All Chapters of โทษทัณฑ์พิพาทใจ: Chapter 121 - Chapter 130

ในห้องนั่งเล่นของเขา มีอุปกรณ์ในการฆ่าผู้คน เมื่อมีคนต่อต้านเขา เขาจะไม่ยอมให้โอกาสคนเหล่านั้นได้ร้องขอความเมตตา เขาไม่เคยลีลาที่จะลงมือทำสิ่งนั้น และมักจะจัดการกับผู้คนโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำในขณะนั้น ซาบริน่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเซบาสเตียน เธอทำได้เพียงพยายามสงบสติอารมณ์เท่านั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกลาง และยังคงไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “สัญญาระบุว่าฉันจะจ่ายให้เธอหลังจากที่แม่ของฉันเสียชีวิตเท่านั้น ตอนนี้แม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่”ซาบริน่าไม่รู้จะพูดอะไร ขณะที่เธอมึนงงอยู่นั้น เซบาสเตียนเปิดประตูและเข้าไปข้างใน เขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยให้เธอเข้ามา เขาปิดประตูตามหลังแล้วล็อคประตูขณะที่เธออยู่ข้างนอกเมื่อประตูปิดลง ความหนาวเย็นจากดวงตาของเซบาสเตียนก็หายไป เขาอยากจะบีบคอผู้หญิงคนนั้นให้ตายไปเลยสักสองสามครั้ง ทันใดนั้น เขาก็ฉุดคิดได้ เขาจำได้เสมอเธอดูแลแม่ของเขาอย่างตั้งใจมากขนาดไหน ตลอดจนรอยยิ้มอันแสนหวานและไร้เดียงสาที่เธอแสดงให้เขาเห็นเขายังจำลายมือที่นุ่มนวลและคมชัดของเธอได้ จากนั้นเขาก็คิดถึงความสามารถของเธอในด้านสถาปัตยกรรม แต่เธอยังคงซับซ้อนและอยากเกินไปที่จะเข้าใจได้ด

คิงส์ตันเห็นใจซาบริน่ามาก แต่เขายังคงเป็นบอดี้การ์ดที่เซบาสเตียนไว้ใจได้และเขาก็ภักดีต่อเซบาสเตียนเพียงคนเดียวเท่านั้น“นายเห็นอะไร?” เซบาสเตียนไม่ได้มองที่คิงส์ตันเมื่อเขาถามอย่างเย็นชาคิงส์ตันพูดไม่ออก“พูดมา!”“ดูเหมือนว่านายหญิง… ” คิงส์ตันตระหนักว่าเขาทำผิดพลาด และรีบแก้ไขตัวเองทันที “ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณซาบริน่า และนายน้อยไนเจลก็ไปจัดการครับ”ใบหน้าของเซบาสเตียนไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีอารมณ์ใด ๆ เผยออกมา“เข้าใจแล้ว” เขาพูดอย่างใจเย็นหลังจากนั้นเขายังคงเฝ้าดูแลแม่ของเขาต่อไปไม่มีใครรู้ว่าชายที่เศร้าหมองและโหดร้ายคิดอะไรอยู่ แขกเหรื่อจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาเพื่อไว้อาลัย ท่านผู้อาวุโสชอว์ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน เมื่อเขาเข้าใกล้ทางเข้ามากขึ้น ท่านผู้อาวุโสชอว์ก็บ่นหลานชายอย่างเงียบ ๆ “มาร์คัส แกนี่ไร้ยางอายเกินไปแล้วนะ ดูสิว่านี่เป็นสถานที่แบบไหน? ควรให้ความสำคัญกับคนตายหน่อย! นอกจากนี้ นี่คือแม่ของนายน้อยเซบาสเตียนนะ!”เสียงของท่านผู้อาวุโสชอว์เบาลง แต่คิงส์ตันยังคงได้ยิน คิงส์ตันได้เห็นการตอบโต้กันไปมาชั่วขณะระหว่างมาร์คัสกับไนเจลเรื่องซาบริน่าก่อนหน้านี้

