All Chapters of Dream Catchers: Chapter 71 - Chapter 80

[SAGE's Point of View] "Sage pasensya na talaga, ha? H-hindi ko talaga alam ang nangyayari. Hindi ko alam kung bakit biglang naging ganyan si Lolo," Ate Rian said for the nth time habang nasa isang tabi malapit sa pinto ng bahay. "Okay lang po. I find nothing wrong with it. Besides, mukhang mas naging kalmado at maayos ang Lolo n'yo dahil... sa nangyayari," sagot ko at nilingon si Lolo Dado na kasalukuyang nakikipag-usap at tawanan sa ilang taga-Barrio. Naka-aklay s'ya sa isang tungkod habang naka-alalay naman sa kanyang likuran ang kanyang personal nurse na si Dan. Unlike kanina, masigla na s'yang kumilos at gumalaw ngayon kahit uugod-ugod na s'ya. Was it because of... me? I mean, me being his so-called Emmanuel? "Oo nga, e. Ilang taon na din nung huling makita kong masigla si Lolo. Simula kasi ng ma-diagnose s'ya ng Alzheimers ay palagi na s'yang bugnutin at kalimitan ay nakakulong lang sa kwarto a

[LOVELY's Point of View] Glamorous. Everything was definitely glamorous tonight! Nagliwanag ang buong bakuran dahil sa mga sulo na ginawa at dinala kanina ng mga kalalakihang dumalo. Akala ko nga ay mga mobs sila na may gustong sunugin na witch. Mga magsasaka pala iyon na in-invite ni Ate Rian. Kasalukuyan ding may band orchestra na tumutugtog sa sinet-up na stage sa may bukana ng bahay. Mga matatanda na ang mga musikero kaya tunog matanda na din ang tugtog but still, jive s'ya pakinggan. Puno din ng mga banderitas ang lugar at parang naging part ng design ang maaliwalas na night sky ngayong gabi. Ang daming twinkling stars! At syempre ang highlight ng lahat ay ang mahabang mesa na puno ng mga pagkaing niluto ko at mga prutas. May mga bitbit din naman 'yung ibang dumating. Mainly mga sticky rice delicacies like suman, biko and puto. Hindi ko nga napigilang maglaway dahil matagal-tagal na din akong hi

"Pen! Psst! Pen!" Para akong sinampal mula sa pagkakatulala ko sa sobrang panunood kay Sage at Lolo Dado nang makarinig ako ng pagsitsit at pagtawag sa pangalan ko. "Pen, dito!" Napalingon ako sa may pinto na bahagyang nakabukas. Kunot-noo kong tinignan ang nakasilip sa maliit na siwang sa pinto dahil sa pagtawag nito sa akin at sa suot nitong hoodie jacket. "Marco?" bulong ko at napagdesisyunang lumapit. Nagpaalam din muna ako kay Ate Rian bago tuluyang lumabas ng pinto. "Bakit mo 'ko tinatawag?— s-sandali!" Muntik na akong mapatili nang bigla n'ya akong hatakin papunta sa isang tabi malapit sa hagdan. Muli n'ya akong hinarap nang tumigil kami. "Where's ate Maggie?" tanong n'ya. "Hindi ko alam. Si Ate Rian ang kasama ko simula nung umuwi kami galing sa liwasan. Teka nga... saan ka pala galing? Bakit hindi kita nakita maghapon?"

[LOVELY's Point of View] "Argh," daing ko habang sapo-sapo ang noo ko nang makaramdam ako nang pagkirot dito. Halos hindi ko na din mamulat ang mga mata ko dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Gosh, anong oras na ba? Bat parang tirik na tirik na ang araw? "Good morning, Lovely," I heard Pen's voice kaya napamulat ako at nakita s'yang may bitbit ng isang tasa na medyo umuusok pa. Lumapit s'ya sa akin at iniabot ang tasa. Sinilip ko ang laman nito at sa amoy pa lang nito ay agad kong nalaman na salabat ito. Oh, bigla kong naalala si mommy. Gustong-gusto n'yang pinagtitimplahan ako ng salabat sa noong nasa bahay pa ako. "Salabat daw yan sabi ni Miss Maggie. Baka daw kasi masama ang pakiramdam mo dahil sa nangyari kagabi at late na tayong nakatulog. Makakatulong raw yan para ma-lessen ang headache," paliwanag ni Pen nang mapansin ang pagtitig ko sa tasa. 

I was getting my bags inside a huge, old cabinet nang makita ko ang sarili kong reflection sa salaming nakakabit sa pinto nito. And I looked at myself intently as I asked myself, sino nga ang taong nakikita ko ngayon sa salamin?  My brunette hair was disheveled. My face was so pale and there were dark circles under my eyes. I am now wearing a more proper and casual shirt and khaki shorts matapos sabihin na uuwi na kami any moment now.  Who is this person staring back at me?  Is it still Sebastian? Or the role I undertook, Emmanuel? Or am I Sage again?  I'm confused. I feel like I'm dealing with a stranger.  Habang nakatitig ako sa sarili kong reflection, naalala ko ang mga pinag-usapan namin ni Lolo Dado kanina. Bago ako umalis sa kwarto n'ya, I had a chance to ask him who really is Emmanuel since mukhang nasa taman