All Chapters of HER HIGHNESS FROM BEYOND : Chapter 1 - Chapter 10

Chapter 1:Lumaki akong mahirap at walang magulang, ang alam ko lang at ang naaalala noong bata pa ako ay noong labing isang taong gulang ako. Kung saan-saan na ako napadpad nag-palaboy laboy ako. Mabuti na lamang at kinupkop ako sa bahay ampunan .Pinagaral nila ako at naging scholar ako noong nasa ika anim na baitang .Laking tuwa nila Fr. Matias at sister Aurora ng malaman nilang ako'y naging scholar.Sobrang saya ko rin noon kase ka-unti na lang ang magagastos nila pero may kaantabay pala itong kalung- kutan.Isang araw bigla nalang nasunog ang buong kumbento at sa 'di inaasahang pangyayari nasawi sina sister Aurora at Fr. Matias.Masakit man para sa akin ang pangyayaring iyon subalit wala na akong magagawa dahil iyon ay nakatadhana at alam kung may mabuting plano ang diyos para sa kanila .Nang nag dalaga na ako ay napagpasyahan kong umalis na sa kumbento upang mamuhay ng mag-isa at magtrabaho. Ngunit ako'y bumisita

Ilang buwan narin simula ng ibully ako ng mga kablockmate ko at hanggang ngayon ginagawa pa rin nila sakin.Dahil daw sa mahirap ako at hindi nila kapantay idagdag mo pa daw ang paghalik ko sa prince nila. Hindi ko naman sinasadya yun kasalanan ko ba ng natapilok ako. Sisihin nila yung bato tsk.Kahit anong bully nila sakin hindi na ako mag patinag paki ko ba sa kanila mas mahalaga ang pag-aaral ko kaysa sa mga kalandian nila at katarayan sa katawan.Ako si Maeca Kaede ay nangangako ngayon sa sarili ko na hindi na magpapa-api sa mga mayayamang spoiled brat na mga walang alam sa tunay na buhay."Salamat ate Che at sa mga katrabaho ko, salamat sa payo ninyo kung hindi dahil sa inyo hindi lalakas ng ganito ang loob ko" Sinulat ko sa maliit kong kwaderno.FLASHBACK"BAKIT KASI HINAHANAP MONG GANYAN KA NILA, MAECA!" Napatakip ako sa tainga ko dahil sa inis na sigaw ni ate Che.Si ate Che para ko na siyang tunay na ate siya lagi ang tumutul

Sabado ngayon, May tutorial session na naman ako kay kumag na mas magaling pa sakin but I also need to go to the orphanage. Kailangan kong bumisita ngayon doon. Wala sana akong problema ngayon kung hindi um-epal sa buhay ko itong si kumag.Ilang minuto pa akong nag-isip kung saan ako pupunta. Kung sa orphanage ba or sa kumag na 'yon. Mas pinili kong sa orphanage na lang dahil iyon ang kinalakhan ko simula ng mawalan ako ng ala-ala.HENSON'S POV"Bakit tayo nandito?" Tanong ko kay Ayesha habang naglalakad kami papasok ng Orphanage.Wala naman kaming naka-scheduled dito kaya I was wondering kung bakit ako sinama dito ni Ayesha. "I just felt going, I also saw it on my dreams," Seryosong saad ni Ayesha.Ayesha is a prophet. She can take a glimpse on the future."Are you going to believe me if I tell you that I saw Ayada here when where in Sweden," Nabigla ako sa sinabi niya. She saw Ayada here. Nagkaroon ako ng pag-asa

THIRD PERSONS POVTroy was sitted at the sofa faced on the bed where Maeca was laying down. He was watching her sleep, admiring every inch of her."I have never been this crazy for a girl before," he said to himself.Troy combed his hair with his right hand. He didn't even care if he made ladies cry not until he met her. He was instantly addicted to her.He sighed, " Stupid self." He glanced at Maeca once more. As She was peacefully sleeping. Watching her makes him more infatuated. It was like he was looking at a sleeping angel.Troy leaned to the end of the sofa and closed his eyes. A ring caught his attention. He picked up his phone and looked at it with a bored expression. It's his friend Darwin."What's up?" His voice is hoarse. His eyes were closed while talking to his friend."Nasa condo mo kami ngayon. Nasan ka?" His friend Darwin asked. "I'm at the hospital," He answered with a bored tone

Things have been complicated this week. There are so many things that occurred. I lost my jobs all of a sudden. "Ate Che, what do you mean I'm fired?" I asked. I don't have any idea why am I being fired. As far as I know, I did my best to be an exemplerary employee. "I'm sorry, Maeca, but it has been decided. I can't do anything about it." She looked at me with her sad face. I also saw her helplessness. Masakit mang-isipin pero kailangan kong tanggapin. Hindi ko naman siya pwede pilitin na huwag ako tanggalin. Sobra na ang tulong na ibinigay niya sa akin noon nakakahiya na rin. I looked at her dejected," Okay ate, I understand."  "Here, take it. It's just a little help." She gave me an envelope filled with money. Hindi ko tinanggap ang pera na binibigay niya.  "I can't accept it, ate. Masyado nang madami ang naibibigay mo sa aki