เมื่อมองไปยังท่าทีที่เย็นชาของเซบาสเตียน เซลีนก็เริ่มการแสดงของเธออย่างรวดเร็ว“นายน้อย ฉันเพิกเฉยต่อคำเตือนของคุณให้มาที่นี่เพราะฉันรู้สึกกังวล ฉันรู้ว่างานศพของแม่คุณเป็นเรื่องใหญ่ และฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา แต่เคนตัน… ” เซลีนหยุดกลางประโยคเมื่อได้ยินเซลีนพูดถึงเคนตัน สายตาของเซบาสเตียนก็เฉียบคมอย่างมากเคนตันอีกแล้ว!ก่อนที่แม่ของเขาจะจากไป เซบาสเตียนเคยเห็นเคนตันและซาบริน่าอยู่ด้วยกันนอกโรงพยาบาล และตอนนี้ก็มีคนพูดถึงเคนตันอีกครั้ง“พูดมา” เสียงของเซบาสเตียนเย็นชาอย่างปฏิเสธไม่ได้“ฉันขอพูดถึงซาบริน่าได้ไหมคะ?” เซลีนถาม“ได้”เซลีนรู้สึกได้ใจ พ่อแม่ของเธอพูดถูก เมื่อแม่ของเซบาสเตียนเสียชีวิต เซบาสเตียนจะไม่ต้องการซาบริน่าอีกต่อไปแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะทำลายซาบริน่าในสายตาของเซบาสเตียน'ซาบริน่า เวลาของแกมาถึงแล้ว!'ความรู้สึกดีใจเอ่อล้นออกมา“คุณไม่เคยอนุญาตให้ฉันพูดถึงเรื่องในอดีต และฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดเช่นกัน ซาบริน่าเกเรมากเมื่อตอนเธออยู่ในวิทยาลัย เธอไม่ฟังคำสอนใด ๆ ของพ่อของฉัน เธอบอกว่าพ่อของฉันไม่ใช่พ่อที่แท้ ๆ ของเธอ พ่อของฉันให้เงิ

ท่ามกลางสายฝน ซาบริน่าคุกเข่าอยู่หน้าหลุมศพของเกรซพร้อมกับร่มสีดำที่อยู่เหนือศีรษะ ด้านหน้าหลุมศพของเกรซมีช่อดอกไม้สีเหลืองและสีขาว น้ำตาของซาบริน่าไหลรินขณะที่เธอบอกเกรซว่า “หนูขอโทษนะคะป้าเกรซ ที่ไม่สามารถไปส่งป้าที่งานศพได้ หนูรู้ว่าป้าดิ้นรนมาตลอดทั้งชีวิต และป้าทุกข์ทรมานอยู่เสมอ แต่ว่าตอนนี้สำหรับป้า สิ่งต่าง ๆ คงดีขึ้นแล้วนะคะ ป้าได้นอนหลับอยู่พ่อแม่และพี่สาวของป้าแล้ว ป้าอยู่อีกฝั่งตรงนั้น ป้าก็ไม่จำเป็นต้องเหงาอีกต่อไปแล้วนะคะ”“ป้าเกรซคะ หนูอิจฉาป้าเกรซเหลือเกิน หลังจากที่แม่ของหนูเสียชีวิต ป้าก็คือครอบครัวสุดท้ายของหนู แต่ตอนนี้ป้าก็จากหนูไปแล้วเหมือนกัน”ซาบริน่าร้องไห้สะอื้นเสียงร้องไห้ของซาบริน่านั้นเบามาก และแม้แต่เซบาสเตียนและคิงส์ตันก็ไม่ได้ยินเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ ซาบริน่าเป็นคนที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขาก่อน เธอเห็นเซบาสเตียนที่เย็นชาและสุขุม เช่นเดียวกับคิงส์ตันซึ่งไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ บนใบหน้าคิงส์ตันอ้าปาก ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะพูดอะไรกับซาบริน่า แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไรออกมาซาบริน่าอยู่ในจุดที่น่าอึดอัดใจ เธอลุกขึ้น หวีผมที่เปียกโชกจากสายฝน และบอกเซบาส

“เธอพูดอะไรนะ?” ไนเจลตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและมองดูซาบริน่าอย่างซุกซนท่าทีของซาบริน่าสงบและจริงจัง เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อชายผู้นั้นอย่างดี ซาบริน่าจึงต้องการที่จะซื่อสัตย์กับเขา“คุณควรรู้ว่าฉันเคยติดคุกมากว่าสองปี ที่นั่นวุ่นวายมาก และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นลูกของใคร อย่างไรก็ตาม นายน้อยไนเจล แม่ของฉันตายแล้ว ป้าเกรซที่ฉันสนิทที่สุดก็ถูกฝังไปแล้วเช่นกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ ฉันอยากเก็บเด็กไว้”“ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน คุณบอกฉันได้ตลอดเวลา ฉันไม่ต้องการเงินทองของคุณ เดือนนี้ฉันจะได้เงินเดือนเร็ว ๆ นี้ เมื่อฉันได้รับเงินมา ฉันจะคืนเงินสามพันที่คุณให้ฉันยืมมา ฉันเพียงต้องการปฏิบัติต่อคุณอย่างจริงใจ ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจเลยหากคุณรับไม่ได้ ฉันจะยังคงหวังดีกับคุณจริง ๆ นะคะ ถ้าหากในอนาคตฉันมีประโยชน์กับคุณ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันสามารถเสียสละชีวิตให้กับคุณได้ นายน้อยไนเจล… ”“หยุด… หยุดพูดก่อน!” ไนเจลยกมือขึ้นเพื่อหยุดซาบริน่าซาบริน่ายิ้มอย่างใจเย็น “ถ้าคุณรับไม่ได้… ”ไนเจลขัดจังหวะคำพูดของซาบริน่า