napakawalang kwenta talaga niyang tao. Wala siyang alam gawin mag-isa. Kailangan pa niya ng mga tauhan para gawin ang mga gusto niya. Parang isang lumpo na kailangan ng tulog ng iba.

Surely I won't tolerate his badmouthing, especially if it pertains to me. Hindi ako makakapayag.

"Kawawa ka naman Chancellor. Ano bang magagawa ko para tulungan ang isang lumpong katulad mo?"

His jaw clenched after hearing the first sentence that came out of my mouth. Galit na naman siya.

"Magingat ka sa pananalita mo prin—"

"Shut up." I immediately interrupted him making him more furious. "Just get to the damn point."

Malamang babalaan na naman niya ako dahil may pinanghahawakan siyang alas na hindi ko alam. But I don't care nonetheless. Hindi niya ako matatakot sa ganon lang. Napapayag na niya akong maging bantay niya, hindi naman ako makakapayag na gaguhin pa niya ako.

I still have my dignity as an elf and as a royalty afterall.

At hindi ako makakapayag na mayurakan lamang iyon ng isang napakawalang kwentang nilalang na gaya niya.

"Tss," he spoke out of defeat. "Kailangan mong pumunta sa kaharian ni Galian upang pumitas ng isang napakagandang bulaklak."

"That's it?" tanong ko.

"Tanga ka ba? Syempre hindi madali ang pinapagawa ko sayo, mahirap kuhain ang bulaklak na sinasabi ko, elfo."

"Wala akong pakielam. Hindi ko tinanong kung mahirap o madali. Ang tinanong ko lang ay kung yun na yon." Hinarap ko siya. Ang lakas ng apog niya para tawagin akong tanga.

"At ito na ba yon?" dagdag ko pa. "Ginawa mo akong iyong alalay para pahirapan sa Vystogaia? Kahanga-hanga, isa ka ngang dakilang Chancellor."

Pero pagak lang siyang tumawa sa lahat ng sinabi ko. Tsk.

Tama ako ng hinala, hindi pa ito ang kanyang paghihiganti. Sabagay, napakatangang plano nga naman ang magpakuha ng isang bulaklak lamang.

"Akala ko matalino ka Aragorn." tumawa siyang muli. "Pero kung ito na ang naiisip mong paghihigati ko sayo, nagkakamali ka. Kailangan ko lang talaga ang bulaklak na iyon."

Saan naman kaya nya gagamitin ang bulaklak? Kapag tinanong ko sa kanya malamang hindi niya sasabihin kaya kailangang ako na talaga ang umalam sa mga ganitong klase ng problema.

"That flower is called Maquiana. Kulay lila ito at makikita mo ito sa tuktok ng bundok na sakop ng kaharian ni Galian." Sabi nito at akmang aalis na at iiwan na akong magisa.

Pero bago pa man siya makaalis ng tuluyan, humarap siya sa akin at may sinabi. "I almost forgot. Don't inhale its pollen." at saka tuluyan na siyang umalis.

☆☆☆

Cold wind passed right through my body and shivers immediately followed. Ako lamang at si Florel ang naglalakbay ngayon sa gitna ng marahang pagpatak ng mga nyebe dito sa Vystogaia.

Kasalukuyan na kaming nakalagpas sa hangganan ng Azsare at ngayong andito na kami sa Vys, we are already trespassers.

Dapat walang makaalam na tumawid kami. Kung sakaling may makaalam, lalo na kung isang Vystogaian, hindi ko alam kung anong maaring mangyari.

Florel already changed form since he had to to overcome this harsh weather. Samantalang ako, I just wore a winter jacket dahil hindi naman ako naging handa sa ganitong sitwasyon. Subalit kahit na ganon, hindi naman ako mamamatay sa ganitong paraan lamang.

I rolled up my jacket's sleeves as Florel traversed through the thick coating of snow. Mas makapal na ngayon ang balahibo niya kumpara sa normal nito. Iyon ay dahil espesyal na usa si Florel. Harsh winters and deserts cannot affect him.

Sa bawat paghakbang niya ay kitang kita ko ang aking bawat paghinga. I am utterly useless in this kind of circumtances. Hindi ko magamit ang kapangyarihan ko.

