Lahat ng Kabanata ng Malayang Diyos ng Digmaan: Kabanata 1811 - Kabanata 1820

"Well, may problema ba?"Halos mamatay si Ethan sa galit dahil sa sinabi ng kabilang partido. Oo, marami siyang pera at handa siyang gastusin. Wala siyang masyadong pakialam.Sa katunayan, kung ito ay anim na raan o pitong daang milyong dolyar, si Ethan ay makakapagpasya pa rin at manalo sa auction na ito.Ngunit itinaas ito sa apat na bilyong dolyar sa isang pagkakataon, kaya paano niya ito mapapanalo?Nanalo man siya sa auction, wala man lang tubo. Pagkabalik, papagalitan pa rin siya hanggang kamatayan ni Lord Vedastus. At saka, wala man lang siyang apat na bilyong dolyar.Isang boses mula sa sulok ang tumunog, "Auctioneer, hindi ba oras na para tumawag ka?"Bumalik sa katinuan ang auctioneer.Umubo siya at sumigaw, "Apat na bilyong dolyar muna."Obviously, walang sumunod. Sino ang kayang gumamit ng apat na bilyong dolyar para i-bid ang mga kultural na labi?"Apat na bilyong dolyar na segundo."Nanginginig ang mga kamay ni Ethan. Sa oras na ito, huli na ang lahat para tawag

Kumuha si Thomas ng sigarilyo at sinindihan ito. Hinihithit niya ito ng dahan-dahan at nagtanong, “Itinigil mo ang sasakyan ko at nagdala ng napakaraming tao. Ano ang gusto mo'ng gawin?"Humalakhak si Ethan. Itinuro niya ang kanyang daliri sa matipunong lalaki sa tabi niya at sinabing, “Pakilala ko siya sa iyo. Siya ang No. 1 thug sa Celandine City, Birdy. Karaniwang hindi siya kumikilos. Gayunpaman, sa sandaling gumawa siya ng isang hakbang, sila ay namatay o nasugatan, at lahat ng mga ito ay mga pangunahing kaganapan.“Thomas, matapang ka para hamunin ang Art Trading Corporation. Kaya, kailangan kong ipaalam sa iyo na ang Art Trading Corporation ay hindi isang bagay na dapat mong guluhin. Huwag mong isipin na bumalik ng buhay ngayon."Pinikit ni Thomas ang kanyang mga mata at tumingin sa binata sa kanyang harapan. Naninigarilyo siya at sinabing, “Dati may dalawang lalaking kasing baliw mo. Ang isa ay nagngangalang Bernard, at ang isa ay nagngangalang Silvester. Ang resulta ng away

Nauwi sa kabiguan ang pagtatangkang pang-akit na lumabas ang kalaban ni Thomas.Hindi nagalit si Lord Vedastus sa gulo na idinulot niya sa auction. Sa halip, ginawa nitong makita ni Lord Vedastus ang kasalukuyang sitwasyon ni Thomas. Lalo siyang naging panatag at determinadong iwan si Thomas sa isang tabi.Ito ay isang lubhang hindi matagumpay na hakbang.Pero…Sa likod ng hindi matagumpay na hakbang na ito ay isa pang hakbang. Ito ay isang mababa, hindi sanay, at may layunin na paglipat. Makikita ito sa isang sulyap.Ngunit kahit na nakita nila ang hakbang na ito, mahuhulog pa rin sila sa bitag.Nang hinamak ni Lord Vedastus at Hayden si Thomas, pumasok ang isang bodyguard na may hawak na kahon."Ginoo. Vedastus, hiniling sa akin ng isang lalaki na ibigay ito sa iyo. Sinabi niya na ito ay ipinadala ni Thomas.“Oh?”Ngumiti si Lord Vedastus. “I guess it’s something provocative. Thomas, ginagalit mo pa ako. Sa tingin mo ba maloloko ako? Sa kabaligtaran, kapag mas nagkakagulo ka

Sinusubukan lang niyang suriin ang pulso nito, pero itinuturing niya na pinagsasamantahalan siya? Spoiled talaga itong babaeng ito."Oh Phoebe, ito ay bahagi ng mga patakaran sa Food and Medicine Hall." Nagmamadaling sinubukan ni Blake na kumbinsihin siya na magpagamot. "Kailangan mong ipaalam sa kanila ang tungkol sa iyong kalagayan, at saka lamang sila makakapaghanda ng pagkain na nababagay sa iyong mga pangangailangan."Sa malamig na mukha, sinabi ni Phoebe, “Hindi pwede! Paano ako mahahawakan ng isang magsasaka gamit ang kanyang maruming mga kamay?"Ang comment ay pang-asar sa karamihan ng mga tao, ngunit si Thomas ay nilibang sa halip. Marami na siyang nakitang tao, ngunit ito ang unang pagkakataon na nakakita siya ng babaeng may ganoong melodramatic na personalidad."Okay lang kung ayaw mong hawakan kita," mahinahong sabi ni Thomas habang hinugot niya ang isang manipis na sinulid. "Ngunit pakisuyong itali itong manipis na tali sa iyong pulso at masusuri ko ang pulso mo nang m

“Phoebe?”"Tito Blake, sigurado ka bang blue cheese ang kinain ko?"“Oo.”"Imposible."Kumunot ang noo ni Phoebe at bumalik sa kanyang upuan. Muli niyang dinampot ang kutsara at muling kumagat ng asul na keso, dahan-dahang tinikman iyon.Kinakain niya ito nang nakadilat ang mga mata sa pagkakataong ito, nakatitig sa mangkok ng keso upang matiyak na ang keso ang kanyang kinakain at hindi kung ano pa man.Ang lasa ay lubos na nabighani kay Phoebe.Sa sandaling matikman niya ang keso, ang baho ay mahimalang naglaho, na nag-iwan dito ng mabangong lasa. Natunaw ang keso sa bibig at napakarefresh.Ang pakiramdam ay katulad ng pagkain ng strawberry ice cream, dahil ito ay napakafresh pero may kaunting init. Napakagaan ng pakiramdam ng kanyang tiyan matapos itong kainin.Bago niya namalayan, naubos na niya ang buong mangkok ng asul na keso.Ang aftertaste ay nananatili sa kanyang bibig at siya ay nagnanais ng higit pa.Sinimulan niyang kainin ang pangalawang mangkok nang mag-isa nan