Tanging ang nakakalilabot na pag-ungol lang ng hangin ang aking naririnig, ito ay nang biglang kumidlat at kasabay nito ang paglagabong ng isang malakas na kulog. At kasunod muli nito ay isang bagsak ng kidlat sa aking mismong harapan.

Ramdam ko ang pagyanig ng lupa dahil sa nangyari. Ang parte nang lupa na tinamaan ng kidlat ay tunaw na at mula sa puwesto nito ay tumayo ang isang bulto ng lalaki.

His striking presence reminded me of his infamous identity. His glowing violet eyes tell me that he is a proud Vystogaian. Sumisigaw ng otoridad ang kanyang pagtindig lamang sa aking harapan at dahil teritoryo niya ito kaya naman siya na ang pumunta sa akin para makita ng malapitan.

The lord of thunder and lightning. Galian.

Streaks of violet and blue lightning covered the sky. Honoring his majesty's presence in front of me. Pati mismo ang kuryente ay sinasamba siya, kaya dapat lamang na magbigay galang din ako. Dapat lamang dahil ako ang nang trespass.

I made a curtsy in front of him, "Galian..."

"No need for formalities Aragorn." he said calmly.

"Hindi ko alam kung bakit andito ka sa kaharian ko pero doon tayo sa kastilyo mag-usap." dagdag pa niya.

Then he jolted out of my sight. Sa isang iglap nawala na naman siya. He so fast that even I could not see his movements.

Iniwan niya ako pero dahil na rin sa kanyang kulog at kidlat, nakita ko ang kanyang kastilyo. With its silhouette clearly seen as the bright light of the lighting strikes. Matayog itong nakatayo sa tuktok ng isang bundok na puno ng nyebe.

Ilang sandali pa, narating ko na ang kanyang kastilyo at walang atubiling pinasok ito.

"What brings you here, Aragorn?" bungad niya sa akin nang makapasok na sa kanyang kastilyo. Nakaupo siya sa kanyang trono habang hawak ang kaniyang espada.

"I was just forced to do an errand, Galian."

"Talaga?" he looked at me with utter amusement and then laughed. "The great Aragorn, running an errand. Sino naman kaya ang nagutos nito? At dito pa talaga sa kaharian ko?"

Tinignan ko siya nang diretso sa mata, hindi alintana ang kanyang biro.

"Traia's Chancellor." maikli kong sambit habang dahan-dahang naglalakad palapit sa kinaroroonan niya.

Bahagya namang nanlaki ang mata niya dahil sa sinabi ko. "Oh, that cunning Chancellor. Bakit naman ikaw ang nautusan niya? At bakit ka naman sumusunod sa utos ng isang mortal na kagaya niya?" his shocked expression subsided and changed into a grin.

"Long story." I shortly said growing impatient.

Wala akong panahon para makipag kwentuhan pa sa kanya. Nasasayang ang oras ko. Kailangan ako nina Garfiel at Iston para pamunuan ang mga sundalo ng Traia.

That is my only one goal. At itong ginagawa ko ngayon ay hindi importante. Ni wala itong kinalaman sa gyera at kung sa paanong paraan ito maipapanalo.

Clearly the Chancellor ordered me this for a personal reason. May kung anong gagawin siya sa pinakakuha niyang bulaklak and surely its related to drugs.

Hindi na ako magtataka pa kung itong bulaklak na ito ang special ingredient para sa mga drogang ginagawa niya.

"Enough talking." I blurted out. "Nandito ako para sa isang bulaklak na dito raw matatagpuan at kailangan kong nalaman kung nasaan mismo yon, Galian."

I was clearly hoping for an immediate answer but his expression said otherwise. He looked up on the ceiling of his high-raised castle disturbed. Na para bang may naramdaman siyang nilalang na hindi namin nakikita.

"It seems I have another visitor." Inilagay niya ang kanyang hawak na espada sa kaluban nito at tumayo.

Bigla na lamang kumalabog ang malaking pinto sa aking likuran at bumungad dito ang isang pamilyar na pigura na kahit sinong tao ay hindi magagawang tanggalin sa kanya ang paningin.

"I'm here for the flowers." she said while cocking her firearm, ready to fire.

"I do not own a flower shop." Galian seriously said grinning with amusement.

"Babarilin kita kapag hindi mo sinabi sa akin agad." banta nito, ni hindi man lang nararamdaman ang presensiya ko. Patuloy pa rin siya sa paglakad patungo kay Galian

"Fine, iniistorbo ninyo akong dalawa, hindi nyo ba alam?"

"Dalawa?" she looked around and was shocked when she saw me.

My face was still as ever, not showing any emotions kahit na gulat akong nandito siya ngayon. But I averted my gaze.

Bakit siya nandito at bakit kailangan niya rin ng bulaklak? I was confused but did not show it. Nadaanan na niya ako kanina pero hindi man lamang niya napansin ang presensiya ko, bakit? Is she too focused with Galian?

"..Aragorn, what are you doing here?" she asked surprised.

"I'm also here for the flowers." sabi ko, pinipiling wag siyang harapin.

I can almost see her expression when I heard the tone of her voice. "Who ordered you that?"

"The Chancellor."

Ang hawak niyang baril ay inilagay niya sa kanyang likuran at mas lalo siyang lumapit kay Galian. "Where do I find these flowers?"

Her voice sounded serious. But then she looked at me causing me to also look at her. "Ako na ang bahala sa mga bulaklak, Aragorn. May trabaho ka pang dapat inaasikaso hindi ba?"

What the? Ano sa tingin niya ang karapatan niyang utusan din ako? She's pushing me away again. Katulad na lang nang lagi niyang ginagawa.

I hate this side of her.

"No." I firmly spoke. "I need to finish this task, Maxima. Don't boss me around."

With that said I can easily feel the tension building up in the air. Her jaw tightened and fist clenched. Clearly, she's mad.

I don't get what drives her to push me away. She does this everytime. Lagi na lang. Tuwing maiisip kong magiging maayos na ang lahat sa aming dalawa biglang magbabago ang ugali niya at itutulak ako palayo.

Hindi ko alam kung ayaw ba talaga niya sa akin o may iba pa bang rason. But I rather choose the latter. I can't bear to think of the possibilities that she doesn't want me. Parang hindi ko kayang marinig yon.

"Ugh! Fuck! Tangina, Aragorn!" she cursed repeatedly. Hindi maintindihan kung ano ba talaga ang nararamdaman niya. "I'm doing you a favor, for pete's sake! Can you please cooperate?"

It almost sounded like she's begging. Pero hindi ko na iyon pinansin pa.

"You cooperate Maxima. You've been pushing me away way to much. Sawa na ako sa ganitong akto mo tungo sa akin. If you want you can go back and I can get you the flowers."

I want to see how she reacts but Galian interrupted.

"Stop quarelling." namutawi ang kanyang boses sa buong palasyo dahilan para hindi na makasagot pa si Maxima.

"Kung gusto ninyong makuha ang bulaklak iyon ay nasa tuktok ng bundok sa likod ng aking palasyo. Pero hindi iyon madaling makuha." dagdag pa niya at iginiya ang sarili papunta sa pintuan.

"Why is that?" Maxima asked.

"My pet won't allow you, its his territory. Lightning Wyvern are not that welcoming to uninvited guests."

"You have a pet?! Bakit kaya hindi na lang ikaw ang kumuha ng bulaklak para sa amin kung alaga mo lang naman pala ang balakid?" Maxima reasoned as Galian never ceased to uphold his amused look.

"Bakit ko naman gagawin yon?" he has a point.

"Plus, it owns the place. I just said that its my pet because its more appropriate."

"So, its not your pet?"

"Wala akong sinabing ganon."

"Eh ano nga?!"

Tsk, hearing them reminds me of us arguing. Ganon pala nakakarindi kausap Maxima. At ganon din ako nakakarindi pakinggan.

Without them noticing, I let myself out even though Galian was nearly at the door. I mounted Florel and was ready to go but then again, a rowdy voice yelled.

"Fuck you Aragorn! Don't you dare leave without me!"